Θέμα
Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Πταισματοδικείο.
Περίληψη:
Απόφαση Πταισματοδικείου καταδικαστική (σε μη εφέσιμη ποινή) για παράβαση του άρθρου 40 § 2 ν. 1337/1983, σε συνδ. προς άρθρο 458 ΠΚ. Η κοπή δένδρων έγινε με βάση εγκεκριμένη περιβαλλοντική μελέτη, από συναρμόδιους Υπουργούς. Δεν απαιτείτο να γίνει με άδεια της Πολεοδομίας, διότι ήταν εκτός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, αλλά με άδεια της Διεύθυνσης Δασών Αθηνών, η οποία υπήρχε. Εσφαλμένη εφαρμογή από δικάσαν πταισματοδικείο, που απαίτησε προσκομιδή πολεοδομικής άδειας. Απαράδεκτος ο λόγος της αιτήσεως, για έλλειψη αιτιολογίας. Δεκτός ως βάσιμος ο λόγος για εσφαλμένη ερμηνεία. Αναιρεί και παραπέμπει στο ίδιο Δικαστήριο.
Αριθμός 668/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Παπαηλιού, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο - Εισηγητή, Παναγιώτη Ρουμπή και Γεώργιο Μπατζαλέξη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 9 Μαρτίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ρούσσου - Εμμανουήλ Παπαδάκη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Απόστολο Νταντάμη, περί αναιρέσεως της 1489/2009 αποφάσεως του Πταισματοδικείου Αθηνών. Το Πταισματοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 18.9.2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1448/2009.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή εν μέρει η προκειμένη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τις διατάξεις άρθρου 504 παρ. 1 ΚΠΔ, όταν ο νόμος δεν ορίζει ειδικά κάτι άλλο, αίτηση αναίρεσης επιτρέπεται μόνο κατά της απόφασης που, όπως απαγγέλθηκε, δεν προσβάλλεται με έφεση .... αν με την απόφαση αυτή το δικαστήριο αποφάνθηκε τελειωτικά για την κατηγορία .... (εδ. α'). Κατά δε τη διάταξη του άρθρ. 489 παρ. 1 περ. α' του αυτού Κώδικα, εκείνος που καταδικάστηκε έχει δικαίωμα να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης του πταισματοδικείου αν με αυτή ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε πρόστιμο πάνω από τετρακόσια (400) ευρώ. Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 504 παρ. 1 εδ. τελ., αναίρεση κατά των αποφάσεων του πταισματοδικείου επιτρέπεται μόνο για τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α', Γ', Ε', ΣΤ' και Η'. Κατά δε τις διατάξεις του άρθρου 510 παρ. 1, ως λόγοι για να αναιρεθεί η απόφαση, μπορεί να προταθούν μόνο: Α) η απόλυτη ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, Β) η σχετική ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο και δεν καλύφθηκε, Γ) η παράβαση των διατάξεων για τη δημοσιότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, Δ) η έλλειψη από την απόφαση της ειδικής αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα, Ε) η εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, ΣΤ) η παραβίαση του δεδικασμένου, Ζ) η καθ' ύλην αναρμοδιότητα του δικαστηρίου που δίκασε και Η) η υπέρβαση εξουσίας. Από τις παραπάνω διατάξεις προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος που καταδικάστηκε με απόφαση του πταισματοδικείου σε κράτηση 370 ευρώ, δεν προσβάλλεται με έφεση και μπορεί να ασκήσει κατά της τελειωτικής για την κατηγορία αυτής αποφάσεως, αναίρεση αλλά μόνο για τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 504 παρ. 1 εδ. τελ. ΚΠΔ, στους οποίους δεν περιλαμβάνεται ο κατ' άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του αυτού Κώδικα, λόγος "της ελλείψεως από την απόφαση της ειδικής αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα". Σε διαφορετική περίπτωση, αν η αναίρεση αναφέρεται σε έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι απαράδεκτη. Στην προκειμένη περίπτωση, ο κατηγορούμενος, Χ, με την από 18-9-2009 αίτησή του, που υπογράφεται από τον παραστάντα στο Δικαστήριο της ουσίας πληρεξούσιο δικηγόρο του και επιδόθηκε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (Αρ. πρ. 7226/18-20) ζητεί την αναίρεση της 1489/2009 αποφάσεως του Πταισματοδικείου Αθηνών, με την οποία καταδικάστηκε σε πρόστιμο τριακοσίων εβδομήντα (370) ευρώ, για παράβαση του άρθρου 40 παρ. 2 Ν. 1337/1983, σε συνδ. με το άρθρ. 458 ΠΚ. Ως λόγοι αναιρέσεως προβάλλονται: 1) η έλλειψη από την απόφαση της ειδικής αιτιολογίας που επιβάλλει το Σύνταγμα και 2) η εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία της παραπάνω ουσιαστικής διατάξεως. Με δεδομένα τα πιο πάνω και, δοθέντος ότι κάθε λόγος στηρίζει αυτοτελώς την αναίρεση, η κρινόμενη αίτηση, κατά το μέρος που περιλαμβάνει το μη επιτρεπόμενο κατά της άνω αποφάσεως, λόγο, (από το άρθρο 510 παρ, 1 δ ΚΠΔ), είναι απαράδεκτη και, κατά το μέρος της αυτό, ως τέτοια, πρέπει να απορριφθεί (ΚΠΔ παρ. 1) ΚΠΔ). Περαιτέρω, ως προς το δεύτερο λόγο της, πρέπει να ερευνηθεί κατ' ουσίαν.
