Θέμα
Παύση οριστική ποινικής διώξεως, Πνευματική ιδιοκτησία, Αίτηση αναίρεσης Εισαγγελέα .
Περίληψη:
Πνευματική ιδιοκτησία. Αναίρεση Εισαγγελέα. Λόγος αναιρέσεως εκ πλαγίου
εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικών ποινικών διατάξεων και στέρηση νόμιμης βάσης. Βάσιμος ο λόγος. Δέχεται την αναίρεση. Παύει οριστικά την ποινική δίωξη λογω παραγραφής.
Αριθμός 1434/2017
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ’ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σακκά, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Καπελούζο, Δημήτριο Γεώργα, Δημήτριο Τζιούβα - Εισηγητή και Ιωάννη Μπαλιτσάρη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 2 Νοεμβρίου 2016, με την παρουσία του Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Νικόλαου Παντελή (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Αικατερίνης Σιταρά, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγουν περί αναιρέσεως της υπ’ αριθμ. Α1902/2015 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Λαρίσης.
Με κατηγορούμενο τον Κ. Σ. του Ε., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Βούλγαρη και πολιτικώς ενάγουσα την "...", που εδρεύει στο … και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο.
Το Τριμελές Εφετείο Λαρίσης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί τώρα την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία ...3-3016 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον του Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γ. Σ. και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό ...2016.
Αφού άκουσε
Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η έκθεση αναίρεσης και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του κατηγορουμένου, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 513 παρ.1 εδ. γ’ του Κ.Ποιν.Δ., ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κλητεύει τον αναιρεσείοντα και τους λοιπούς διαδίκους στο ακροατήριο του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου. Η κλήση αυτή γίνεται με επίδοση σύμφωνα με τα άρθρα 155-161 και μέσα στην προθεσμία του άρθρου 166, ενώ κατά την παρ. 3 του ίδιου άρθρου οι διάδικοι παρίστανται στη συζήτηση με συνήγορο. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 515 παρ. 2 εδ. α του ίδιου Κώδικα, αν εμφανισθεί ο αναιρεσείων, η συζήτηση γίνεται σαν να είναι παρόντες όλοι οι διάδικοι, ακόμη και αν κάποιος απ’ αυτούς δεν εμφανίστηκε. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το με ημερομηνία 11 Απριλίου 2016 αποδεικτικό επιδόσεως του επιμελητή της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου Χ. Λ., η πολιτικώς ενάγουσα στην κρινόμενη υπόθεση "..." κλητεύθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου με την υπ’ αριθμ. ...5-4-2016 κλήση της, για να εμφανισθεί στη συνεδρίαση που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής κατά τη συζήτηση της αναιρέσεως που άσκησε η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, πλην όμως αυτή σήμερα δεν εμφανίστηκε κατά την εκφώνηση της υποθέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. Κατά συνέπεια, αφού εμφανίστηκε ο αναιρεσείων, το Δικαστήριο θα προχωρήσει στη συζήτηση της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως σαν να ήταν και αυτή παρούσα.
Κατά το άρθρο 505 παρ. 2 του Κ.Ποιν.Δ., ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, μπορεί να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε αποφάσεως, μέσα στην προθεσμία του άρθρου 479 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα, δηλαδή μέσα σε τριάντα ημέρες από την καταχώριση της αποφάσεως καθαρογραμμένης στο ειδικό βιβλίο του άρθρου 473 παρ. 3 του Κ.Ποιν.Δ.. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δικαιούται να ασκεί αναίρεση κατά πάσης αποφάσεως, αθωωτικής ή καταδικαστικής, οποιουδήποτε ποινικού δικαστηρίου και για όλους τους λόγους του άρθρου 510 παρ. 1 Κ.