<< Επιστροφή

Θέμα
Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Αναίρεση υπέρ του νόμου, Προτροπή σε φυλετικές διακρίσεις.

Περίληψη:
3) Αριθ. 3 - Πλήρης Ολομέλεια - Υπέρ του νόμου - (Λεοντής) - Απαλλακτική απόφαση του Εφετείου, για προτροπή σε πράξεις δυνάμενες να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία, σε βάρος προσώπου εκ της φυλετικής του καταγωγής και έκφραση ιδεών προσβλητικών για πρόσωπο, εκ της φυλετικής του διακρίσεως (άρθρα 1 παρ. 1 και 2 του ν. 927/1979) - (σε βάρος του Κ. Πλεύρη εκ της κυκλοφορίας αντισιμητικού βιβλίου του) και απόρριψη του λόγου αναιρέσεως της αιτήσεως του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου υπέρ του νόμου, για ελλιπή αιτιολογία, ως αβάσιμου, ενώ κατά τη μειοψηφία δώδεκα μελών, ο λόγος αυτός αναιρέσεως είναι βάσιμος.

Αριθμός 3/2010



ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

ΠΛΗΡΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Καλαμίδα, Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Κούκλη, Μίμη Γραμματικούδη, Δημήτριο Πατινίδη και Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπροέδρους, Σπυρίδωνα Ζιάκα, Χαράλαμπο Ζώη, Χαράλαμπο Παπαηλιού, Χαράλαμπο Δημάδη, Βασίλειο Λυκούδη, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Σίδερη, Δήμητρα Παπαντωνοπούλου, Νικόλαο Λεοντή - Εισηγητή, Βιολέττα Κυτέα, Βαρβάρα Κριτσωτάκη, Ελένη Σπίτσα, Ελευθέριο Μάλλιο, Γεωργία Λαλούση, Ευτύχιο Παλαιοκαστρίτη, Γρηγόριο Κουτσόπουλο, Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου, Παναγιώτη Κομνηνάκη, Δημήτριο Μουστάκα, Δημήτριο Μαζαράκης Παναγιώτη Ρουμπή, Ανδρέα Δουλγεράκη, Κωνσταντίνο Φράγκο, Σαράντη Δρινέα, Γεώργιο Αδαμόπουλο, Ιωάννη Παπαδόπουλο, Δημήτριο Τίγγα, Γεώργιο Μπατζαλέξη, Αικατερίνη Βασιλακοπούλου - Κατσαβριά, Ιωάννη Γιαννακόπουλο, Χρυσόστομο Ευαγγέλου, Κωνσταντίνο Τσόλα, Χριστόφορο Κοσμίδη και Ανδρέα Ξένο, Αρεοπαγίτες.



Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 15 Οκτωβρίου 2009, με την παρουσία του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για αναίρεση υπέρ του νόμου της 913/2009 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Με κατηγορούμενο τον X1, που δεν παρέστη στο ακροατήριο, αφού δεν κλητεύθηκε από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, επειδή πρόκειται για αναίρεση υπέρ του νόμου, η οποία δεν επιδρά στα έννομα συμφέροντά του, σύμφωνα με το άρθρο 505 παρ. 2 ΚΠΔ.



Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ζητεί τώρα την υπέρ του νόμου αναίρεση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία 34/1.7.2009 έκθεσή του αναιρέσεως, που εγχειρίστηκε ενώπιον του Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Γεωργίου Σωφρονιάδη και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με αριθμό 984/2009.



Α φ ο ύ ά κ ο υ σ ε

Τον Εισαγγελέα, ο οποίος πρότεινε να γίνει δεκτή η προκειμένη αίτηση αναιρέσεως.



ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την κρινόμενη υπέρ του νόμου 34/1-7-2009 αναίρεση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου προσβάλλεται η 913/27-3-2009 απόφαση του Α' Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών (Κ.Ποιν.Δ. 505 § 2 εδ. 2, 513 § 1 εδ. ε'), έννοια με την οποία και ερευνάται στη συνέχεια. Ειδικότερα, με την προσβαλλόμενη απόφαση ο κατ' εκείνη τη δίκη κατηγορούμενος X1 κηρύχθηκε αθώος των προβλεπομένων από τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1 και 2 του ν. 927/1979 αξιοποίνων πράξεων, της πρώτης κατά πλειοψηφία, συνισταμένες στο ότι:

Στην Αθήνα κατά τους κάτωθι αναφερομένους χρόνους, δημοσίως, δια του τύπου, με πρόθεση προέτρεψε σε πράξεις και ενέργειες δυνάμενες να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος και βία κατά προσώπων και ομάδων προσώπων, εκ μόνου του λόγου της φυλετικής και εθνικής καταγωγής αυτών, ενώ εξέφρασε και ιδέες προσβλητικές κατά ομάδος προσώπων λόγω της φυλετικής και εθνικής καταγωγής των και δη των Εβραίων γενικώς. Συγκεκριμένα δε, Α. Ο X1 συνέγραψε το βιβλίο "....", το οποίο εκδόθηκε και κυκλοφόρησε στην ... στις ...και με το οποίο προέτρεψε σε πράξεις και ενέργειες δυνάμενες να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος και βία κατά προσώπων και ομάδων προσώπων, εκ μόνου του λόγου της φυλετικής και εθνικής καταγωγής αυτών και δη των Εβραίων γενικώς. Ειδικότερα στο εν λόγω βιβλίο εκτίθενται, μεταξύ άλλων, τα εξής:

1.Σελ. 742: "Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα".

3.Σελ. 432: "Ο Ναζισμός λοιπόν γνωρίζων καλώς τα Εβραϊκά σχέδια απεφάσισε, όπως αλλού περιγράφω, να εκδιώξει τους Εβραίους από την Ευρώπην. Και έπραξε κατά την γνώμην μου πολύ ορθώς. Η απαλλαγή της Ευρώπης από τους Εβραίους είναι επιβεβλημένη, διότι ο Εβραϊσμός συνιστά απειλή κατά της ελευθερίας των Εθνών".

9.Σελ. 1166: "Η Λευκή Φυλή δεν θέλει σημίτας στην Ευρώπην, διότι έτσι την συμφέρει βιολογικώς".

14.Σελ. 1228: "...Μέχρι τότε για μας οι Εβραίοι θα παραμείνουν θανάσιμοι εχθροί, ιδιότητα που μόνοι τους επέλεξαν με όλας τας συνεπείας αυτής της αποκλειστικής των επιλογής. Με την ευκαιρίαν αυτήν προειδοποιούμεν:

1.Τους Εβραίους που κυκλοφορούν με Ελληνικά ονόματα, δια να κρύπτουν την πραγματικήν καταγωγήν των.

2.Τους πράκτορας των Εβραίων, ιδίως δημοσιογράφους, πολιτικούς και τηλεπαρουσιαστάς, που εξυπηρετούν τον εβραιοσιωνισμό.

3.Τους οικονομικούς παράγοντας που διακινούν το παρασιτικό εβραϊκό κεφάλαιο, υπό μορφήν ΑΕ "Τράστ", "Χόλντιν", "υπερακτίων εταιρειών" κλπ.

4.Τους εβραιουποκινούμενους υπονομευτάς της Ελληνικής Εθνικής Παιδείας και Εξωτερικής πολιτικής, που κατέχουν δημοσίας θέσεις και εξυπηρετούν τον εβραιοσιωνισμό, με την επιβολή στην παιδεία και την εξωτερικήν μας πολιτικήν φιλοεβραϊκών θέσεων.

5.Τα ΜΜΕ που δολιοφθείρουν τον Ελληνικό τρόπον ζωής, τα ιερά της Φυλής και τας Εθνικάς αξίας του Ελληνισμού, με την άσκησιν συστηματικής προπαγάνδας όλων των ειδών με σκοπό την διάδοση του εκφυλισμού και της παρακμής στην Εθνικήν Κοινωνίαν των Ελλήνων.

Όλοι οι παραπάνω προειδοποιούνται δια πρώτην και τελευταίαν φοράν, με μία φράσιν: Εξηντλήθη η υπομονή μας. Τα υπόλοιπα θα γίνουν όπως πρέπει. Κι όταν κάνης ότι πρέπει ας γίνει οτιδήποτε, καθώς έλεγε και ο Ι. Μεταξάς".

Σελ. 902: "...υπό την ανοχήν της διεθνούς κοινωνίας και του εξευτελισμένου ΟΗΕ του πρώην ανθρωποφάγου Ανάν" (από την α' έκδοση, Μάϊος 2006- κατά πλειοψηφία κεφάλαιο της αποφάσεως).

2.Σελ. 269: "Κάθε Έλλην, κάθε άνθρωπος που γνωρίζει την υπονομευτική δράση του Εβραιοσιωνισμού πρέπει μόνος του, ως άτομο να κινητοποιηθεί εναντίον των Εβραίων. Αρχικών απαιτείται να κάνη τα ακόλουθα:...

.....Όπου διαπιστώνετε Εβραϊκή επέμβαση να την αποτρέπετε με την καταγγελίαν της και μετά με όποια ενέργεια απαιτείται.

"... επιβάλλεται να λάβωμεν επειγόντως μέτρα σωτηρίας της Λευκής Φυλής του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού και προ παντός της Ελλάδος. Συγκεκριμένως και εις γενικοτέρας γραμμής πρέπει: Να απομακρυνθούν οι Εβραίοι από την Ευρώπη την οποία αρκετά εταλαιπώρησαν. Οι εβραιοσιωνισταί να μεταβούν στην γη των Πατέρων των, ώστε η Ευρωπαϊκή Ήπειρος να απαλλαγή από αυτούς".

"Θα δηλώσω με ειλικρίνεια και αλλού, ότι εάν οι Γερμανοί εθανάτωσαν τους εβραιοσιωνιστάς εγώ - και πιστεύω δεν είμαι μόνος - δεν επρόκειτο να λυπηθώ. Οι εβραιοσιωνισταί είναι εγκληματίαι που προετοιμάζουν τον θάνατόν μας". Την εξαφάνισιν της Λευκής Φυλής την οποίαν τόσον μισούν, με φθόνον συμπιεσθέντα στο υποσυνείδητόν των, επί αιώνας. Το ένστικτον αυτοσυντηρήσεως της Φυλής μας δεικνύει τον δρόμον του πολέμου, κατά του εβραιοσιωνισμού μέχρις εσχάτων".