Περαιτέρω, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 1489/2009 απόφαση του πταισματοδικείου Αθηνών και από τα πρακτικά της δίκης, το άνω Δικαστήριο για να στηρίξει την καταδικαστική και προβλεπόμενη από τις διατάξεις του άρθρου 40 παρ. 2 Ν. 1337/1983 σε συνδ. με άρθρ. 458 ΠΚ, για τον κατηγορούμενο, κρίση του, στο σκεπτικό της αποφάσεως διαλαμβάνονται, κατά λέξη, τα παρακάτω: "από όλη την αποδεικτική διαδικασία αποδείχθηκε και το Δικαστήριο πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος εκτέλεσε την πράξη που του αποδίδεται με το κατηγορητήριο, για το λόγο αυτό πρέπει να κηρυχθεί ένοχος".
Στη συνέχεια, το άνω Δικαστήριο κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο της πράξεως που κατηγορείτο και ειδικότερα, του ότι: "σύμφωνα με την από 2-7-2008 μηνυτήρια αναφορά των: 1) ...,2) ..., 3) ..., 4) ..., 5) ..., 6) ..., 7) ..., στην οποία διατυπώνεται ότι στις 2-7-2008 και κατά το χρονικό διάστημα από 04.00 ώρα έως και 05.00, ως υπεύθυνος εργοταξίου της εταιρίας ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε., είχε προβεί με συνεργείο της εταιρίας παράνομα στην κοπή δένδρων στην οδό ... και από την οδό ... ως την οδό ..., συγκεκριμένη πρόκειται α) για δένδρα μουριές που αποτελούσαν δενδροστοιχία, ηλικίας άνω των πενήντα (50) ετών και β) πεύκα, πικροδάφνες και άλλα δένδρα καθώς και θάμνους χωρίς την απαιτούμενη άδεια από την αρμόδια Πολεοδομική αρχή. Επίσης καταγγέλλουν ότι σε έλεγχο που διενήργησε Αστυνομικό όργανο επέδειξε κάποια άδεια της δασικής υπηρεσίας παρότι είχε την ιδιαίτερη γνώση του νόμου ότι εντός του οικιστικού ιστού της πόλης της Αθήνας, αρμόδια υπηρεσία για αδειοδότηση και διοικητικούς ελέγχους είναι η Πολεοδομική αρχή. Με την ενέργεια αυτή, όπως ισχυρίζονται στην καταγγελία τους, προσπάθησε να πετύχει τετελεσμένα γεγονότα ενόψει της ασκούμενης αίτησης αναιρέσεως αναστολής με προσωρινή διαταγή του ΣτΕ από την πλευρά τους, δηλαδή κατά παράβαση άρθρου 40 παρ. 2 Ν. 1337/83 σε συνδ. με άρθρο 458 Π.Κ.".
Ακολούθως, το δικάσαν Πταισματοδικείο καταδίκασε τον κηρυχθέντα ένοχο κατηγορούμενο σε πρόστιμο τριακοσίων πενήντα (350) ευρώ.