Ποιν.Δ., μεταξύ των οποίων και η εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, η οποία ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του Κ.Ποιν.Δ. λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όχι μόνον όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει σωστά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ως αποδεδειγμένα στη διάταξη που εφαρμόστηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάστηκε εκ πλαγίου, όταν δηλαδή στο πόρισμα της απόφασης που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού με το σκεπτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, με την από 3 Μαρτίου 2016 ενώπιον του Γραμματέα του Αρείου Πάγου δήλωσή του, για την οποία συντάχθηκε η με αριθμό ...2016 έκθεση, ασκεί αναίρεση σύμφωνα με το άρθρο 505 παρ. 2 του Κ.Ποιν.Δ. κατά της αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας με αριθμό 1902/2015 που κήρυξε κατά πλειοψηφία αθώο τον κατηγορούμενο της αξιόποινης πράξης της παραβάσεως του νόμου 2121/1993 για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, η οποία καταχωρήθηκε στο οικείο βιβλίο στις 3-2-2016 και ζητεί την αναίρεσή της για εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως (άρθρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ Κ.Ποιν.Δ.) και συγκεκριμένα λόγω του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβίασε εκ πλαγίου με λογικά κενά και ασαφείς και ανεπαρκείς αιτιολογίες, οι οποίες δεν επιτρέπουν τον αναιρετικό έλεγχο για την ορθή ή μη εφαρμογή του νόμου, τις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 3 παρ. 1 περ. ζ και 66 παρ. 1 του Ν. 2121/1993 και ως εκ τούτου στερείται νομίμου βάσεως. Η αναίρεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω. Με το άρθρο 1 του Ν. 2121/1993 περί πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων, ορίζεται ότι "1. Οι πνευματικοί δημιουργοί με τη δημιουργία του έργου, αποκτούν πάνω σ’ αυτό πνευματική ιδιοκτησία, που περιλαμβάνει, ως αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώματα, το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού τους δεσμού προς αυτό (ηθικό δικαίωμα). 2. Τα δικαιώματα αυτά περιλαμβάνουν τις εξουσίες, που προβλέπονται στα άρθρα 3 και 4 του παρόντος νόμου". Με το άρθρο 3 του ίδιου νόμου ορίζεται ότι "1. Το περιουσιακό Δικαίωμα δίνει στους δημιουργούς ιδίως την εξουσία (δικαίωμα) να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν: α) Την εγγραφή και την άμεση ή έμμεση, προσωρινή ή μόνιμη αναπαραγωγή των έργων τους με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλω ή εν μέρει. β) ... γ)... δ)... ε)... στ)... ζ) Τη μετάδοση ή αναμετάδοση των έργων τους στο κοινό με τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση, με ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή με καλώδια ή με άλλους υλικούς αγωγούς ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, παραλλήλως προς την επιφάνεια της γης ή μέσω δορυφόρων. ..." και με το άρθρο 4 παρ. 1 του ίδιου νόμου ορίζεται ότι "1. Το ηθικό δικαίωμα δίνει στο δημιουργό ιδίως τις εξουσίες: α) της απόφασης για το χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο κατά τους οποίους το έργο θα γίνει προσιτό στο κοινό (δημοσίευση)". Με το άρθρο 35 παρ. 2 του ίδιου νόμου, που αναφέρεται στις ρυθμίσεις για την ραδιοφωνική και τηλεοπτική μετάδοση του έργου της πνευματικής ιδιοκτησίας, ορίζεται ότι "Η σύμβαση ραδιοφωνικής ή τηλεοπτικής μετάδοσης, αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία, δεν δίνει στον αντισυμβαλλόμενο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό την εξουσία να επιτρέψει σε τρίτους τη μετάδοση ή αναμετάδοση του έργου στο κοινό με ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή με υλικούς αγωγούς ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, παραλλήλως προς την επιφάνεια της γης ή