Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος, Επεκτατικό αποτέλεσμα.
Περίληψη:
Παράνομο κτίσμα. Έλλειψη αιτιολογίας όταν δεν διευκρινίζεται αν η αυθαίρετη κατασκευή έγινε από δόλο ή αμέλεια του δράστη και αν δεν προσδιορίζεται πόσα η καθ' υπέρβαση της οικοδομικής άδειας αυθαίρετη κατασκευή, όταν πρόκειται για πολυώροφη οικοδομή. Αίτηση αναίρεσης κατά καταδικαστικής απόφασης. Παραδοχή του λόγου για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Αναίρεση απόφασης και επέκταση αποτελέσματος στον συγκατηγορούμενο του αναιρεσείοντος (άρθρο 469 ΚΠΔ) -.
Αριθμός 806/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Πατινίδη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Παπαηλιού, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή- Εισηγητή και Γεώργιο Μπατζαλέξη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 9 Μαρτίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ρούσσου-Εμμανουήλ Παπαδάκη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Χαρίλαο Κοψαχείλη, περί αναιρέσεως της 243/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημ/κείου Τρικάλων. Με συγκατηγορούμενο τον Ζ.
Το Τριμελές Πλημ/κείο Τρικάλων, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητά την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 20 Οκτωβρίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1639/09.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και να επεκταθεί και ως προς τον συγκατηγορούμενο.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 17 παρ.8 του ν.1337/1983, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 8 παρ.11 του νόμου 1512/1985, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 παρ.13 του ν.2242/1994 σε συνδυασμό με το άρθρο 22 παρ.1, 3 του ν.1577/1985, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με το άρθρο 19 του ν.2831/2000, "οι ιδιοκτήτες, η εντολείς κατασκευής αυθαίρετων, οι μηχανικοί που συντάσσουν την μελέτη και έχουν την επίβλεψη του έργου και οι εργολάβοι κατασκευής του τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών ή με χρηματική ποινή από 500.000 μέχρι 5.000.000 δραχμές, ανάλογα με την αξία του αυθαιρέτου έργου και τον βαθμό υποβάθμισης του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος, και αν η πιο πάνω πράξη έχει γίνει από αμέλεια τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης μέχρι ένα (1) χρόνο ή με χρηματική ποινή από 200.000 μέχρι 2.000.000 δραχμές, αυθαίρετο δε είναι το έργο, σύμφωνα με το προαναφερόμενο άρθρο 22 του ν.1577/1985, που κατασκευάζεται χωρίς άδεια της αρμόδιας Πολεοδομικής Υπηρεσίας, είτε καθ' υπέρβαση της ή με βάση ανακληθείσα τέτοια άδεια. Εξάλλου, κατά το άρθρο 570 παρ.1 στοιχ.Ε του ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως δημιουργεί η έλλειψη της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που επιβάλλεται από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ. Τέτοια έλλειψη αιτιολογίας της καταδικαστικής αποφάσεως υπάρχει όχι μόνον όταν δεν περιεχόνται στην απόφαση με σαφήνεια και πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που θεμελίωσαν τα περιστατικά αυτά και οι συλλογισμοί, με τους οποίους έγινε η υπαγωγή τους στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε, αλλά και όταν η έκθεση των περιστατικών αυτών είναι ελλιπής ή ασαφής ή αντιφατική ώστε να δημιουργείται αμφιβολία, ως προς την τέλεση από τον κατηγορούμενο της πράξεως για την οποία κηρύχθηκε ένοχος.
