Θέμα
Έννομο συμφέρον.
Περίληψη:
Έννομο συμφέρον για την άσκηση αναίρεσης. Δεν έχει τέτοιο συμφέρον ο εναγόμενος, η κατά του οποίου αγωγή απορρίφθηκε ως μη νόμιμη, ενώ κατά τους ισχυρισμούς του ΄ρπρεπε ν΄ απορριφθεί ως αόριστη ή απαράδεκτη (Απορρίπτει αίτηση αναίρεσης κατά της 4118/2007 απόφασης του Εφετείου Αθηνών).
Αριθμός 2315/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
B1' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηλία Γιαννακάκη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Σπυρίδωνα Ζιάκα, Βαρβάρα Κριτσωτάκη, Ανδρέα Δουλγεράκη και Νικόλαο Πάσσο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 3 Νοεμβρίου 2009, με την παρουσία και του γραμματέα Αθανασίου Λιάπη, για να δικάσει μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΕ", που εδρεύει στον Ασπρόπυργο Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα. Εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Στυλιανό Σταματόπουλο.
Της αναιρεσίβλητης: Ετερόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία "...", που εδρεύει στην ...και εκπροσωπείται νόμιμα. Παραστάθηκε ο νόμιμος εκπρόσωπος αυτής ..., ο οποίος διόρισε στο ακροατήριο πληρεξούσιο δικηγόρο τον Κωνσταντίνο Γερογιάννη.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10-5-2005 αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 124/2006 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 4118/2007 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 24-9-2008 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Νικόλαος Πάσσος διάβασε την από 5-10-2009 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, ο πληρεξούσιος της αναιρεσίβλητης την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 556 παρ. 2 και 578 ΚΠολΔ αναίρεση μπορεί ν' ασκήσει και ο διάδικος που νίκησε, εφόσον έχει έννομο συμφέρον, η ύπαρξη του οποίου κρίνεται από την προσβαλλομένη απόφαση κατά την γενική διάταξη του άρθ. 68 ΚΠολΔ. Το συμφέρον αυτό είναι δυνατόν να υπάρχει και όταν ο διάδικος που νίκησε βλάπτεται από την αιτιολογία της απόφασης και συγκεκριμένα, αν απ' αυτήν δημιουργείται δεδικασμένο σε βάρος του σε άλλη δίκη, αν δηλ. η αιτιολογία της απόφασης αποτελεί στοιχείο του δικαιώματος που κρίθηκε στην δίκη και στηρίζει το διατακτικό της, οπότε αυτός (νικήσας διάδικος) δικαιούται να ζητήσει την αναίρεσή της κατά την μη ορθή μόνο αιτιολογία της. Τέτοιο έννομο συμφέρον δεν υπάρχει όταν η αγωγή απορρίπτεται ως μη νόμιμη ή ουσιαστικά αβάσιμη, ενώ κατά τον αναιρεσείοντα εναγόμενο έπρεπε ν' απορριφθεί ως αόριστη ή ως απαράδεκτη και δη λόγω μη αναφοράς των στοιχείων που απαιτούνται, κατ' άρθ. 216 παρ. 1α ΚΠολΔ, για την θεμελίωση της παθητικής νομιμοποίησής του, η οποία αποτελεί, μαζί με την ενεργητική νομιμοποίηση, διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης (άρθ. 68 και 73 ΚΠολΔ) και απορρέει αμέσως από το νόμο και κυρίως από διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου, τούτο δε διότι για τον εναγόμενο η απόρριψη της αγωγής ως μη νόμιμης είναι επωφελέστερη από την απόρριψη αυτής για τυπικό λόγο, δηλ. ως αόριστης ή απαράδεκτης. Στην προκειμένη περίπτωση με την κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, κατ' εκτίμηση του μοναδικού λόγου αυτής, η αναιρεσείουσα ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΕ" προβάλλει, ότι