Σελ.872. "Οι Εβραίοι δεν επέτυχαν να κυριαρχήσουν στην Ευρώπην. Πάντως εδημιούργησαν παντού στην Ευρώπην το φυλετικόν πρόβλημα το οποίο οξύνουν με την βοήθειαν των πολιτικάντηδων, τηλεπαρουσιαστών, "καθηγητών", δημοσιογράφων και λοιπών γνωστών ή αγνώστων πρακτόρων τους. Τελικώς το μόνον που θα επιτύχουν είναι να ερεθίσουν τους Ευρωπαίους και να προκαλέσουν την αντίδρασή των. Ενθυμηθήτε με. Αυτήν την φοράν δεν θα ευρεθούν καλοί Γερμανοί Ναζί, που θα μαζεύουν τους Εβραίους δια να τους στείλουν στην Μαδαγασκάρη, αλλ' Ιππόται της Λευκής Αποκαλύψεως. Τους φαντάζομαι να καλπάζουν με γυμνά ξίφη, πάνω στα σταχιά άτια του θανάτου".

Σελ.1245-1246: "Επανειλημμένως θα τονίσω ότι δεν επιτίθεμαι εναντίον των Εβραίων ως ατόμων, ως λαού, ως φυλής, ως Έθνους, αλλ' εναντίον της θρησκείας των, επειδή αυτή διδάσκει, ότι οι Εβραίοι συνεφώνησαν με τον Θεό τους (Ιεχωβά) αυτοί να τον λατρεύουν κι εκείνος να τους εξασφαλίσει την παγκόσμιον κυριαρχίαν και όλα τα Έθνη του κόσμου, να υποταγούν στους Εβραίους και να είναι δούλα αυτών".

"Δεν γνωρίζω ούτε έναν Εβραίο, που να μην πιστεύει το εξωφρενικόν ότι οι Εβραίοι, είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, ο οποίος ανέλαβε την υποχρέωση με συμφωνία μαζί τους να τους καταστήσει κυρίαρχους εφ' όλων των Εθνών".

4.Σελ. 511: "Υπάρχει Εβραϊκόν πρόβλημα στην Ευρώπην. Το Εβραϊκόν πρόβλημα συνίσταται ακριβώς στο ότι μία εξωευρωπαϊκή φυλετική μειοψηφία συνωμοτεί εις βάρος των Ευρωπαϊκών Εθνών, τα οποία θέλει να υποδουλώσει. Το πρόβλημα αυτό πρέπει να αντιμετωπισθή, διότι αλλιώς κινδυνεύει η Λευκή Φυλή. Άλλη λύση δεν βλέπω παρά να φύγουν οι Εβραίοι από την Ευρώπην..."

5.Σελ. 266: "Και τώρα έφθασε η ώρα να δώσωμεν στον Εβραίο τον χαρακτηρισμόν που του αξίζει: ...Αυτός που βασανίζει τι είναι; ....Αυτός που θέλει να μας πίη το αίμα τι είναι; ....Αυτός που τα κάνει όλα αυτά μαζί τι είναι; Είναι ο υπεράνθρωπος Εβραίος!".

6.Σελ. 778: "Η μόνη οδός σωτηρίας των Εβραίων είναι να παύσουν να ονειρεύονται την παγκόσμιαν κυριαρχίαν. ....Αλλιώς ο αφανισμός τους θα συμβεί ολοκληρωτικώς και διά παντός, το πολύ - πολύ θα εναπομείνουν μερικές χιλιάδες που θα κόβουν τα πουλάκια τους και θα περιμένουν τον Ιεχωβά τους".

7.Σελ. 1221: "..περισσότερο προκαλώ εσάς τους αναγνώστας μου να συζητήσετε δια το Ταλμούδ και την Εβραϊκή θρησκεία. Προκαλώ περισσότερο εσάς επειδή σεις είσθε τα θύματα. Ξυπνήστε οι επίβουλοι Εβραίοι σκάπτουν τον τάφον των Εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατέ τους μέσα, διότι τους αξίζει...".

8.Σελ. 138-139: "Αλλά δεν φταίνε οι χαχαμίκοι. Φταίει ο πολιτισμένος κόσμος που ανέχεται τα διεθνή παράσιτα που λέγονται Ιουδαίοι... φθάνει η ώρα των αντιποίνων..."

10.Σελ. 600: "Στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ οι Εβραίοι με συκοφαντούν. Συγκεκριμένως κάποιος Ελληνοεβραίος ονόματι ... έγραψε μίαν διατριβήν (!) την οποίαν υπέβαλε στο Διεθνές Κέντρο Μελέτης Αντισημιτισμού, .., του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ... Ανεζητήσαμεν τον συκοφάντη Εβραίο, αλλά δεν τον εύρομεν, ούτε το κέντρο ... μας δίδει στοιχεία, έτσι αυτός ο συκοφάντης Εβραίος μένει ατιμώρητος προς το παρόν, νομικώς και αλλιώς".

11.Σελ. 583: "Το βιβλίον μου που τώρα διαβάζετε είναι μια απλή απόδειξις, ότι εμείς δεν υπολογίζομεν τους Εβραίους. Τους καταφρονούμε δια την ηθικήν των, δια την θρησκείαν των, δια τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι".

12.Σελ. 852: "Ο Χίτλερ κατηγορήθη για κάτι που αληθώς δεν συνέβη. Αργότερα η ιστορία της ανθρωπότητος θα τον κατηγορήσει διότι ενώ ηδύνατο να απαλλάξει την Ευρώπην από τους Εβραίους, δεν το έκανε.... Αγαπητοί μου κύροι Εβραίοι, εγώ δεν σας ζητώ να υποστήτε, όσα τα ιερά σας βιβλία διδάσκουν να υποστώμεν εμείς, από εσάς. Είσθε εγκληματίαι, διότι αυτό εδίδαξε η θρησκεία σας. Είσθε δολοφόνοι, διότι από παιδιά εγαλουχήθητε στο έγκλημα. Επομένως εμείς οι άλλοι δικαιούμεθα να σας αντιμετωπίσωμεν. Και θα το κάνωμεν".

13.Σελ. 95: "Δυστυχώς αυτάς τας ιστορικάς αληθείας τας έχουν απαγορεύσει να διδάσκονται στα σχολεία ως αντισημιτικαί. Οι γραικύλοι, οι Εθνοπροδόται. Διότι έτσι τους διατάσσει το "πονηρόν γένος". Οι υπεύθυνοι της παραποιήσεως της Ελληνικής ιστορίας και συνεπώς της πνευματικής τυφλώσεως του Ελληνικού Λαού πρέπει να κρεμασθούν κι αν αυτό δεν μπορέσει να το κάνει το κράτος θα ευρεθούν Έλληνες να εκτελέσουν τους προδότας".

7.Σελ 986: "Τέτοιας εκτάσεως ενότητα και κινητοποίησιν ουδέποτε εγνώρισε η Ευρώπη, ώστε ευλόγως και δικαίως θα συμπεράνωμεν, ότι η ήττα του Ναζισμού σημαίνει ήττα της Ευρώπης".

8.Σελ. 802: "Σταματώ στην ιστορικήν αλήθειαν, η οποία διδάσκει την ηθικήν ανωτερότητα του εθνικοσοσιαλισμού".

9.Σελ. 803: "....Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι κοσμοθεωρία δια "κυρίους" όχι δια δούλους. Είναι επίσης υπερεχόντων ανθρώπων δεν μπορώ να ανέχομαι τους δολοφόνους, ληστάς, βιαστάς, καταπειστάς, παράσιτα, διαφθορείς, υπονομευτάς της ελεεινής Εβραΐλας να συκοφαντούν τους υπερόχους Εθνικοσοσιαλιστάς..."

10.Σελ. 447: "...Ασφαλώς σιγά - σιγά αποκαθίσταται η αλήθεια, η προπαγάνδα υποχωρεί και θα ξημερώση η ημέρα, που θα κυματίσουν τη σημαία του Ναζισμού".

11.Σελ. 853: "Οι μεραρχίες των SS μάχονται με απαράμιλλον ηρωϊσμόν".

12.Σελ. 869: "Η Λευκή Φυλή το 1945 υπέστη την μεγαλυτέραν καταστροφήν της ιστορίας της. Ο επικός αγών της Χιτλερικής Γερμανίας δια την κυριαρχίαν των Αρίων ετελείωσε, δίχως Νίκην".

13.Σελ. 871: "XAΪΝΡΙΧ ΧΙΜΜΛΕΡ (1900-1945): Ανώτατος Αρχηγός των SS... τα στοιχεία και τα επιχειρήματα επιβεβαιώνουν το υψηλόν ήθος του Ανδρός, ο οποίος ενώ ηδύνατο αυθημερόν με μιαν διαταγήν του να θανατώση όλους τους Εβραίους, αυτός προετίμησε να τους εκτοπίση από την Ευρώπην ώστε να απαλλάξη την Ήπειρον της Λευκής Φυλής από τους εξωευρωπαίους σημίτας.

Τα SS μάλιστα τα μάχιμα SS (Waffen SS) υπήρξαν οι ιππόται της συγχρόνου εποχής, ακατάβλητοι πολεμισταί εξ όλων των χωρών της Ευρώπης, οι οποίοι εθυσίασαν την ζωήν, στο ιδανικόν μιας Νέας Τάξεως, δια τους πολιτισμένους λαούς. Δυστυχώς δια την ανθρωπότητα ηττήθησαν... Πάντες υποδείγματα πίστεως, πειθαρχίας και μαχητικότητος, υπέρ των ιδεωδών του Εθνικοσοσιαλισμού. Η παράστασίς των εξέφραζε το μεγαλείον του χαρακτήρος των, με συνέπεια στις τάξεις των SS να συγκαταλέγεται το εκλεκτότερον μέρος της Αρίας Φυλής".

14.Σελ. 881: "ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ (1889-1945): O τραγικός ηγέτης του Τρίτου Γερμανικού Ράϊχ είναι ασφαλώς η εντυπωσιακωτέρα αρχηγική μορφή της νεωτέρας εποχής. Η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφον Χίτλερ τα εξής:

1. Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο, την Ευρώπην από τους Εβραίους

2. Δεν εχρησιμοποίησε τα ειδικά χημικά όπλα, που μόνον η Γερμανία διέθετε, δια να νικήση. Εξ αιτίας της ήττης της Γερμανίας τότε, κινδυνεύει η Λευκή Φυλή και η Ευρώπη τώρα. Θα έλθη ημέρα, κατά την οποίαν οι Ευρωπαίοι θα κυριαρχήσουν ή θα καταστραφούν. Και στας δύο περιπτώσεις θα αναγνωρίσουν ότι ο Χίτλερ είχε δίκαιον...".