μέσω δορυφόρων". Με το άρθρο 66 παρ. 1 του ίδιου νόμου, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 81 παρ. 9 του Ν. 3057/2002, το οποίο αναφέρεται στις ποινικές κυρώσεις για την προστασία του δημιουργού του έργου της πνευματικής ιδιοκτησίας, ορίζεται ότι "Τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή 2.900 15.000 ευρώ όποιος χωρίς δικαίωμα και κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος νόμου ή διατάξεων των κυρωμένων με νόμο πολυμερών διεθνών συμβάσεων για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας εγγράφει έργα ή αντίτυπα, αναπαράγει αυτά άμεσα ή έμμεσα, προσωρινά ή μόνιμα, με οποιαδήποτε μορφή, εν όλω ή εν μέρει, μεταφράζει, διασκευάζει, προσαρμόζει ή μετατρέπει αυτά, προβαίνει σε διανομή αυτών στο κοινό με πώληση ή με άλλους τρόπους ή κατέχει με σκοπό διανομής, εκμισθώνει, εκτελεί δημόσια, μεταδίδει ραδιοτηλεοπτικά κατά οποιονδήποτε τρόπο, παρουσιάζει στο κοινό έργα ή αντίτυπα με οποιονδήποτε τρόπο, εισάγει αντίτυπα του έργου που παρήχθησαν παράνομα στο εξωτερικό χωρίς τη συναίνεση του δημιουργού και γενικά εκμεταλλεύεται έργα, αντίγραφα ή αντίτυπα που είναι αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας ή προσβάλλει το ηθικό δικαίωμα του πνευματικού δημιουργού να αποφασίζει για τη δημοσίευση του έργου στο κοινό, καθώς και να παρουσιάζει αυτό αναλλοίωτο χωρίς προσθήκες ή περικοπές. (άρθρο 8 παρ. 1 Οδηγίας 2001/29)". Και με το άρθρο 66 παρ. 2 του ίδιου νόμου, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 81 παρ. 10 του Ν. 3057/2002, το οποίο αναφέρεται στις ποινικές κυρώσεις για την προστασία των συγγενικών δικαιωμάτων επί της πνευματικής ιδιοκτησίας, ορίζεται ότι "Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος νόμου ή διατάξεων των κυρωμένων με νόμο διεθνών συμβάσεων για την προστασία συγγενικών δικαιωμάτων προβαίνει στις ακόλουθες πράξεις: Α) Χωρίς την άδεια των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών: α) ... β) ... γ) ... δ) ... ε) μεταδίδει ραδιοτηλεοπτικά με οποιονδήποτε τρόπο τη ζωντανή ερμηνεία ή εκτέλεση, εκτός αν η μετάδοση αυτή αποτελεί αναμετάδοση νόμιμης μετάδοσης, στ) ... ζ) ... . Β) ... . Γ) ... . Δ) Χωρίς την άδεια των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών: α) αναμεταδίδει τις εκπομπές τους με οποιονδήποτε τρόπο, β) παρουσιάζει στο κοινό τις εκπομπές τους σε χώρους όπου η είσοδος επιτρέπεται με εισιτήριο, γ) εγγράφει τις εκπομπές τους σε υλικούς φορείς ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, είτε οι εκπομπές αυτές μεταδίδονται ενσυρμάτως είτε ασυρμάτως, συμπεριλαμβανομένης της καλωδιακής ή δορυφορικής μετάδοσης, δ) προβαίνει σε άμεση ή έμμεση, προσωρινή ή μόνιμη αναπαραγωγή με οποιοδήποτε μέσο και μορφή, εν όλω ή εν μέρει, της υλικής ενσωμάτωσης των εκπομπών τους, ε) προβαίνει σε διανομή στο κοινό των υλικών φορέων με την εγγραφή των εκπομπών τους, στ) εκμισθώνει τον υλικό φορέα με την εγγραφή των εκπομπών τους, ζ) διαθέτει στο κοινό, ενσυρμάτως ή ασυρμάτως, κατά τρόπο ώστε οποιοσδήποτε να έχει πρόσβαση, όπου και όταν ο ίδιος επιλέγει, στην υλική ενσωμάτωση των εκπομπών τους. (άρθρο 8 παρ.1 οδηγίας 2001/29)". Από τις πιο πάνω διατάξεις συνάγεται ότι το άρθρο 66 παρ. 1 του Ν. 2121/1993 καθιερώνει σωρευτικώς μικτό έγκλημα προς προστασία του εννόμου αγαθού της πνευματικής ιδιοκτησίας από διαφόρους τρόπους προσβολής της, καθένας από τους οποίους συνιστά αυτοτελές έγκλημα προσβολής του αυτού εννόμου αγαθού και ότι η παράγραφος 2 του εν λόγω άρθρου προβλέπει ποινικές κυρώσεις για την προσβολή των περιουσιακών εξουσιών των συγγενικών δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στο άρθρο 46 παρ. 2, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 81 παρ. 3 του Ν. 3057/2002, για τους ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες, στο άρθρο 47 παρ. 2 για τους παραγωγούς οπτικοακουστικών έργων και στο άρθρο 