Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ακυρότητα απόλυτη, Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος.
Περίληψη:
Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος. Δράστης ο νόμιμος εκπρόσωπος ανώνυμης εταιρίας, στο πλαίσιο κατασκευαστικής κοινοπραξίας. Απορρίπτονται λόγοι Δ΄ και Ε΄. Απορρίπτεται τρίτος λόγος αναιρέσεως για απόλυτη ακυρότητα λόγω αυτεπάγγελτης μεταβολής κατηγορίας.
Αριθμός 140/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Κυριτσάκη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Μιχαήλ Δέτση, Γρηγόριο Μάμαλη-Εισηγητή, Αιμιλία Λίτινα και Θεοδώρα Γκοΐνη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημα του στις 21 Νοεμβρίου 2006, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Θάνου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Χ1, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Κωνσταντίνο Σπουρλή, για αναίρεση της 2865/2005 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θηβών, με συγκατηγορούμενους τους 1........, 2. ......... και 3. ........ .Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θήβας με την ως άνω απόφαση του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 5 Δεκεμβρίου 2005 αίτηση του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 2126/2005.
Αφού άκουσε Την πληρεξούσια δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 17 παρ.8 του ν.1337/1983, όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 παρ.13 του ν.2242/1994, οι ιδιοκτήτες ή εντολείς κατασκευής αυθαιρέτων, οι μηχανικοί που συντάσσουν τη μελέτη ή έχουν την επίβλεψη του έργου και οι εργολάβοι κατασκευής του τιμωρούνται με ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον έξι (6) μηνών ή με χρηματική ποινή από πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) δραχμές μέχρι πέντε εκατομμύρια (5.000.000) δραχμές, ανάλογα με την αξία του αυθαιρέτου έργου και το βαθμό υποβαθμίσεως του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος. Αν η πιο πάνω πράξη έχει γίνει από αμέλεια, τιμωρείται με ποινή φυλακίσεως μέχρι ένα (1) χρόνο ή με χρηματική ποινή από διακόσιες χιλιάδες (200.000) δραχμές μέχρι δύο εκατομμύρια (2.000.000) δραχμές. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, κατά τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ'του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σ'αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα στηρίχθηκε η κρίση του Δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα πρέπει να προκύπτει με βεβαιότητα ότι έχουν ληφθεί υπόψη όλα στο σύνολο τους και όχι ορισμένα μόνο από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα κλπ), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας τους τι προέκυψε χωριστά από καθένα από αυτά, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Περαιτέρω κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Ε' ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, εσφαλμένη δε ερμηνεία υπάρχει όταν ο Δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει όταν το Δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν στη διάταξη που εφαρμόσθηκε. Περίπτωση εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως συνιστά και η εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής, οποία υπάρχει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως.
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης 2865/2005 αποφάσεως του, τα οποία ως ενιαίο σύνολο παραδεκτώς αλληλοσυμπληρώνονται, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θηβών δέχθηκε, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των κατ'είδος αναφερομένων στην ίδια απόφαση αποδεικτικών μέσων, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Κατόπιν διενεργηθείσης αυτοψίας από υπάλληλο της Δ/νσης Πολεοδομίας Θηβών επί οικοδομής που κείται στην πόλη της ..... και επί της οδού .... αρ. ......, η οποία πραγματοποιήθηκε την ........, διαπιστώθηκαν οι κατωτέρω περιγραφόμενες πολεοδομικές παραβάσεις. Ειδικότερα, όταν αφορά τον πρώτο κατηγορούμενο Χ1, αποδείχθηκε ότι η ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία "ΣΠΟΥΡΛΗΣ-ΜΠΕΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ", η οποία εκπροσωπείται από τον ανωτέρω κατηγορούμενο υπό την ιδιότητα του ως προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου αυτής, η οποία (ΑΕ) αποτελεί μέλος της κοινοπραξίας με την επωνυμία "Οικοδομική Κοινοπραξία ........ και Σία", η οποία αποτελείται από το ανωτέρω νομικό πρόσωπο και το φυσικό πρόσωπο ..........., τυγχάνει συνιδιοκτήτρια κατά ποσοστό 50% επί οριζοντίων ιδιοκτησιών που ευρίσκονται στον ισόγειο όροφο της ανωτέρω οικοδομής, στον οποίο διαπιστώθηκαν πολεοδομικές παραβάσεις, όπως κατασκευή γραφείων και επέκταση καταστήματος. Οι ανωτέρω αυθαίρετες κατασκευές κατασκευάστηκαν εν γνώσει του παρανόμου της πράξεως αυτής από τον πρώτο των κατηγορουμένων υπό την ανωτέρω ιδιότητα του, αφού ο ίδιος, εκπροσωπών την ανωτέρω εταιρία στο πλαίσιο της προρρηθείσας κατασκευάστριας κοινοπραξίας, ως (εκ) της επαγγελματικής του ενασχόλησης γνώριζε το παράνομο της πράξεως που του αποδίδεται. Πρέπει, επομένως να κηρυχθεί ένοχος για την πράξη αυτή". Ακολούθως, με βάση όσα αναφέρθηκαν το Μονομελές Πλημμελειοδικείο κήρυξε ένοχο τον πιο πάνω κατηγορούμενο, και ήδη αναιρεσείοντα, Χ1 για την αποδιδόμενη σ'αυτόν πιο πάνω αξιόποινη πράξη και, αφού αναγνώρισε ότι συντρέχει στο πρόσωπο του η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ.2 εδ.β' ΠΚ, του επέβαλε ποινή φυλακίσεως 15 ημερών, της οποίας η εκτέλεση ανεστάλη για τρία έτη.