15. Σελ. 885: "ΙΩΣΗΦ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ (1897-1945): Ένα από τα φωτεινότερα πνεύματα του αιώνος. Φιλόσοφος, αγωνιστής και βαθύς γνώστης της ψυχολογίας του πλήθους ενίκησε, εις όλα τα πεδία μάχης τον εβραιομπολσεβικισμόν και ηγήθη του ολοκληρωτικού πολέμου της πατρίδος του".

1. Σελ. 271: "4) Ουδείς αλλόφυλος αναλαμβάνει δημόσιον αξίωμα, ούτε διορίζεται στο κράτος, το οποίον είναι Ελληνικόν και μόνον. Το αυτό ισχύει και στα ΝΠΔΔ".

2. Σελ. 271: "5) Οι μεικτοί γάμοι Ελλήνων ή Ελληνίδων με άτομα μη ανήκοντα στην Λευκήν Φυλήν αποτρέπονται".

3 Σελ. 271: 7) Η μετακίνησις και εγκατάστασις εν Ελλάδι ατόμων ανηκόντων στην Λευκήν Φυλήν είναι απολύτως ελευθέρα".

4. Σελ. 271: "9) Ουδείς αλλόφυλος ανακηρύσσεται Έλλην πολίτης, πλην των τιμητικών περιπτώσεων, ως ο νόμος ορίζει. Αλλόφυλοι δι' άλλους λόγους αποκτήσαντες της Ελληνικήν υπηκοότητα την στερούνται αμέσως και εφόσον πληρούν τας προϋποθέσεις θεωρούνται Ελληνίζοντες".

Σελ. 601: "Στο ερώτημα: μπορεί είς Εβραίος να θεωρηθή Έλλην; Απαντώ ευθέως: όχι. Διότι η φυλετική καταγωγή δεν αλλάζει με την διοικητικήν πράξιν της παροχής Ελληνικής υπηκοότητος, που είναι νομικόν γεγονός κι όχι φυλετικόν και εθνολογικόν".



Β. Ο X1 συνέγραψε το βιβλίο "...", το οποίος εκδόθηκε και κυκλοφόρησε στην ...στις ... και με το οποίο εξέφρασε ιδέες προσβλητικές κατά ομάδας προσώπων λόγω της φυλετικής και εθνικής καταγωγής των και δη των Εβραίων γενικώς, εφόσον σε αυτό, μεταξύ άλλων, αναφέρεται:

Σελ. 206 (κάτω από μια φωτογραφία παιδιών): "Μας έδειξαν αυτήν την φωτογραφίαν (πότε; Πού; Ποίοι ήσαν κ.λπ. άγνωστον) και μας είπαν Εβραιόπουλα εις στρατόπεδον συγκεντρώσεως. Δεκτόν. Τα βλέπομεν τετράπαχα....".

Σελ. 702: "Οι Εβραίοι απαιτούν να σεβώμεθα τους ανύπαρκτους νεκρούς των. Εγώ προσωπικώς και υπαρκτοί να ήσαν, διατί να τους σεβαστώ;".

Σελ. 117: "Τι άλλο θέλετε να σας κάνουν οι Εβραίοι, δια να ξυπνήσετε επιτέλους. Το παραμύθι του Άουσβιτς σας συγκινεί και όχι αι σφαγαί των ομοεθνών μας".

Σελ. 270: "Απελευθερωθείτε από την Εβραϊκήν προπαγάνδρα που σας εξαπατά με τα ψεύδη περί στρατοπέδων συγκεντρώσεων, θαλάμων αερίων, "φούρνων" και τα άλλα παραμύθια του ψευτο-ολοκαυτώματος....".

Σελ. 685: "Τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, οι "φούρνοι" το "σαπούνι" και τα βασανιστήρια υπήρξαν και παραμένουν τα προσφιλή θέματα, τα οποία εκμεταλλεύεται η αντιναζιστική προπαγάνδα...". "Εκείνα τα έργα, όπως το "ολοκαύτωμα" σας συγκινούν και εντυπωσιάζεστε, από τα δήθεν βασανιστήρια τα οποία δήθεν υπέστησαν οι Εβραίο προ 60 ετών...".

Σελ. 1100 (Αναφορά σε φωτογραφία της σελ. 1098): "Αυτά τα παιδιά είναι Εβραιόπουλα στο στρατόπεδο Άουσβιτς 2 (Μπιρκενάου), φαίνονται καλοζωισμένα και φυσικά επέζησαν..."

Σελ. 1008: "Το ZYKLON B που τόσον διεφήμισαν, ως το αέριον με το οποίον εθανατώνοντο οι Εβραίοι στους ειδικούς θαλάμους αερίων (που δεν ανευρέθησαν) δεν ήτο παρά ένα δηλητηριώδες αέριον χρήσιμον δια τας απεντομώσεις των στρατοπέδων συγκεντρώσεων... όλα τα άλλα είναι παραμύθια προπαγάνδας".

Σελ. 1012: "Η Εβραϊκή πτωματολογία στην περίπτωση του Άουσβιτς απεδείχθη εξ αρχής ψευδεστάτη".

"Τα τέκνα του "εκλεκτού λαού" δεν κατόρθωσαν ακόμη να αρπάξουν τα αγαθά των Ελλήνων, ούτε επέτυχαν να κυριαρχήσουν στον κόσμον. Στο μέλλον ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί. Ξέρομεν όμως τις συνέβη στο παρελθόν, όπου είδαμε τον "εκλεκτόν λαόν" να τρέμη προ της Μαύρης Στολής των Ές-Ές με την αργυρά νεκροκεφαλή στο πηλίκιον. Είδαμε τον "εκλεκτό λαό" πειθήνιον, σιωπηλόν, φοβισμένο να εργάζεται στην Γερμανική βιομηχανία από την οποίαν ζητεί τώρα αποζημιώσεις και τας οποίας ορθώς θα λάβη, όπως οι δούλοι, που δικαιούνται κάποιας αμοιβής δια την εργασίαν των, αλλά το χρήμα δεν ξεπλένει τον πενταετή εγκλωβισμόν του "εκλεκτού λαού" στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όπου πολλοί δυστυχείς απώλεσαν την ζωήν των, περισσότεροι υπέφεραν και όλοι των εταπεινώθησαν μέχρις πλήρους εξευτελισμού των, διότι οι Γερμανοί δεν εσεβάσθησαν τας περί "εκλεκτού λαού" διαβεβαιώσεις της Π. Διαθήκης και των Ταλμούδ".

Σελ. 626. "...διότι εμείς είμεθα ΕΛΛΗΝΕΣ, δηλαδή ανωτέρα φυλή και όχι άθλιοι σημίται.

Σελ. 481: "Προσωπικώς εις επίδειξιν θαρραλέας διαμαρτυρίας δηλώνω, πάλιν και πάλιν, ότι είμαι αντισημίτης, καταφρονώ τους Εβραίους.......που θεωρώ υπανθρώπους".

Σελ. 597: "Εβραίος (στο θρήσκευμα) και άνθρωπος είναι έννοια αντιφατικαί, δηλαδή η μία αποκλείει, την άλλην".

Σελ. 583: "Το βιβλίον μου που τώρα διαβάζετε είναι μία απλή απόδειξις, ότι εμείς δεν υπολογίζομεν τους Εβραίους. Τους καταφρονούμε δια την ηθικήν των, δια την θρησκεία των, δια τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι".

"Και τώρα έφθασε η ώρα να δώσωμεν στον Εβραίο τον χαρακτηρισμόν που του αξίζει. Αυτός που βασανίζει τι είναι; Αυτός που πυροβολεί τι είναι; Αυτός που δολοφονεί γυναίκας ή αόπλους τι είναι; Αυτός που βιάζει τι είναι; Αυτός που θέλει να μας πίη το αίμα τι είναι; Αυτός που τα κάνει όλα αυτά μαζί τι είναι; Είναι ο υπάνθρωπος Εβραίος!" Επίσης στη σελ. 852: "Είσθε εγκληματίαι, διότι αυτό εδίδαξε η θρησκεία σας. Είσθε δολοφόνοι, διότι από παιδιά γαλουχηθήτε στο έγκλημα. Επομένως εμείς οι άλλοι δικαιούμεθα να σας αντιμετωπίσωμεν. Και θα το κάνωμεν".

Σελ. 218: "Την 2αν Νοεμβρίου 1917 η Αγγλία, όπως γνωρίζομεν, εξέδωσε πολιτικήν ανακοίνωσιν (δήλωσις Μπαλφούρ) δια της οποίας ιδρύθη Εβραική Εθνική εστία στην Παλαιστίνην", και στη συνέχεια στη σελ. 223: "Οι Εβραίοι λοιπόν αμέσως μετά τη δήλωσιν Μπάλφουρ και μέχρι τώρα σκοτώνουν και μετακινούν Παλαιστινίου. Η όλη των εγκληματική συμπεριφορά δικαιολογεί τας πράξεις των Ναζί εναντίον των και κάτι περισσότερον. Τας δικαιώνει".

Σελ. 558: "Ο Ναζί Ανώτατος Δικαστής Βάλτερ Μπουχ διεξήγαγε έρευνα διά επεισόδια της "νύκτας των κρυστάλλων". Αυτά βεβαίως η εβραϊκή προπαγάνδα τα αποκρύπτει. Απεναντίας μάλιστα κατηγορούν τα SS δια τα ....., τα οποία προσωπικώς υπερεγκρίνω".

Σελ. 432: "Ο Ναζισμός λοιπόν γνωρίζων καλώς τα Εβραϊκά σχέδια αποφάσισε, όπως αλλού περιγράφω, να εκδιώξη τους Εβραίους από την Ευρώπην. Και έπραξε κατά την γνώμην μου πολύ ορθώς".



Σελ. 1075: "(Σχολιασμός για τη λεζάντα φωτογραφίας από το Άουσβιτς: συρματόπλεγμα του Άουσβιτς είναι εκεί για να θυμίζουν σε ολόκληρο τον κόσμο τη ναζιστική θηριωδία της περιόδου 1939-1945): "Καλώς κάνουν και τηρούν το στρατόπεδον εις καλήν κατάστασιν, διότι ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον".