48 παρ. 1 για τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι, όμως, σε κάθε περίπτωση, και όταν έχουν σύμβαση ραδιοφωνικής ή τηλεοπτικής μετάδοσης, αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία, δεν έχουν την εξουσία να επιτρέψουν σε τρίτους τη μετάδοση ή αναμετάδοση του έργου στο κοινό με ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή με υλικούς αγωγούς ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, παραλλήλως προς την επιφάνεια της γης ή μέσω δορυφόρων (άρθρ. 35 παρ. 2 Ν. 2121/1993). Δηλαδή οι έχοντες συγγενικά δικαιώματα επί του έργου της πνευματικής ιδιοκτησίας ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί, αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία με τον δημιουργό του πνευματικού έργου και ιδιοκτήτη της πνευματικής ιδιοκτησίας ή με την ..., αν αυτή έχει την εκμετάλλευση του περιουσιακού δικαιώματος της πνευματικής ιδιοκτησίας του δημιουργού (άρθρ. 13 Ν. 2121/1993), δεν έχουν την εξουσία να επιτρέψουν σε τρίτους τη μετάδοση ή αναμετάδοση του πνευματικού έργου στο κοινό. Μόνον αν ραδιοτηλεοπτικός σταθμός έχει άδεια εκμεταλλεύσεως κατά το άρθρο 13 παρ. 2 του Ν. 2121/1993, με την οποία ο δημιουργός του έργου του έχει επιτρέψει την άσκηση των εξουσιών του από το περιουσιακό του δικαίωμα, μπορεί να ασκήσει τις εξουσίες του δημιουργού και ιδιοκτήτη του πνευματικού έργου και να συναινέσει στην μετάδοση ή αναμετάδοση του πνευματικού έργου από τρίτο. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας, η οποία για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου παραδεκτά επισκοπείται από το Δικαστήριο αυτό, ο κατηγορούμενος Κ. Σ. του Ε. κηρύχθηκε κατά πλειοψηφία αθώος της αξιόποινης πράξης της παραβάσεως των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 63 και 66 παρ. 1 του Ν.2121/1993 για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας που φέρεται ότι τέλεσε στις 22-3-2008 στο Βόλο ως υπεύθυνος του ραδιοφωνικού σταθμού με τον τίτλο "...", με την εξής, επί λέξει, αιτιολογία: "Κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 66 του Ν. 2121/1993 "Με την ίδια ποινή (φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή 2.500 - 15.000 ευρώ) τιμωρείται όποιος κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος νόμου ή διατάξεων των κυρωμένων με νόμο διεθνών συμβάσεων για την προστασία συγγενικών δικαιωμάτων προβαίνει στις ακόλουθες πράξεις: Α) χωρίς την άδεια των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών: α) ... ε) μεταδίδει ραδιοτηλεοπτικά με οποιονδήποτε τρόπο τη ζωντανή ερμηνεία ή εκτέλεση εκτός αν η μετάδοση αυτή αποτελεί αναμετάδοση νόμιμης μετάδοσης...". Στην προκειμένη περίπτωση από την αποδεικτική διαδικασία που έγινε στο ακροατήριο ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου και, ειδικότερα, από την ανωμοτί κατάθεση του πολιτικώς ενάγοντα, από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα υπεράσπισης, από την ανάγνωση της εκκαλούμενης απόφασης και των πρακτικών αυτής καθώς και των λοιπών εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά της παρούσας και, γενικά από όλη τη συζήτηση της υπόθεσης, αποδείχθηκε ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός "...", που λειτουργεί στο Βόλο, συμφώνησε με τον ραδιοφωνικό σταθμό "...", υπογράφοντας το από 2-4-2007 ιδιωτικό συμφωνητικό, την αναμετάδοση του προγράμματος του τελευταίου επί 5 ώρες ημερησίως. Το ... χορήγησε τη σχετική άδεια δικτυώσεως (βλ. την ...