Θέμα
Αναιρέσεως πρόσθετοι λόγοι.
Αριθμός 2216/2007
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε΄ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ηρακλή Κωνσταντινίδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Ελευθέριο Νικολόπουλο-Εισηγητή, Αναστάσιο Λιανό και Βιολέττα Κυτέα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 16 Νοεμβρίου 2007, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Μαύρου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ1, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ευάγγελο Παπανικολάου, περί αναιρέσεως της 149/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Καλαμάτας. Το Τριμελές Εφετείο Καλαμάτας, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ΄ αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 30 Μαρτίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, καθώς και στο από 30 Οκτωβρίου 2007 δικόγραφο προσθέτων λόγων, τα οποία καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 638/07.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ. 1, 474 παρ. 2, 476 παρ. 1, 509 παρ. 1 και 510 του ΚΠΔ προκύπτει ότι, για το κύρος και κατ' ακολουθία το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατά αποφάσεως, πρέπει στη δήλωση ασκήσεως της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον λόγος από τους αναφερόμενους περιοριστικά στο άρθρο 510 ΚΠΔ λόγους αναίρεσης, η αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη χωρίς άλλη έρευνα, σύμφωνα με το άρθρο 513 του ίδιου Κώδικα. Απλή παράθεση του κειμένου της σχετικής διάταξης που προβλέπει το λόγο αναίρεσης, χωρίς αναφορά των περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλούμενη πλημμέλεια, δεν αρκεί. Ειδικότερα, για την πληρότητα του από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ λόγου αναιρέσεως της αποφάσεως, για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, πρέπει να διαλαμβάνονται στην αίτηση αναιρέσεως οι πλημμέλειες τις αποφάσεως ως προς την έκθεση των πραγματικών περιστατικών της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος, οι τυχόν ασάφειες, αντιφάσεις και λογικά κενά και η μη αναφορά των αποδεικτικών μέσων από τα οποία προέκυψαν τα πραγματικά περιστατικά. Εξάλλου, η αίτηση αναίρεσης που δεν περιέχει λόγους, ή περιέχει λόγους ασαφείς και αόριστους, δεν μπορεί να συμπληρωθεί με παραπομπή σε άλλα έγγραφα ή με την άσκηση πρόσθετων λόγων αναιρέσεως, οι οποίοι προϋποθέτουν, σύμφωνα με το άρθρο 509 παρ. 2 Κ.Π.Δ. την ύπαρξη παραδεκτού λόγου αναίρεσης (Ολ.Α.Π. 2/2002).
2.- Στην προκείμενη περίπτωση, με την κρινόμενη από 30-3-2007 αίτηση αναιρέσεως, ο αναιρεσείων Χ1, πλήττει την υπ' αριθμ. 149/2007 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Καλαμάτας, με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη (εκπρόθεσμη) έφεσή του κατά της υπ' αριθμ. 817/2006 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καλαμάτας δια της οποίας καταδικάσθηκε για λαθρεμπορία και για παράβαση του Ν. 136/1946 και ζητεί την αναίρεση της παραπάνω καταδικαστικής αποφάσεως για έλλειψη αιτιολογίας, εκθέτοντας, κατά πιστή αντιγραφή, τα εξής " ... Για έλλειψη της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας η οποία, σύμφωνα με το άρθρο 510 παρ.1 περ.Δ' του Κ.Π.Δ σε συνδυασμό με το άρθρο 93 παρ.3 εδ. α' του Συντάγματος πρέπει να είναι ειδικώς και εμπεριστατωμένως αιτιολογημένη, εν όψει μάλιστα του γεγονότος ότι το ίδιο Δικαστήριο, εδέχθη αίτηση αναστολής εκτελέσεως της ποινής, πράγμα που εμμέσως πλην σαφώς μαρτυρεί, ότι ηρευνήθη και το τυχόν εκπρόθεσμο της εφέσεως...". Με το περιεχόμενο αυτό και σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, ο λόγος αυτός της αναιρέσεως στον οποίο δεν προσδιορίζονται οι αποδιδόμενες στην προσβαλλόμενη απόφαση πλημμέλειες, είναι αόριστος και ανεπίδεκτος εκτιμήσεως. Ειδικότερα, δεν αναφέρονται στο αναιρετήριο οι ουσιαστικές παραδοχές του δικαστηρίου και σε τι συνίστανται οι ελλείψεις της αιτιολογίας, σε ποια κεφάλαια της προσβαλλόμενης αποφάσεως ανάγονται αυτές και ποια πραγματικά περιστατικά, τα οποία ήσαν αναγκαία για να κριθεί το εμπρόθεσμο ή όχι της εφέσεώς του.
Συνεπώς, ο άνω λόγος είναι αόριστος και ως εκ τούτου απαράδεκτος και πρέπει να απορριφθεί, καθώς και η αίτηση στο σύνολό της. Περαιτέρω, εφόσον σύμφωνα και με την προηγούμενη σκέψη, μία από τις προϋποθέσεις για την εξέταση των προσθέτων λόγων αναίρεσης είναι, κατά την έννοια του άρθρου 509 παρ. 2 ΚΠΔ, η ύπαρξη ενός τουλάχιστον παραδεκτού κύριου λόγου αναίρεσης, η δε ένδικη αναιρετική αίτηση κρίθηκε, ότι δεν περιέχει παραδεκτό κύριο λόγο αναίρεσης, είναι απαράδεκτο και πρέπει να απορριφθεί και το από 30 Οκτωβρίου 2007 δικόγραφο των προσθέτων λόγων. Ο αναιρεσείων, λόγω απορρίψεως της αναιρέσεως και των προσθέτων λόγων, πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 Κ.Π.Δ.)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 30 Μαρτίου 2007 αίτηση και τους από 30 Οκτωβρίου 2007 προσθέτους λόγους του Χ1 για αναίρεση της υπ' αριθμ. 149/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Καλαμάτας.
Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 29 Νοεμβρίου 2007 . Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 7 Δεκεμβρίου 2007.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