Σελ. 1221: "Συνεπώς κατηγορώ τους Γερμανούς Ναζί διότι δεν άλλαξαν την Ευρώπην μας από τον εβραιοσιωνισμόν, ενώ ηδύναντο να το πράξουν. Στο ερώτημα λοιπόν, αν ήτο σωστό, που οι Γερμανοί συγκέντρωσαν τους Εβραίους, δια να τους μεταφέρουν στην Μαδαγασκάρη η απάντησις έρχεται μόνη της. Μέσα από όσα διδάσκουν και επιδιώκουν οι Εβραίοι δεν ήτο σωστό αυτό που έκαναν οι Γερμανοί έπρεπε να τους έστελναν όχι στη Μαδαγασκάρη, αλλά στον Ιεχωβά τους να διαβάζουν μαζί όρθιοι το Ταλμούδ".

Σελ. 1196: "Έχομεν λοιπόν μεταφοράν όχι θανάτωσιν. Μα είναι σωστόν να μεταφέρονται άνθρωποι βιαίως; Αν οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι προορίζονται (εκ Θεού να κυριαρχήσουν εις ολόκληρον τον κόσμον και τα έθνη να είναι υπόδουλα εις αυτούς, τότε η μεταφορά των, κατά γνώμην μου, δεν αρκεί. (Κεφάλαιο ομόφωνης αποφάσεως) Την κρίση της αυτή στήριζε στις ακόλουθες ουσιαστικές παραδοχές της, κατ' ακριβή κατά τούτο αντιγραφή της: "Ο κατηγορούμενος X1, δικηγόρος στο επάγγελμα και συγγραφέας - ιστορικός συνέγραψε το επίμαχο βιβλίο που φέρει τον τίτλο, "...", το οποίο εκδόθηκε στις ... και κυκλοφόρησε στην ...σε δύο εκδόσεις. Στο προεισαγωγικό του βιβλίου αυτού, παραθέτει αυτούσιες ρήσεις του Βολταίρου και του Γ. Σουρή για τους Εβραίους ["Δεν θα εύρητε εις τους Εβραίους παρά έναν λαό αμαθή και βάρβαρο όστις συνενώνει από πολλού την πλέον αισχράν φιλαργυρίαν, την απεχθή δεισιδαιμονίαν, με το ακατανίκητον μίσος, δι' όλους τους λαούς οίτινες τον ανέχονται και τον πλουτίζουν", Βολταίρος σε "Φιλοσοφικόν Λεξικόν", "Να λαχταρούν στους πόνους μας τα φλογερά σου στήθεια, νάχεις στα χείλη την καρδιά στο στόμα την αλήθεια, να γίνη το Παλάτι σου του κόσμου το καμάρι, να μπαίνει λεβεντιά με νου, με αρετή και χάρι, και τους προμάχους γύρω σου να έχης της πατρίδος κι' όχι Εβραίους βρωμερούς στο γένος και στο είδος", Γ. Σουρής στο "Εις τον Διάδοχον"], ενώ ο ίδιος ο κατηγορούμενος αναφέρει ότι, "Όλα τα Έθνη επιδιώκουν να κερδίσουν την εκτίμησιν του κόσμου, με όσα έκαναν και όχι με όσα έπαθαν. Όλα τα έθνη θέλουν να έχουν τον θαυμασμό του κόσμου και όχι την λύπη του. Μόνον οι Εβραίοι προβάλλουν όσα έπαθαν (Αληθώς, ψευδώς, Δικαίως ή αδίκως) και ζητούν να τους λυπούνται. Ουδέποτε στην ιστορίαν υπήρξεν λαός, που ανήγαγε εις εθνικήν του πολιτικήν να τον λυπούνται οι άλλοι. Μόνον οι Εβραίοι συμπεριφέρονται έτσι", δίνοντας έτσι το προμήνυμα για το περιεχόμενο του βιβλίου του. Στον πρόλογο του βιβλίου αυτού ο κατηγορούμενος αναφέρει ότι διαπραγματεύεται τον εβραιοσιωνισμό, ότι σκοπεύει να γράψει μόνο την αλήθεια, ότι αν κάπου, παρά τη θέλησή του κάνει λάθος υπόσχεται στην επόμενη έκδοση να περιλάβει την ορθή άποψη που θα του προτείνουν οι Εβραίοι, ότι δέχεται δημόσια συζήτηση με τους Εβραίους όποτε θέλουν, όπου θέλουν, ακόμη και μέσα στο Ισραήλ είναι έτοιμος να μεταβεί, για να υποστηρίξει την αλήθεια, να πείσει ή να πεισθεί για την αντίθετη γνώμη. Δηλώνει ότι δεν μισεί τους Εβραίους, που ως λαός ή ως θρησκεία τον αφήνουν εντελώς αδιάφορο αλλά αντιμετωπίζει τον εβραιοσιωνισμό, ως πολιτικοθρησκευτικό συνωμοτικό κίνημα, απολύτως αντίθετο προς τις αξίες του Ελληνισμού, αδιαλλάκτως εχθρικό προς την Ελλάδα, τους Έλληνες και τη Λευκή Φυλή, για την υπεράσπιση των οποίων γράφτηκε το εν λόγω βιβλίο. Το επίμαχο βιβλίο (1387 σελίδες) έχει ως επίκεντρο της ερευνάς του τους Εβραίους στην ιστορική διαδρομή και αποτελείται από τα εξής κεφάλαια: 1) Η θρησκεία των Εβραίων, (σελ. 17 - 290), 2) Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών (σελ. 291 - 382), 3)Ο Εβραιοσιωνισμός (σελ. 385-668), 4) Εβραϊκαί Συνωμοσίαι, (σελ. 669-1002), και 5)Το ολοκαύτωμα (σελ. 1003 - 1244), ενώ στις υπόλοιπες σελίδες (1245 - τέλος) υπάρχει το προσάρτημα - επίλογος.

Κατ' αρχήν θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο κατηγορούμενος, κατά το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ατόμου να αυτοπροσδιορίζεται, δηλώνει ότι είναι "Έλλην εθνικιστής", γιατί πιστεύει στον Ελληνικό εθνικισμό και δεν εκφράζει ξένους εθνικισμούς (όπως ο ναζισμός είναι η εκδήλωση του γερμανικού εθνικισμού και ο φασισμός εκδήλωση του ιταλικού εθνικισμού), υπό το πρίσμα δε της ιδεολογικής του αυτής τοποθέτησης πρέπει να δει ο αναγνώστης του επίμαχου βιβλίου τα διαλαμβανόμενα σ' αυτό και ιδιαίτερα τα αναφερόμενα για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Με το βιβλίο αυτό ο κατηγορούμενος επιχειρεί να καταδείξει, α) ότι οι απ' αυτόν αποκαλούμενοι Εβραιοσιωνιστές (όχι γενικώς οι Εβραίοι), τους οποίους θεωρεί ότι ανήκουν σε πολιτικοθρησκευτικό συνωμοτικό κίνημα, επιδιώκουν, σύμφωνα με τα ιερά τους κείμενα (Ταλμούδ, Παλαιά διαθήκη, πρωτόκολλα της Σιών) αλλά και τις κατ' ιδίαν δράσεις τους να κυριαρχήσουν παγκοσμίως, και ότι για την επικράτηση αυτή χρησιμοποιούν αθέμιτες μεθόδους και πρακτικές, (παρασκηνιακή δράση και προπαγάνδα, έλεγχος πολιτικών και οικονομικών κέντρων εξουσίας έλεγχος ΜΜΕ κ. ά.), β) τη συμπεριφορά των εβραιοσιωνιστών απέναντι στην παγκόσμια κοινότητα και ιδιαίτερα απέναντι στους Έλληνες, με ιστορική αναδρομή ως προς το τελευταίο, και γ) τη συμπεριφορά των εθνικοσοσιαλιστών της Γερμανία, ιδίως μετά την άνοδο τους στην εξουσία, απέναντι στους Εβραίους και τη συμπεριφορά των Εβραίων απέναντι τους Παλαιστίνιους. Στο βιβλίο αυτό γίνεται λεπτομερής αναφορά σε ιστορικά γεγονότα, όπως τα "βλέπει", τα ερμηνεύει, τα αξιολογεί και τα κρίνει ο συγκεκριμένος συγγραφέας, με αναλυτική αναφορά απόψεων ιστορικών προσώπων για τους Εβραίους, μνεία συγκεκριμένων περιστατικών που αφορούν Εβραίους και έκφραση προσωπικών απόψεων του συγγραφέα, ο οποίος έχει εκδώσει μεγάλο αριθμό ιστορικών βιβλίων. Τα αναφερόμενα από το συγγραφέα, για την στήριξη των απόψεων του πραγματικά περιστατικά και οι ρήσεις ιστορικών προσώπων στηρίζονται σε ιστορικές πηγές τις οποίες κατονομάζει και οι οποίες δεν αμφισβητούνται βάσιμα από τους μάρτυρες κατηγορίας, οι οποίοι απλώς επισημαίνουν ορισμένες οξύτατες φράσεις του συγγραφέα. Οι φράσεις αυτές του συγγραφέα κατατείνουν στην επισήμανση των στοιχείων που παρατίθενται στο επίμαχο βιβλίο, προκειμένου να γίνουν αντιληπτές από τον αναγνώστη οι κατά το συγγραφέα ως άνω επιδιώξεις των εβραιοσιωνιστών. Από το όλο περιεχόμενο του βιβλίου δεν προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος με αυτό είχε πρόθεση να προτρέψει τον αναγνώστη σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά των Εβραίων, ούτε να εκφράσει προσβλητικές ιδέες κατ' αυτών (Εβραίων), εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους, δηλαδή χωρίς τη συνδρομή και άλλων λόγων [στο κατηγορητήριο και την εκκαλούμενη απόφαση δεν έχουν περιληφθεί και οι θρησκευτικοί λόγοι]. Τούτο δε γιατί δεν καταφέρεται συλλήβδην κατά των Εβραίων αλλά κατά των εβραιοσιωνιστών, οι οποίοι προέβησαν στις συγκεκριμένες πράξεις που αναφέρονται στο βιβλίο και οι οποίες στηλιτεύονται από τον συγγραφέα με οξύτατες εκφράσεις και αιχμηρά σχόλια και χαρακτηρισμούς. Πρέπει να σημειωθεί ότι η αποσπασματική αναφορά στο κατηγορητήριο και το διατακτικό της εκκαλούμενης απόφασης εδαφίων του βιβλίου, χωρίς νοηματική και λογική σύνδεση με τα προηγούμενα και επόμενα εδάφια οδηγεί σε μη πιστή απόδοση, και πολλές φορές σε παρερμηνεία και αλλοίωση του περιεχομένου του σχετικού τμήματος του βιβλίου. Όταν όμως τα αποσπάσματα αυτά συνδεθούν λογικά και νοηματικά με τα προηγούμενα και επόμενα και κυρίως με το όλο περιεχόμενο του βιβλίου, στο οποίο παρατίθενται στοιχεία από τα οποία μπορεί να δικαιολογηθεί η οξύτητα των εκφράσεων και η δριμεία κριτική πράξεων προσώπων (στην προκείμενη περίπτωση των αποκαλούμενων εβραιοσιωνιστών) απαμβλύνεται η οξύτητα και η κριτική ενεργειών ατόμων και όσα παρατίθενται στο βιβλίο δεν στοιχειοθετούν τα πραγματικά περιστατικά των άρθρων 1 και 2 του νόμου 927/1979. Τούτο δε γιατί κυρίως και πρωτίστως όσα περιγράφει και παραθέτει ο κατηγορούμενος στο επίμαχο βιβλίο δεν τα αναφέρει λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των εβραίων αλλά γιατί οι πράξεις συγκεκριμένων Εβραίων έχουν έντονη απαξία, η οποία στηλιτεύεται από τον συγγραφέα με οξύτατες εκφράσεις. Η παραδοχή αντίθετης εκδοχής θα οδηγούσε σε περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και της διάδοσης των ιδεών που αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας και μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την πρόοδο της και για κάθε μεμονωμένη προσωπική ολοκλήρωση. Οι απαιτήσεις μιας δημοκρατικής κοινωνίας είναι ο πλουραλισμός και η ανεκτικότητα, στα πλαίσια δε αυτά οι δημοκρατικές κοινωνίες ανέχονται ακόμη και αντιδημοκρατικές αντιλήψεις οι οποίες μπορούν να εκφρασθούν καθ' οιονδήποτε τρόπο (προφορικά, με γραπτό κείμενο, δια του τύπου, με συγγραφή βιβλίου, κ.ά.). Ο κατηγορούμενος συγγραφέας ερμηνεύοντας και αξιολογώντας ιστορικά γεγονότα και συμπεριφορές προσώπων, παραθέτοντας συνάμα και τις πηγές του, εκφράζει προσωπικές του απόψεις, οι οποίες είναι σύμφυτες με τις πολιτικοϊδεολογικές του απόψεις, οι οποίες είναι ακραίες και αντιδημοκρατικές, η ανεκτικότητα όμως της δημοκρατικής κοινωνίας του παρέχει τη δυνατότητα να τις εκφράζει ελεύθερα και απρόσκοπτα. Εξάλλου η άρνηση ιστορικών γεγονότων (π.χ. το ολοκαύτωμα των Εβραίων, η γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους κ.ά.) δεν αποτελεί στην Ελλάδα ποινικό αδίκημα, και ως εκ τούτου και στην περίπτωση που η άρνηση αυτή διανθίζεται με σχόλια και χαρακτηρισμούς που ενοχλούν την πλειοψηφία των πολιτών, όπως συμβαίνει με τις απόψεις που εκφράζει ο κατηγορούμενος στο επίμαχο βιβλίο για το ολοκαύτωμα των Εβραίων, δεν καταλείπεται έδαφος για κατ' ουσίαν εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 1 και 2 του νόμου 927/1979. Περαιτέρω, με όσα διαλαμβάνει ο κατηγορούμενος στο παραπάνω βιβλίο δεν παρακινεί από πρόθεση σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων, ούτε εκφράζει προσβλητικές ιδέες, λόγω της εθνικής και φυλετικής καταγωγής των Εβραίων αλλά αναφερόμενος σε συγκεκριμένα περιστατικά αξιολογεί αρνητικά τη συμπεριφορά των προσώπων αυτών, σύμφωνα με τις προσωπικές του απόψεις, δικαίωμα αναφαίρετο για κάθε συγγραφέα. Αντίθετη εκδοχή θα οδηγούσε σε ανεπίτρεπτο περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και της διάδοσης των ιδεών, ενώ στη δικαζόμενη υπόθεση δεν υφίστανται οι εξαιρέσεις και η υπέρβαση των ορίων που θέτουν οι παραπάνω συνταγματικές διατάξεις και το άρθρο 10 παρ. 2 της Ε.Σ.Δ.Α, που πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά.