Με τις διατάξεις δε του άρθρου 40 του Ν. 1337/1983 (επέκταση σχεδίων - οικιστικό - Ζώνες κ.λπ.), ορίζονται τα ακόλουθα: 1. Μέσα στα σχέδια πόλεων και οικισμών προ του 1923 και στις Ζ.Ο.Ε. απαγορεύονται οι εκσκαφές και επιχώσεις χωρίς άδεια της οικείας πολεοδομικής αρχής, εκτός αν η επερχόμενη μεταβολή περιλαμβάνεται σε εγκεκριμένες μελέτες. Αν εκτελούνται τέτοιες εργασίες χωρίς άδεια, εφαρμόζονται οι διατάξεις για τις αυθαίρετες κατασκευές. 2. Για την κοπή δένδρων, μέσα σε εγκεκριμένα ρυμοτομικά σχέδια ή τις Ζ.Ο.Ε. που δεν προστατεύονται από τις διατάξεις για την προστασία των δασών και των δασικών γενικά εκτάσεων, απαιτείται έκδοση άδειας από την οικεία πολεοδομική αρχή. Στους παραβάτες επιβάλλονται οι κυρώσεις που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 458 του Ποινικού Κώδικα.
Όπως, όμως προκύπτει από τα έγγραφα που υπάρχουν στη δικογραφία, τα οποία, και αυτά το Δικαστήριο παραδεκτά επισκοπεί για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου, η κοπή των άνω δένδρων προβλεπόταν και πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τους όρους και τα διαλαμβανόμενα στην εγκεκριμένη Μελέτη Περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου "Αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού διαδρόμου από το Σταθμό Πελοποννήσου στον Πειραιά μέχρι τις Τρεις Γέφυρες", η οποία έχει εγκριθεί με την 122.836,2-2-2004 Κ.Υ.Δ. (Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπ. Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων - Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων - Υπ. Πολιτισμού - Υπ. Μεταφορών και Επικοινωνιών) και, μετά την υπ' αριθμ. 3520/2006 απόφαση του ΣτΕ, νέα Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (από έτους 2007), τροποποίηση της άνω Κ.Υ.Α., εκδοθείσας νέας, της 105043/10-6-2008, Κ.Υ.Α., που εγκρίθηκε, με την 1565/30-6-2008 απόφαση της Γ.Γ.Π. Αττικής. Κατά συνέπεια, για την κοπή των εν λόγω δένδρων, δεν απαιτείτο η έκδοση άδειας της πολεοδομίας, εφόσον αυτή έγινε σύμφωνα με τους όρους της εγκεκριμένης μελέτης. Επίσης, από την παρ. 2 της προαναφερόμενης διατάξεως, προκύπτει ότι η έκδοση άδειας από την πολεοδομία απαιτείται στην περίπτωση που η κατά δένδρων γίνεται μέσα σε εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο, ενώ σε αντίθετη περίπτωση, αρμόδια για χορήγηση σχετικής άδειας είναι η Δασική Υπηρεσία. Στην παρούσα δε περίπτωση, όπως προκύπτει από το άνω έγγραφο της εγκρίσεως, τα προς κοπή δένδρα βρίσκονταν εντός του καθαρά κατασκευαστικού τμήματος, δηλαδή μεταξύ των περιφράξεων εκατέρωθεν των νέων προς κατασκευή γραμμών. Η περιοχή αυτή, ήταν εκτός οικοπεδικών τετραγώνων των εγκεκριμένων ρυμοτομικών σχεδίων του Δήμου Αθηναίων και, αρμόδια αρχή, για τη χορήγηση της άδειας, ήταν η Διεύθυνση Δασών της Περιφέρειας Αττικής, η οποία και εξέδωσε την παραπάνω έγκριση, με βάση την οποία έγινε η κοπή των δένδρων.
Επομένως, το δικάσαν Δικαστήριο, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε την προεκτεθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Ενόψει αυτών πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος κατ' ουσίαν ο σχετικός περί εσφαλμένης ερμηνείας δεύτερος εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' ΚΠΔ, λόγος αναιρέσεως της κρινόμενης αιτήσεως και να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση, ακολούθως δε να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, αφού είναι δυνατή η σύνθεσή του από άλλον δικαστή.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθ. 1489/2009 απόφαση του Πταισματοδικείου Αθηνών. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα κρίση στο ίδιο δικαστήριο συντιθέμενο από άλλο δικαστή εκτός από εκείνον που δίκασε προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Μαρτίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στη 1 Απριλίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