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη υπ'αριθμ.243/2009 αποφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, ο αναιρεσείων και ο συγκατηγορούμενός αδελφός του Ζ (μη διάδικος στην προκειμενη αναιρετική δίκη) κηρύχθηκαν ένοχοι της παραβάσεως του άρθρου 17 παρ.8 του ν.1337/1983 και για να καταλήξει στην κρίση του αυτή το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε γι'αυτούς ως κατηγορουμένους τα ακόλουθα, μετά από συνεκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων που κατ'είδος μνημονεύει: "Στις 28-11-2003 στην ... από κοινού με την ιδιότητα των ιδιοκτητών οικοδομής, που βρίσκεται επί της οδού ..., προέβησαν στην ανέγερση καταστήματος και κατοικίας καθ'υπέρβαση της υπάρχουσας με αριθμ.... οικοδομικής άδειας της Πολεοδομίας ... ως προς την κάλυψη και ως προς την δόμηση, ήτοι προέβησαν στην κατασκευή κτίσματος με ισόγειο και τρείς ορόφους, καλύπτοντας αυθαίρετα συνολική επιφάνεια κτίσματος 224,31 τ.μ. όπως προκύπτει και από την αναγνωσθείσα από 28-11-2003 έκθεση αυτοψίας του αρμοδίου υπαλλήλου της Πολεοδομίας ... ..., με το αποτέλεσμα της οποίας συμπλέουν και αμφότεροι οι εξετασθέντες μάρτυρες του κατηγορητηρίου. Περαιτέρω από το ως άνω αποδεικτικό υλικό προέκυψε, ότι οι ως άνω οικοδομικές υπερβάσεις περατώθηκαν το έτος 2003.
Συνεπώς η προταθείσα ένσταση παραγραφής του πλημμελήματος για το οποίο κατηγορούνται οι κατηγορούμενοι πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη,....
Συνεπώς πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι οι κατηγορούμενοι της πράξεως για την οποία κατηγορούνται κατά το ειδικότερον εκτιθέμενα στο διατακτικό, άνευ των ελαφρυντικών περιστάσεων του προτέρου εντίμου βίου, όσον αφορά τον πρώτο των κατηγορουμένων και της μεταμέλειας και της καλής συμπεριφοράς επί μακρό χρονικό διάστημα μετά την πράξη τους για αμφοτέρους..." Όμως, ούτε στο αιτιολογικό ούτε στο διατακτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως αναφέρεται αν ο αναιρεσείων και συγκατηγορούμενος του Ζ τέλεσαν από κοινού το πιο πάνω πλημμέλημα από δόλο ή αμέλεια ούτε γίνονται δεκτά πραγματικά περιστατικά, στα οποία ενυπάρχει ύπαρξη δόλου ή αμέλειας του αναιρεσείοντος και του συγκατηγορουμενου του. Επίσης, ενώ δέχεται η προσβαλλόμενη απόφαση ότι η αυθαίρετη οικοδομή έγινε καθ'υπερβαση της οικοδομικής άδειας, δεν διευκρινίζεται ποια ακριβώς τμήματα της οικοδομής έγιναν καθ'υπέρβαση της οικοδομικής άδειας και δη σε κάθε όροφο, αναφέροντας μόνο γενικά ότι η αυθαίρετη κατασκευή έχει συνολική επιφάνεια 224,31 τ.μ. Η πρώτη των ως άνω ελλείψεων ανάγεται στη συνδρομή των υποκειμενικών στοιχείων του ως άνω από το άρθρο 17 παρ.8 του ν.1337/1983 προβλεπομένου πλημμελήματος, δηλαδή σε ουσιώδες στοιχείο του εγκλήματος αυτού και έτσι, λόγω της ελλείψεως αυτής, η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της κατά τα την απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Επίσης η δεύτερη των ως άνω ελλείψεων ανάγεται σε ελλιπή έκθεση των περιστατικών που θεμελιώνουν την αντικειμενική υπόσταση του ίδιου ως άνω εγκλήματος και η απόφαση στερείται επίσης και ως προς το στοιχείο αυτό της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτός ο εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοι.Δ'ΚΠΔ σχετικός λόγος της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, παρελκούσης μετά ταύτα της εξέτασης των λοιπών λόγων αυτής, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της και να επεκταθεί το αναιρετικό αποτέλεσμα και στο συγκατηγορούμενό του Ζ, δεδομένου ότι η αναίρεση θεμελιώθηκε στις ασαφείς της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης, η οποία δεν αναφέρεται αποκλειστικά στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος (αρθρ.469 ΚΠΔ). Στη συνέχεια πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ'αριθμ.243/2009 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων.
Επεκτείνει το αναιρετικό αποτέλεσμα και στον συγκατηγορούμενο του αναιρεσείοντος, που επίσης καταδικάσθηκε με την ως άνω απόφαση, Ζ. Και
Παραπέμπει την υπόθεση ως προς αμφότερους τους κατηγορούμενους , για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους Δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 20 Απριλίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 22 Απριλίου 2010.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