Συγκεκριμένα στο ως άνω βιβλίο γίνονται αναφορές στο τι περιλαμβάνει το Ταλμούδ (σελ. 1 - 86) για τη θρησκεία των Εβραίων (σελ. 22,431) για το τι διδάσκουν τα παιδιά (σελ. 26), για την πλύση εγκεφάλου που υφίστανται οι Εβραίοι από μικρά παιδιά για τα διαλαμβανόμενα στο Ταλμούδ (σελ. 46,176,1"·0, 436 504, 629), το μίσος κατά των χριστιανών (σελ. 53), την υπεροχή - κυριαρχία των Εβραίων, την εξολόθρευση άλλων λαών, το χαρακτηρισμό ως κτηνών των μη Εβραίων (σελ. 47, 69) τις προτροπές για την αντιμετώπιση των Χριστιανών (σελ. 28,48-51, 76,84), τις δηλώσεις του ραβίνου... για την εξολόθρευση Αράβων ["Ας ρίξει ο Θεός την εκδίκηση στα κεφάλια των Αράβων κι' ας κάνει τον σπόρο τους να χαθεί κι' ας τους εξολοθρεύσει. Απαγορεύεται να τους λυπούμαστε. Πρέπει να τους ρίχνουμε πυραύλους και να το απολαμβάνουμε, να τους εξοντώνουμε..." σελ. 83] κ.ά. Τα αναφερόμενα για το Ταλμούδ και τη θρησκεία των Εβραίων, μνημονεύονται από τον κατηγορούμενο για να καταδειχθούν οι μισαλλόδοξες και αντιχριστιανικές θέσεις που εμπεριέχονται στα Ιερά Βιβλία των Εβραίων και για να θεμελιώσει την οξεία κριτική και τα συμπεράσματα που εξάγει για τους εβραιοσιωνιστές. Περαιτέρω στις σελίδες 87-198 του ως άνω βιβλίου ο κατηγορούμενος παραθέτει ιστορικές πηγές για την εχθρική αντιμετώπιση των Ελλήνων από τους Εβραίους, στην ιστορική διαδρομή, οι οποίες δεν αντικρούστηκαν από τους μάρτυρες κατηγορίας, τις δηλώσεις ισραηλινών πολιτικών ότι εχθρός τους είναι ο Ελληνισμός (σελ. 88), τον "ιδιοτελή μισελληνικό φιλοτουρκισμό των Εβραίων" (σελ. 94), την εξόντωση χριστιανών (σελ. 153), τη σφαγή Ελλήνων από τους Εβραίους και τις αγριότητες των τελευταίων (σελ. 163 - 165, 386), τη διαφορά Ελλήνων και Εβραίων (σελ. 275-277), τον αντισημιτισμό του ["είμαι αντισημίτης ενόσον οι Εβραίοι υποστηρίζουν τους Τούρκους. Γίνομαι φίλος των Εβραίων ενόσον αυτοί υποστηρίζουν την Ελλάδα" σελ. 185], το παράδειγμα του Εβραίου Μαρδοχαίου Φριζή, ο οποίος αγωνίσθηκε με αυτοθυσία για την Ελλάδα (σελ. 601 - 602). Ο κατηγορούμενος, με την επίκληση συγκεκριμένων περιστατικών συμπεραίνει ότι οι εβραιοσιωνιστές, διαχρονικά, επιδιώκουν ή ασπάζονται τις αρχές περί παγκόσμιας κυριαρχίας, επιβουλεύονται τους άλλους λαούς και ιδιαίτερα τους Έλληνες και συμμαχούν με τους Τούρκους σε βάρος των Ελλήνων, γι' αυτό ο ίδιος είναι αντισημίτης. Περαιτέρω αναφέρει, ότι, "δεν έχομεν κάτι το παραμικρόν εναντίον των Εβραίων ως λαού, αντιτιθέμεθα στην εγκληματική πολιτικοθρησκευτική πίστη του εβραιοσιωνισμού, που υποσκάπτει, υπονομεύει, διαβρώνει κάθε εθνική κοινωνία, με σκοπό την παγκόσμιον επικράτησίν του" (σελ. 290), "η καταδυνάστευση ενός λαού δεν εγκρίνεται όπως δεν εγκρίνεται κι εκείνη η εθνικοθρησκευτική πίστις που διδάσκει, πως όλοι οι μη Εβραίοι είναι ζώα", "δεν αρνούμαι ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου κάποιοι Γερμανοί θα διέπραξαν εγκλήματα" (σελ. 409), "δεν έχω κάτι εναντίον των Εβραίων αορίστως... Ο Εβραϊσμός με απασχολεί, που μετατρέπει τον Εβραίο εις διώκτην του Έλληνος και κάθε Ελληνικού" (σελ. 684), "οι σιωνισταί έχουν έναν μοναδικόν σκοπόν: την δημιουργίαν του κράτους του Ισραήλ. Εύγε των. Από εκεί και πέραν όμως οι συνωμοσίαι και αι ταλμουδικαί ραδιουργίαι των με τοποθετούν αμετακίνητον εχθρόν των" (σελ. 1166), "επανειλημμένως θα τονίσω ότι δεν επιτίθεμαι εναντίον των Εβραίων, ως ατόμων, ως λαού, ως φυλής, ως Έθνους, αλλ' εναντίον της θρησκείας των, επειδή αυτή διδάσκει, ότι οι Εβραίοι συμφώνησαν με τον Θεό τους (Ιεχωβά) αυτοί να τον λατρεύουν κι' εκείνος να τους εξασφαλίσει την παγκόσμιον κυριαρχίαν και όλα τα έθνη του κόσμου να υποταγούν στους Εβραίους και να είναι δούλοι των" (σελ. 1245). Από τις αμέσως παραπάνω προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος δεν στρέφεται κατά των Εβραίων, μόνο λόγω της φυλετικής και εθνικής καταγωγής τους αλλά κυρίως λόγω των επιδιώξεων τους για παγκόσμια κυριαρχία, των μεθόδων που χρησιμοποιούν για την ευόδωση αυτών και τη συνωμοτική τους δράση. Ειδικότερα, από τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε ότι στο επίμαχο βιβλίο περιλαμβάνονται και τα ακόλουθα αποσπάσματα τα οποία περιλαμβάνονται στο κλητήριο θέσπισμα και το διατακτικό της εκκαλούμενης απόφασης και τα οποία αποτελούν αυτούσια φωτοτυπική μεταφορά του περιεχομένου της μήνυσης της ...