-10- 2007 απόφαση …). Από την κατάθεση, δε, του μάρτυρα Π. Σ. προέκυψε ότι κατά τον αναφερόμενο στο κατηγορητήριο χρόνο, ήτοι μεταξύ των ωρών 13:15 έως 13:55, την 22-3-2008, ο ραδιοφωνικός σταθμός "..." αναμετάδιδε ένα "μαγκαζίνο" του ραδιοφωνικού "..." ενημερωτικού χαρακτήρα. Ενόψει των ανωτέρω και αφού η εκπομπή του ραδιοσταθμού "..." αποτελούσε αναμετάδοση νόμιμης μετάδοσης, για την οποία ... (αρχική μετάδοση) ο ραδιοσταθμός "..." όφειλε να διαθέτει άδεια της ..., ο κατηγορούμενος, υπεύθυνος του ραδιοφωνικού σταθμού "..." πρέπει να κηρυχθεί αθώος, κατά πλειοψηφία". Ακολούθως, με το διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως του, το δικαστήριο της ουσίας κήρυξε κατά πλειοψηφία αθώο τον κατηγορούμενο, επί λέξει, για το ότι: "Στο …, στις 22-3-2008, ημέρα Σάββατο και μεταξύ των ωρών 13.15 έως 13.55, χωρίς δικαίωμα και κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 63, 66§1 του Ν. 2121/1993 για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, ως υπεύθυνος του ραδιοφωνικού σταθμού με τον τίτλο "..." που λειτουργεί στο …, και στην οδό ..., εκτέλεσε δημόσια και έκανε προσιτές σε κύκλο προσώπων ευρύτερο από το στενό κύκλο της οικογένειας και άμεσο κοινωνικό περιβάλλον, μουσικές συνθέσεις και τραγούδια, που προστατεύονται αποκλειστικά στην Ελλάδα από την εγκαλούσα εταιρία "..." (Ελληνική Εταιρία Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας), ύστερα από μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων από τους Έλληνες Δημιουργούς (συνθέτες και στιχουργούς) ή τις αντίστοιχες αλλοδαπές εταιρείες συγγραφέων, συνθετών και εκδοτών μουσικής, χωρίς την κατά νόμο απαιτούμενη έγγραφη άδεια της, δηλαδή ως υπεύθυνος του ανωτέρω ραδιοφωνικού σταθμού λειτουργούσε αυτόν μεταδίδοντας ραδιοφωνικά στους ακροατές του σταθμού αυτού τις παρακάτω δειγματοληπτικά αναφερόμενες μουσικές συνθέσεις και τραγούδια. ΤΙΤΛΟΣ- ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ: ...". Με αυτά που δέχθηκε κατά πλειοψηφία το Τριμελές Εφετείο Λάρισας, ανεξάρτητα από το ότι στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεώς του αναφέρεται στη διάταξη του άρθρου 66 παρ. 2 του Ν. 2121/1993 που αφορά στην προστασία των συγγενικών δικαιωμάτων και όχι στη διάταξη του άρθρου 66 παρ. 1 του Ν. 2121/1993 που αφορά στην προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, παραβίασε εκ πλαγίου τις προαναφερθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 66 παρ. 1 σε συνδ. με 1, 3 παρ. 1 περ. ζ’ , 13, 35 παρ. 2 και 53 του Ν. 2121/1993, αφού στο πόρισμα της προσβαλλόμενης αποφάσεώς του, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του διατακτικού με το σκεπτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα της αξιόποινης πράξης της παραβάσεως του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες και λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου και ως εκ τούτου η προσβαλλόμενη απόφασή του στερείται νομίμου βάσεως. Ειδικότερα, δεν διευκρινίζεται στις αιτιολογίες της προσβαλλόμενης αποφάσεως αν ο ραδιοφωνικός σταθμός "..." είχε συνάψει σύμβαση ραδιοφωνικής μετάδοσης των αναφερομένων σ’ αυτήν μουσικών συνθέσεων με τους πνευματικούς δημιουργούς τους ή με την ... που είχε την αποκλειστική εκμετάλλευση της πνευματικής ιδιοκτησίας τους και αν στη σύμβαση αυτή υπήρχε ειδική συμφωνία που επέτρεπε στον ραδιοφωνικό σταθμό "..." να επιτρέπει σε τρίτους (άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς) την μετάδοση ή αναμετάδοση των μουσικών συνθέσεων ή αν ο ραδιοφωνικός σταθμός "..." είχε άδεια εκμεταλλεύσεως της πνευματικής ιδιοκτησίας των μουσικών συνθέσεων, αφού στην αιτιολογία της αναφέρεται ότι αυτός "όφειλε να διαθέτει άδεια της ...", με συνέπεια να μην μπορεί να ελεγχθεί από τον Άρειο Πάγο η ορθή ή μη εφαρμογή των προαναφερθεισών ουσιαστικών ποινικών διατάξεων του Ν. 2121/1993 και ιδίως της διατάξεως του άρθρου 66 παρ. 1 του νόμου αυτού. Επομένως, ενόψει τούτων, ο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Ε’ του Κ.Ποιν.Δ. σχετικός λόγος της κρινόμενης αναιρέσεως, με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια της εκ πλαγίου εσφαλμένης εφαρμογής των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου και να στερείται αυτή νομίμου βάσεως, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.
Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις των άρθρων 111, 112 και 113 του Π.Κ., το αξιόποινο εξαλείφεται με την παραγραφή, η οποία, προκειμένου περί πλημμελημάτων, είναι πέντε έτη, αρχομένη από την ημέρα που τελέσθηκε η αξιόποινη πράξη. Η προθεσμία αναστέλλεται για όσο χρόνο διαρκεί η κυρία διαδικασία και ώσπου να γίνει αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση, όχι όμως πέραν από τα τρία έτη για τα πλημμελήματα. Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 310 παρ. 1β, 370 εδ. β’ και 511 του Κ.Ποιν.Δ., προκύπτει ότι η παραγραφή, ως θεσμός δημοσίας τάξεως, εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο σε κάθε στάση της ποινικής διαδικασίας, ακόμη και από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος, διαπιστώνοντας τη συμπλήρωση της παραγραφής και εφόσον η αίτηση αναιρέσεως είναι τυπικά παραδεκτή και περιέχεται σ’ αυτήν ένας τουλάχιστον παραδεκτός λόγος αναιρέσεως, από τους περιοριστικά αναφερόμενους στο άρθρο 510 παρ. 1 του Κ.Ποιν.Δ., ο οποίος κρίθηκε βάσιμος, οφείλει να αναιρέσει την απόφαση και να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη (Ολ. ΑΠ 7/2005). Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας και ιδίως της προσβαλλόμενης αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, η αξιόποινη πράξη, για την οποία κατηγορείται ο κατηγορούμενος και η οποία τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος (άρθρ. 66 παρ. 1 του Ν.2121/1993), φέρεται ότι τελέσθηκε απ’ αυτόν στις 22 Μαρτίου 2008. Έτσι, αφού από χρόνο της τελέσεώς της (22-3-2008) μέχρι και την συζήτηση της αναιρέσεως (2-11-2016) παρήλθε χρονικό διάστημα πλέον της οκταετίας, έχει εξαλειφθεί το αξιόποινό της με παραγραφή. Κατά συνέπεια, αφού η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως γίνεται δεκτή κατά παραδοχή του σχετικού λόγου της ως παραδεκτού και βάσιμου, πρέπει να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη κατά του κατηγορουμένου για την ανωτέρω αξιόποινη πράξη του, λόγω παραγραφής του αξιοποίνου της.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 1902/2015 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας.
Και
Παύει οριστικά την ποινική δίωξη που ασκήθηκε κατά του κατηγορουμένου Κ. Σ. του Ε., κατοίκου ..., για το ότι: Στο Βόλο, στις 22-3-2008, ημέρα Σάββατο και μεταξύ των ωρών 13.15 έως 13.55, χωρίς δικαίωμα και κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 63, 66§1 του Ν. 2121/1993 για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, ως υπεύθυνος του ραδιοφωνικού σταθμού με τον τίτλο "..." που λειτουργεί στο Βόλο, και στην οδό ..., εκτέλεσε δημόσια και έκανε προσιτές σε κύκλο προσώπων ευρύτερο από το στενό κύκλο της οικογένειας και άμεσο κοινωνικό περιβάλλον, μουσικές συνθέσεις και τραγούδια, που προστατεύονται αποκλειστικά στην Ελλάδα από την εγκαλούσα εταιρία "..." (Ελληνική Εταιρία Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας), ύστερα από μεταβίβαση των πνευματικών δικαιωμάτων από τους Έλληνες Δημιουργούς (συνθέτες και στιχουργούς) ή τις αντίστοιχες αλλοδαπές εταιρείες συγγραφέων, συνθετών και εκδοτών μουσικής, χωρίς την κατά νόμο απαιτούμενη έγγραφη άδεια της, δηλαδή ως υπεύθυνος του ανωτέρω ραδιοφωνικού σταθμού λειτουργούσε αυτόν μεταδίδοντας ραδιοφωνικά στους ακροατές του σταθμού αυτού τις παρακάτω δειγματοληπτικά αναφερόμενες μουσικές συνθέσεις και τραγούδια. ΤΙΤΛΟΣ- ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ: ....
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 16 Νοεμβρίου 2016.
Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 7 Σεπτεμβρίου 2017.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