Με βάση τις παραπάνω παραδοχές το Δικαστήριο της ουσία διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ'αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του άνω εγκλήματος, για το οποίο καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 26 παρ.1 α', 27 παρ.1 ΠΚ και 17 παρ.8 εδ.α' του ν.1337/1983, όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 παρ 13 του 2242/1994, σε συνδυασμό προς το άρθρο 22 ν.1577/1985, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφήρμοσε, χωρίς να τις παραβιάσει ούτε ευθέως, ούτε εκ πλαγίου και χωρίς να στερήσει έτσι την απόφαση από νόμιμη βάση. Ειδικότερα, αναφέρονται στην αιτιολογία της αποφάσεως τα αποδεικτικά μέσα κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα και αιτιολογίες των κατηγορουμένων), από τα οποία το Δικαστήριο συνήγαγε τα περιστατικά που εκτέθηκαν και οδηγήθηκε στην καταδικαστική του κρίση, ενώ δεν υπήρχε, κατά νόμο, ανάγκη να τα παραθέσει αναλυτικά και να εκθέσει τι προκύπτει χωριστά από το καθένα απ'αυτά. Η ειδικότερη δε αιτίαση του αναιρεσείοντος ότι καταδικάσθηκε ως ιδιοκτήτης των άνω κτισμάτων, ενώ δεν είναι ιδιοκτήτης αυτών, είναι απορριπτέα ως επί αναληθούς προϋποθέσεως ερειδομένη, δεδομένου ότι αυτός καταδικάσθηκε ως νόμιμος εκπρόσωπος (πρόεδρος του Δ.Σ. και Διευθύνων Σύμβουλός) της πιο πάνω ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "ΣΠΟΥΡΛΗΣ-ΜΠΕΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" στο πλαίσιο της ειρημένης κατασκευάστριας κοινοπραξίας με την επωνυμία "Οικοδομική Κοινοπραξία ........ και Σία", της οποίας η εν λόγω Α.Ε. ήταν μέλος. Επομένως, οι δύο πρώτοι λόγοι αναιρέσεως, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ' και Ε' του ΚΠοινΔ, με τους οποίους, υπό την επίκληση των ίδιων περιστατικών και για τους δύο λόγους, αποδίδονται στην προσβαλλόμενη απόφαση οι πλημμέλειες α) της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και β) της εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικών ποινικών διατάξεων και της ελλείψεως νόμιμης βάσεως, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Τέλος, ο τρίτος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Α' ΚΠοινΔ, για απόλυτη ακυρότητα με τη μορφή της ανεπίτρεπτης μεταβολής της κατηγορίας, για την οποία ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Θηβών άσκησε εναντίον του αναιρεσείοντος ποινική δίωξη, και ειδικότερα, ενώ με το κατηγορητήριο παραπέμφθηκε αυτός ως ιδιοκτήτης αυθαιρέτου κτίσματος, με την προσβαλλόμενη πιο πάνω απόφαση κηρύχθηκε ένοχος ως κατασκευάσας αυθαίρετο κτίσμα, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, γιατί η πράξη για την οποία επήλθε η καταδίκη του αναιρεσείοντος παρέμεινε η ίδια με εκείνη, για την οποία είχε ασκηθεί η ποινική δίωξη, κατά τόπο, χρόνο και λοιπές περιστάσεις και προσδιορίσθηκε απλώς ακριβέστερα η ιδιότητα, με βάση την οποία ενήργησε στην προκειμένη περίπτωση ο αναιρεσείων, όπως αυτή προέκυψε από τα πορίσματα της ακροαματικής διαδικασίας. Κατ'ακολουθίαν των ανωτέρω, και αφού δεν υπάρχει άλλος παραδεκτός λόγος αναιρέσεως για έρευνα, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να απορριφθεί στο σύνολο της και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ.1 ΚΠολΔ).
Για τους λόγους αυτούς
Απορρίπτει την από 5 Δεκεμβρίου 2005 αίτηση του Χ1 για αναίρεση της 2865/2005 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θηβών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 30 Μαρτίου 2007.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 21 Ιανουαρίου 2008.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