Ως προς την Α' πράξη:

1) Στη σελίδα 742 "Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν, εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα". Το απόσπασμα αυτό δεν εμπίπτει κατά την κρατήσασα στο δικαστήριο άποψη στο άρθρο 1 του νόμου 1927/1979, καθόσον αναφέρεται σε συγκεκριμένο πραγματικό περιστατικό και δεν στρέφεται κατά των Εβραίων συλλήβδην λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους. Ειδικότερα στις σελίδες 741-742 αναφέρονται ότι "κατά τον Α' Παγκόσμιον Πόλεμον οι Εβραίοι τοκογλύφοι (αδελφοί Ρότσιλντ, τράπεζα Μόργκαν, κ.ά.) εδάνειζαν την Γαλλίαν και εισέπρατταν υπερβολικός προμηθείας που ο Μπριάν είχε αναγκασθεί να δεχθεί. Ο Γερουσιαστή Γκωντέν ντε Βιλαίν κατηγόρησε επίσης τους Εβραίους δια λαθρεμπορίαν εν καιρώ πολέμου. Τελικώς όταν ο Κλεμανσώ ανέλαβε την εξουσία στη Γαλλία ενημερώθηκε δια τον όρο της τοκογλυφικής προμήθειας και (όπως ο Ροζέ Πεϋρεφίτ αναφέρει) "κάλεσε λοιπόν τους βαρόνους Εντουάρ και Εντμόν και τους δήλωσε ότι εάν δεν αναιρούσαν τον όρο αυτόν εντός 24 ωρών θα έπρεπε δυστυχώς να τους συλλάβει και είχε αναμφίβολα πολλά στοιχεία για να τους στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα". Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν, εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα. Κι' αυτά ελέχθησαν από έναν δημοκράτη, αλλά δυναμικό πατριώτη". Η φράση λοιπόν για εκτελεστικό απόσπασμα, που αποδίδεται στον Κλεμανσώ από τον Ρ. Πεϋρεφίτ, αφορά τους συγκεκριμένους Εβραίους τοκογλύφους και επαναλαμβάνεται απλώς από τον συγγραφέα για να δώσει έμφαση στο ως άνω περιστατικό. Οι μάρτυρες κατηγορίας δεν αμφισβήτησαν με συγκεκριμένα στοιχεία ότι ο Κλεμανσώ με αφορμή το γεγονός αυτό είπε την παραπάνω φράση αλλά τον συγγραφέα (Ρ. Πεϋρεφίτ) το βιβλίο του οποίου χαρακτήρισαν μυθιστόρημα.

2)Στη σελίδα 432 "Ο Ναζισμός λοιπόν, γνωρίζων καλώς τα Εβραϊκά σχέδια, απεφάσισε, όπως αλλού περιγράφω, να εκδιώξει τους Εβραίους, από την Ευρώπην. Και έπραξεν κατά τη γνώμην μου πολύ ορθώς. Η απαλλαγή της Ευρώπης από τους Εβραίους είναι επιβεβλημένη, διότι ο Εβραϊσμός συνιστά απειλή κατά της ελευθερίας των Εθνών" (σελ. 432). Το απόσπασμα αυτό του ως άνω βιβλίου, κατά την κρατήσασα στο δικαστήριο άποψη, αποτελεί λογικό συμπέρασμα των όσων διαλαμβάνει ο κατηγορούμενος σε προηγούμενες αλλά και επόμενες σελίδες (σελ. 385-668), σχετικά με την προπαγάνδα των Εβραίων για την επίτευξη των επιδιώξεων τους για παγκόσμια κυριαρχία, σύμφωνα με τα ιερά τους βιβλία και την εκμετάλλευση από την πλευρά τους του ολοκαυτώματος και αξιολογεί θετικά (σύμφωνα με τις ιδεολογικές του απόψεις) τις θέσεις του ναζισμού για εκδίωξη των Εβραίων από την Ευρώπη. Τούτο όμως δεν το πράττει εκ μόνου του λόγου της εθνικής και φυλετικής καταγωγής των Εβραίων αλλά γιατί, κατά τον συγγραφέα, και σύμφωνα με όσα έχει ήδη προαναφέρει (παραδείγματα, ιστορικές αναφορές) ο Εβραϊσμός συνιστά απειλή για την ελευθερία των άλλων εθνών. Επιπλέον, το μεγαλύτερο μέρος των προαναφερομένων γεγονότων και συμπεριφορών συνδέεται με τη θρησκεία των Εβραίων και τις διδαχές του Ταλμούδ (μισαλλόδοξες και αντιχριστιανικές), η οποία δεν ερευνάται στην κρινόμενη υπόθεση γιατί οι θρησκευτικοί λόγοι δεν έχουν περιληφθεί στο κατηγορητήριο.

3) Στη σελίδα 1166, "Η Λευκή Φυλή δεν θέλει σημίτας στην Ευρώπη διότι έτσι τη συμφέρει βιολογικώς". Το απόσπασμα αυτό, κατά την κρατήσασα στο δικαστήριο άποψη, δεν υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 1927/-1979, καθόσον αναφέρεται στους σιωνιστές και όχι στους Εβραίους γενικώς, αφού προηγουμένως επικροτεί την επιδίωξη τους για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ (" Εύγε τους "), επισημαίνοντας ότι τα λοιπά κράτη δεν θα υποταχθούν στην κυριαρχία τους και την "υπονόμευση των εθνικών κοινωνιών". Και συνεχίζει, "το σύνθημα ο καθείς στην Πατρίδα του ακούγεται πολύ λογικό. Κύριοι Εβραίοι πηγαίνετε στην Πατρίδα σας και απαλλάξτε μας από την παρουσία σας. Η Λευκή Φυλή δεν θέλει σημίτας στην Ευρώπη γιατί έτσι την συμφέρει βιολογικώς". Ακολούθως επιχειρεί να θεμελιώσει την άποψη ότι τόσο ο ναζισμός όσο και ο σιωνισμός συναντήθηκαν σε κοινό σημείο, τη φυγή των Εβραίων από την Ευρώπη προκειμένου οι τελευταίοι να "μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη" για να ιδρύσουν το κράτος τους και ότι ο αντισημιτισμός τέθηκε "στην υπηρεσία του σιωνισμού" για την επίτευξη του ως άνω σκοπού. Και το απόσπασμα αυτό, το οποίο απηχεί τις ακραίες ιδεολογικές θέσεις του συγγραφέα, δεν αναφέρεται εκ μόνου του λόγου της εθνικής και φυλετικής καταγωγής των Εβραίων αλλά λόγω της υπονόμευσης των λοιπών κοινωνιών και της εγκληματικής συμπεριφοράς ορισμένων Εβραίων. Σε κάθε όμως περίπτωση δεν προκύπτει ότι με τις παραπάνω φράσεις προτρέπει από πρόθεση σε πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων, εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των Εβραίων.

4) Στη σελίδα 902, "υπό την ανοχήν της διεθνούς κοινωνίας και εξευτελισμένου ΟΗΕ του πρώην ανθρωποφάγου Ανάν. Οι φράσεις αυτές, κατά την κρατήσασα στο δικαστήριο άποψη δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979, καθόσον ο κατηγορούμενος προβαίνει σε πολιτικές εκτιμήσεις για τον πόλεμο του Ιράκ και δεν στρέφεται κατά του ανωτέρω προσώπου μόνον εξαιτίας της φυλετικής και εθνικής του καταγωγής. Σε προηγούμενες σελίδες αναφέρεται διεξοδικά στον πόλεμο του Ιράκ, κάνοντας μνεία για τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν σ' αυτόν από τους Αμερικανούς, που κατά τον συγγραφέα υποκινήθηκαν από τους εβραιοσιωνιστές, οι "οποίοι επί έτη και έτη δολοφονούν τα ηρωικά παιδιά της Παλαιστίνης, υπό την ανοχήν της διεθνούς κοινωνίας και του εξευτελισμένου ΟΗΕ του πρώην ανθρωποφάγου". Στη συνέχεια αναφέρεται υποτιμητικά για τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπους, τον πρώην πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας Τόνυ Μπλερ, τους πρώην υπουργούς των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράϊς και Κόλιν Πάουελ και άλλους. Η φράση "πρώην ανθρωποφάγος Ανάν" συνδέεται νοηματικά με το βαρύ χαρακτηρισμό του ΟΗΕ ως "εξευτελισμένου" που συνιστά καθαρά πολιτική τοποθέτηση με αρνητική αξιολόγηση των δράσεων του ΟΗΕ υπό τον Κ. Ανάν, ο οποίος ήταν γενικής γραμματέας αυτού κατά την πιο πάνω περίοδο και όχι γιατί ο τελευταίος ήταν έγχρωμος.