με την αναιρεσιβαλλομένη 4118/2007 απόφαση του Εφετείου Αθηνών απορρίφθηκε η ομοίου περιεχομένου με την αναίρεση, κατά τον μοναδικό λόγο της, έφεσής της κατά της 124/2006 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία είχε απορριφθεί ως μη νόμιμη, κατ' αμφότερες τις βάσεις της από σύμβαση έργου και από τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, η από 10-5-2005 αγωγή της τώρα αναιρεσίβλητης, κατ' αυτής και κατά της μη διαδίκου στην αναιρετική δίκη εταιρείας "ΑΣΠΡΟΦΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΕ" διώκουσα την εκ μέρους αυτών εις ολόκληρον καταβολή του οφειλομένου υπολοίπου νόμιμης αμοιβής κατά το άρθ. 3 του βδ από 19/21-2-1938 (δηλ. για την εκ μέρους μηχανικών ή εταιρειών εκπόνηση μελέτης κλπ. τεχνικού έργου), ενώ, κατά την αναιρεσείουσα, η αγωγή αυτή έπρεπε ν' απορριφθεί, καθόσον μέρος της εστρέφετο κατ' αυτής, ως απαράδεκτη λόγω μη αναφοράς των απαιτουμένων κατ' άρθ. 216 παρ. 1α ΚΠολΔ στοιχείων της παθητικής νομιμοποίησης της αναιρεσείουσας εναγομένης, αφού, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην αναίρεση, τ' αναφερόμενα στην αγωγή περιστατικά περί εις ολόκληρον ευθύνης της (με την ΑΣΠΡΟΦΟΣ ΑΕ) για την καταβολή της οφειλομένης υπόλοιπης αμοιβής της αναιρεσίβλητης (ότι δηλ. η αναιρεσείουσα συνήνεσε εκ των προτέρων και αποδέχθηκε την εκ μέρους της αναιρεσίβλητης ενάγουσας παροχή των αναγκαίων υπηρεσιών για την αποπεράτωση του εκεί αναφερομένου έργου, αποδεχθείσα συνεπώς και τις σχετικές οικονομικές υποχρεώσεις), δεν θεμελιώνουν την παθητική νομιμοποίηση της αναιρεσείουσας εναγομένης, και επομένως το Εφετείο δεχθέν, κατά την παρατιθέμενη στην αίτηση αναίρεσης σχετική σκέψη του, ότι στην αγωγή αναφέρονται τα θεμελιωτικά στοιχεία της παθητικής νομιμοποίησης της αναιρεσείουσας εναγομένης, συνισταμένης στην σιωπηρά εκ μέρους της αναδοχή χρέους (της ΑΣΠΡΟΦΟΣ ΑΕ) παραβίασε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθ. 287, 477, 681 επ. και 684 ΑΚ, καθόσον δεν υφίστατο στην προκειμένη περίπτωση σωρευτική αναδοχή χρέους, και συνακόλουθα παρά το νόμο δεν κήρυξε το απαράδεκτο αυτό. Σύμφωνα με τα παραπάνω η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης κατά τον μοναδικό λόγο της, αληθώς μόνο από τον αριθμό 14 του άρθ. 559 ΚΠολΔ, πρέπει ν' απορριφθεί ως απαράδεκτη για έλλειψη εννόμου συμφέροντος της αναιρεσείουσας αντικαθισταμένου του εσφαλμένου αιτιολογικού της προσβαλλομένης απόφασης, με την οποία ορθώς κατ' αποτέλεσμα απορρίφθηκε η ομοίου περιεχομένου με την αναίρεση έφεση της αναιρεσείουσας (άρθ. 578 ΚΠολΔ), αφού αυτή έπρεπε ν' απορριφθεί για τον ίδιο λόγο, δηλ. για έλλειψη εννόμου συμφέροντος. Τέλος, η αναιρεσείουσα πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, κατά ειδικότερα στο διατακτικό οριζόμενα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 24-9-2008 αίτηση της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΕ" για αναίρεση της 4118/2007 απόφασης του Εφετείου Αθηνών.
Καταδικάζει την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, τα οποία ορίζει σε χίλια διακόσια (1200) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 1 Δεκεμβρίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 17 Δεκεμβρίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ O ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