5) Στη σελίδα 1228, "Μέχρι τότε για μας οι Εβραίοι θα παραμείνουν θανάσιμοι εχθροί, ιδιότητα που μόνοι τους επέλεξαν με όλας τα συνεπείας αυτής της αποκλειστικής των επιλογής. Με. την ευκαιρίαν αυτήν προειδοποιούμεν:

1. Τους Εβραίους που κυκλοφορούν με Ελληνικά ονόματα δια να κρύπτουν την πραγματικήν καταγωγήν των. 2. Τους πράκτορας των Εβραίων, ιδίως δημοσιογράφους, πολιτικούς και τηλεπαρουσιαστάς, που εξυπηρετούν τον εβραιοσιωνισμό. 3. Τους οικονομικούς παράγοντας, που διακινούν το παρασιτικό εβραϊκό κεφάλαιο υπό μορφήν Α.Ε., "Τραστ", "Χόλντιν", "υπεράκτιων εταιρειών" κ.τ.λ. 4.Τους εβραιοϋποκινούμενους υπονομευτές της Ελληνικής Εθνικής Παιδείας και Εξωτερικής πολιτικής, που κατέχουν δημοσίας θέσεις και εξυπηρετούν τον εβραιοσιωνισμό, με την επιβολή στην παιδεία και την εξωτερικήν μας πολιτικήν φιλοεβραϊκών θέσεων. 5. Τα ΜΜΕ που δολιοφθείρουν τον Ελληνικόν τρόπον ζωής, τα ιερά της Φυλής και τας Εθνικός αξίας του Ελληνισμού, με την άσκησιν συστηματικής προπαγάνδας όλων των ειδών, με σκοπό την διάδοσι του εκφυλισμού και της παρακμής στην Εθνικήν Κοινωνίαν των Ελλήνων. Όλοι οι παραπάνω προειδοποιούνται δια πρώτην και τελευταίαν φοράν με μίαν φράσιν: Εξηντλήθη η υπομονή μας. Τα υπόλοιπα θα γίνουν όπως πρέπει. Κι' όταν κάνεις ό,τι πρέπει ας γίνη οτιδήποτε, καθώς έλεγε ο Ιω. Μεταξάς ". Τα παραπάνω εδάφια του επίμαχου βιβλίου του κατηγορουμένου, κατά την κρατήσασα στο δικαστήριο άποψη δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979,καθόσον δεν αναφέρεται σε όλους τους Εβραίους, αλλά τους αποκαλούμενους εβραιοσιωνιστές, οι οποίοι επιδιώκουν, σύμφωνα με τη προεκτεθείσα άποψη του συγγραφέα, την παγκόσμια κυριαρχία, στηριζόμενοι στις διδαχές του Ταλμούδ, τις συνωμοσίες και την προπαγάνδα, στην οποία εντάσσει και αυτή για το ολοκαύτωμα των Εβραίων, το οποίο, ας σημειωθεί, αμφισβητεί ποσοτικά, περιορίζοντας τον αριθμό των θυμάτων σε μερικές χίλιασες ατόμων, αντί του γενικά παραδεκτού αριθμού των θυμάτων που ανέρχεται σε εκατομμύρια. Επιπλέον στα εδάφια αυτά ο κατηγορούμενος προβαίνει σε επισημάνσεις, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, για την επιρροή που ασκούν οι εβραιοσιωνιστές παγκοσμίως και στην Ελλάδα μέσω συγκεκριμένων διαύλων. (επικοινωνιακών, πολιτικών, οικονομικών κ.λπ.). Όσα λοιπόν αποδίδονται στους εβραιοσιωνιστές από τον κατηγορούμενο με το αμέσως παραπάνω απόσπασμα συνδέονται με τις συγκεκριμένες επιδιώξεις αυτών και τους τρόπους ευόδωσης τους και όχι μόνο λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής.

6) Στη σελίδα 269, "Κάθε Έλλην, κάθε άνθρωπος που γνωρίζει την υπονομευτική δράση του Εβραιοσιωνισμού πρέπει μόνος του, ως άτομο να κινητοποιηθεί εναντίον των Εβραίων. Αρχικώς απαιτείται να κάνη τα ακόλουθα: Όπου διαπιστώνετε Εβραϊκή επέμβαση να την αποτρέπετε με την καταγγελίαν της και μετά με όποια ενέργεια απαιτείται". Τα ανωτέρω δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979, καθόσον ο συγγραφέας προτείνει μέτρα για την αντιμετώπιση του αποκαλούμενου εβραιοσιωνισμού και τις επιδιώξεις του, ως απάντηση στα μέσα που χρησιμοποιεί ο εβραιοσιωνισμός, τα μέτρα δε αυτά δεν μπορεί παρά να είναι νόμιμα, αφού προτάσσεται η καταγγελία και ακολουθεί η λήψη των μέτρων, δηλαδή προτείνεται να ακολουθηθούν νόμιμες διαδικασίες για την αντιμετώπιση του εβραιοσιωνισμού.

7) Στη σελίδα 511, "Υπάρχει Εβραϊκόν πρόβλημα στην Ευρώπην", το Εβραϊκόν πρόβλημα συνίσταται ακριβώς στο ότι μία εξωευρωπαϊκή φυλετική μειοψηφία συνωμοτεί εις βάρος των Ευρωπαϊκών Εθνών, τα οποία κατά θρησκευτικήν παρακαταθήκην θέλει να υποδουλώσει. Το πρόβλημα αυτό πρέπει να αντιμετωπισθή διότι αλλοιώς κινδυνεύει η Λευκή Φυλή. Αλλά λύση δεν βλέπω, παρά να φύγουν οι Εβραίοι από την Ευρώπην και να μεταβούν στην γη της επαγγελίας, όπου τους περιμένει "μέλι και γάλα", κατά τα συμπεφωνηθέντα μεταξύ Ιεχωβά και Εβραίων". Το απόσπασμα αυτό αναφέρεται στις επιδιώξεις (κατά τον συγγραφέα) του αποκαλούμενου εβραιοσιωνισμού, ο οποίος στηριζόμενος στα θρησκευτικά κείμενα των Εβραίων επιδιώκει την υποδούλωση των λοιπών λαών και γι' αυτό η μόνη λύση είναι η φυγή τους από την Ευρώπη και η μετάβασή τους στη γη της επαγγελίας, όπου τους περιμένει μέλι και γάλα, που "ερραντίσθηκαν με αίμα τράγων για το έγκυρον της συμφωνίας". Το τελευταίο είναι απόσπασμα από την προς Εβραίους επιστολή (9, 12, 19) του Αποστόλου Παύλου και το παραθέτει ο συγγραφέας προς ενίσχυση των ισχυρισμών του ότι οι Εβραίοι, για λόγους προστασίας των ευρωπαϊκών εθνών (για να μην τα υποδουλώσουν) πρέπει να φύγουν από την Ευρώπη. Το αμέσως παραπάνω απόσπασμα από το επίμαχο βιβλίο δεν υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979, γιατί αναφέρεται στον εβραιοσιωνισμό και στη θρησκευτική καταγωγή των Εβραίων και όχι σε λόγους αναγόμενους αποκλειστικά στη φυλετική και εθνική καταγωγή τους.

8) Στη σελίδα 266, "Και τώρα έφθασε η ώρα να δώσωμεν στον Εβραίο τον χαρακτηρισμόν που του αξίζει... Αυτός που βασανίζει τι είναι; Αυτός που πυροβολεί τι είναι; Αυτός που δολοφονεί γυναίκας ή αόπλους τι είναι ; Αυτός που βιάζει τι είναι; Αυτός που θέλει να μας πίη το αίμα τι είναι; Αυτός που τα κάνει όλα αυτά μαζί τι είναι; Είναι ο υπάνθρωπος Εβραίος!". Ο τελευταίος χαρακτηρισμός (υπάνθρωπος Εβραίος) αποτελεί την κατακλείδα της απαρίθμησης 80 περίπου σελίδων αγριοτήτων κατά των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς, κατά τις μεταξύ τους πολεμικές συγκρούσεις, και αφορά αποκλειστικά τους Εβραίους που προβαίνουν στις ως άνω πράξεις (δολοφονίες αμάχων, βασανισμούς παιδιών, βιασμούς κ.λπ.) και όχι τους Εβραίους συλλήβδην και ως εκ τούτου τα ως άνω περιστατικά δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979. Με την ίδια έννοια χρησιμοποιείται και η φράση υπάνθρωπος τούρκος στη σελίδα 170 του βιβλίου αυτού.

9) Στη σελίδα 778, "Η μόνη οδός σωτηρίας των Εβραίων είναι να παύσουν να ονειρεύονται την παγκόσμιον κυριαρχίαν, να παύσουν να πιστεύουν ότι προορίζονται εκ Θεού να υποδουλώσουν όλα τα Έθνη του κόσμου και να ζήσουν όπως οι άλλοι λαοί. Αλλοιώς ο αφανισμός τους θα συμβεί ολοκληρωτικώς και δια παντός. Το πολύ - πολύ θα εναπομείνουν μερικαί χιλιάδες, που θα κόβουν τα πουλάκια τους και θα περιμένουν τον Ιεχωβά τους". Τα αμέσως παραπάνω δεν μπορούν να υπαχθούν στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979, καθόσον δεν προτρέπουν σε πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους, αλλά "ο ολοκληρωτικός αφανισμός των Εβραίων" αποτελεί το λογικό συμπέρασμα που εξάγεται από τον συγγραφέα, λόγω της, κατ' αυτόν, προσπάθειας των Εβραίων για παγκόσμια κυριαρχία και υποδούλωση των άλλων λαών και όχι για λόγους φυλετικής και εθνικής καταγωγής τους.

10) Στη σελίδα 1221, "...περισσότερο προκαλώ εσάς τους αναγνώστες μου να συζητήσετε δια το Ταλμούδ και την Εβραϊκή θρησκεία. Προκαλώ περισσότερο εσάς επειδή σεις είσθε τα θύματα. Ξυπνήστε, οι επίβουλοι Εβραίοι "σκάπτουν τον τάφον των Εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατε τους μέσα, διότι τους αξίζει". Το παραπάνω απόσπασμα δεν μπορεί να υπαχθεί στις διατάξεις του νόμου 927/-1979, γιατί αναφέρεται στη θρησκευτική καταγωγή των Εβραίων και κυρίως γιατί αναφέρεται στις διδαχές του Ταλμούδ για παγκόσμια κυριαρχία των Εβραίων, η οποία κατά τον συγγραφέα πρέπει να αντιμετωπισθεί με επαγρύπνηση των λαών και ως εκ τούτου δεν συνιστά προτροπή και μάλιστα από πρόθεση σε πράξεις που μπορεί να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους.

11) Στη σελίδα 138-139, "Αλλά δεν φταίνε οι χαχαμίκοι. Φταίει ο πολιτισμένος κόσμος που ανέχεται τα διεθνή παράσιτα που λέγονται Ιουδαίοι... φθάνει η ώρα των αντιποίνων...". Το παραπάνω εδάφιο συνδέεται με πραγματικό γεγονός και μετά τη λέξη "Ιουδαίοι" στο βιβλίο ακολουθούν οι φράσεις, "Νομίζω μετά τα όσα διαπράττουν οι Εβραίοι εναντίον της θρησκείας και της πατρίδος μας, διότι πολύ ορθώς ετόνισε ο Πατριάρχης, "το πατριαρχείο είναι κομμάτι της Ελλάδος", φθάνει η ώρα των αντιποίνων. Πρέπει να τιμωρήσωμεν την αυθάδειάν τους. Σε κάθε περίπτωση η ατίμωσις των ιερών συμβόλων μας απαιτεί άμεσον τιμωρίαν των ενόχων. Ο κατηγορούμενος, αναφερόμενος στο πραγματικό γεγονός της κατάληψης του πατριαρχικού κτιρίου από Ισραηλινούς εποίκους (20 τον αριθμό) και τις πράξεις βίας κατά του Πατριάρχη Διόδωρου και ατίμωσης των ιερών συμβόλων το έτος 1990, για το οποίο εγκρίθηκε ψήφισμα καταδίκης αυτού από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ζητεί με εμφαντικό τρόπο τιμωρία, καθώς και αντίποινα σε βάρος των Εβραίων, όχι όμως λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής αλλά λόγω της προεκτεθείσας συμπεριφοράς τους έναντι του Πατριάρχη και των ιερών συμβόλων της χριστιανοσύνης και ως εκ τούτου δεν συντρέχει κατ' ουσίαν εφαρμογή του άρθρου 1 του νόμου 927/1979.

13)Στη σελίδα 600 "Στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ οι Εβραίοι με συκοφαντούν. Συγκεκριμένως κάποιος Ελληνοεβραίος ονόματι ... έγραψε μίαν διατριβήν την οποία υπέβαλε στο Διεθνές Κέντρο Μελέτης Αντισημιτισμού, ...του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ.... Ανεζητήσαμεν τον συκοφάντη Εβραίο, αλλά δεν τον εύρομεν, ούτε το κέντρον ... μας δίδει στοιχεία, έτσι αυτός ο συκοφάντης Εβραίος μένει ατιμώρητος προς το παρόν, νομικώς και αλλοιώς". Στο ως άνω απόσπασμα ο κατηγορούμενος αναφέρεται σε συκοφαντικό σε βάρος του δημοσίευμα στο ΙΝΤΕΚΝΕΤ, από συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο, όπως αναφέρει ο ίδιος, το αναζήτησε και δεν το βρήκε προκειμένου να τιμωρηθεί. Το απόσπασμα αυτό δεν μπορεί να υπαχθεί στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979, γιατί αναφέρεται σε συμπεριφορά συγκεκριμένου προσώπου, για την οποία και κάνει μνεία για την τιμωρία του και όχι λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής του.

14)Στη σελίδα 583, "Το βιβλίον που τώρα διαβάζετε είναι μία απλή απόδειξις ότι εμείς δεν υπολογίζομεν τους Εβραίους. Τους καταφρονούμεν δια την ηθικήν των, δια την θρησκείαν των, δια τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι". Όσα αναφέρθηκαν παραπάνω (στη με αριθμό 8 περίπτωση και τη σελίδα 266) ισχύουν και στην προκείμενη, αφού τα αμέσως παραπάνω αποτελούν το συμπέρασμα των όσων έχει προαναφέρει για τις πράξεις συγκεκριμένων Εβραίων (των Εβραιοσιωνιστών) οι οποίοι και μόνον χαρακτηρίζονται υπάνθρωποι και όχι όλοι γενικώς οι Εβραίοι λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής και μόνο. Το απόσπασμα αυτό δεν μπορεί να υπαχθεί στις διατάξεις του νόμου 927/1979.

15) Στη σελίδα 852, "Ο Χίτλερ κατηγορήθη για κάτι που αληθώς δεν συνέβη. Αργότερα η ιστορία της ανθρωπότητος θα τον κατηγορήσει διότι ενώ ηδύνατο να απαλλάξει την Ευρώπην από τους Εβραίους δεν το έκανε... Αγαπητοί μου κύριοι Εβραίοι, εγώ δεν σας ζητώ να υποστείτε, όσα τα ιερά σας βιβλία διδάσκουν να υποστώμεν εμείς, από εσάς... Είσθε εγκληματίαι, διότι αυτό εδίδαξε η θρησκεία σας. Είσθε δολοφόνοι, διότι από παιδιά εγαλουχηθήκατε στο έγκλημα. Επομένως εμείς οι άλλοι δικαιούμεθα να σας αντιμετωπίσωμεν Και θα το κάνωμεν". Και η περικοπή αυτή του επίμαχου βιβλίου δεν μπορεί να υπαχθεί στις διατάξεις του άρθρου 927/1979, καθόσον με αυτή δεν προτρέπει σε πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους αλλά για λόγους που σχετίζονται με αδικοπρακτικές συμπεριφορές των αποκαλούμενων εβραιοσιωνιστών, οι οποίοι ακολουθούν τις διδαχές του Ταλμούδ.

16)Στη σελίδα 95, "Δυστυχώς αυτάς τας ιστορικάς αληθείας τας έχουν απαγορεύσει (!!) να διδάσκονται στα Ελληνικά σχολεία, ως ... αντισημιτικαί. Οι γραικύλοι, οι Εθνοπροδόται. Διότι έτσι τους διατάσσει το "πονηρόν γένος". Οι υπεύθυνοι της παραποιήσεως της Ελληνικής ιστορίας και συνεπώς της πνευματικής τυφλώσεως του Ελληνικού Λαού πρέπει να κρεμασθούν κι αν αυτό δεν μπορέσει να το κάνει το κράτος θα ευρεθούν Έλληνες να εκτελέσουν τους προδότας". Ο κατηγορούμενος με την παραπάνω περικοπή, αφού προηγουμένως αναφέρεται στο παράδειγμα του επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου, ο οποίος επαναστάτησε κατά των Τούρκων αλλά συνελήφθη απ' αυτούς, μετά από προδοσία των Εβραίων και θανατώθηκε με βασανιστήρια, τονίζει τον κατ' αυτόν φιλοτουρκισμό των Εβραίων και την συνεπεία της προπαγάνδας των τελευταίων μη ανάδειξη γεγονότων όπως το προεκτεθέν. Η περικοπή αυτή δεν μπορεί να υπαχθεί στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979 αφού αναφέρεται όχι στους Εβραίους αλλά στους Έλληνες, τους οποίους "έτσι τους έχει διατάξει το πονηρόν γένος", "να μην διδάσκωνται στα Ελληνικά σχολεία ως ... αντισημιτικαί" οι ιστορικές αλήθειες.

17)Στις σελίδες, 986, "Τέτοιας εκτάσεως ενότητα και κινητοποίησιν ουδέποτε εγνώρισε η Ευρώπη, ώστε ευλόγως και δικαίως, θα συμπεράνωμεν, ότι η ήττα του Ναζισμού σημαίνει ήττα της Ευρώπης ", 802, "Σταματώ την ιστορικήν αλήθειαν, η οποία διδάσκει την ηθικήν ανωτερότητα του εθνικοσοσιαλισμού" σελ. 803, "Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι κοσμοθεωρία δια "κυρίους" όχι δια δούλους. Είναι υπερεχόντων ανθρώπων ... δεν μπορώ να ανέχομαι τους δολοφόνους, ληστάς, βιαστάς, καταπιεστάς, παράσιτα, διαφθορείς, υπονομευτάς της ελεεινής Εβραϊλας να συκοφαντούν τους υπέροχους εθνικοσοσιαλιστάς...", 447, "Ασφαλώς σιγά - σιγά αποκαθίσταται η αλήθεια, η προπαγάνδα υποχωρεί και θα ξημερώσει η ημέρα που θα κυματίσουν αι σημαίαι του Ναζισμού", 853, "Οι μεραρχίες των 88 μάχονται με απαράμιλλον ηρωϊσμόν", 869, "Η Λευκή Φυλή το 1945 υπέστη την μεγαλυτέραν καταστροφήν της ιστορίας της. Ο επικός στρατός της Χιτλερικής Γερμανίας δια την κυριαρχίαν των Αρίων ετελείωσεν δίχως Νίκην", 871, "ΧΑΪΝΡΙΧ ΧΙΜΜΛΕΡ (1900-1945): Ανώτατος Αρχηγός των 88...τα στοιχεία και τα επιχειρήματα επιβεβαιώνουν το ηψηλόν ήθος του Ανδρός, ο οποίος ενώ ηδύνατο αυθημερόν με μίαν διαταγήν του να θανάτωση όλους τους Εβραίους, αυτός προτίμησε να τους εκτόπιση από την Ευρώπην ώστε να απαλλάξη την Ήπειρον της Λευκής Φυλής από τους εξωευρωπαίους σημίτας... Τα SSμάλιστα, τα μάχιμα SS (Waffen SS) υπήρξαν οι ιππόται της συγχρόνου εποχής, ακατάβλητοι πολεμισταί εξ όλων των χωρών της Ευρώπης, οι οποίοι εθυσίασαν την ζωήν, στο ιδανικόν μιας Νέας Τάξεως, δια τους πολιτισμένους λαούς. Δυστυχώς δια την ανθρωπότητα ηττήθησαν... Πάντες υπήρξαν υποδείγματα πίστεως, πειθαρχίας και μαχητικότητας, υπέρ των ιδεωδών του Εθνικοσοσιαλισμού. Η παράστασίς των εξέφραζε το με-μεγαλείον του χαρακτήρος των, με συνέπεια στις τάξεις των SS να συγκαταλέγεται το εκλεκτότερον μέρος της Αρίας Φυλής...", 881, "ΑΔΟΛΦΟΣ ΧΙΤΛΕΡ (1889-1945): Ο τραγικός ηγέτης του Τρίτου Γερμανικού Ράϊχ είναι ασφαλώς η εντυπωσιακότερα μορφή της νεωτέρας εποχής... Η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφον Χίτλερ τα εξής: 1. Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο, την Ευρώπην από τους Εβραίους 2. Δεν εχρησιμοποίησε τα ειδικά χημικά όπλα, που μόνον η Γερμανία διέθετε δια να νικήση. Εξ αιτίας της ήττης της Γερμανίας τότε, κινδυνεύει η Λευκή Φυλή και η Ευρώπη τώρα...Θα έλθει ημέρα, κατά την οποίαν οι Ευρωπαίοι θα κυριαρχήσουν ή θα καταστραφούν. Και στας δύο περιπτώσεις θα αναγνωρίσουν ότι ο Χίτλερ είχε δίκαιον" και 885,"ΙΩΣΗΦ ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ (1897 - 1945): Ένα από τα φωτεινότερα πνεύματα του αιώνος. Φιλόσοφος, αγωνιστής και βαθύς γνώστης της ψυχολογίας του πλήθους ενίκησε, σε όλα τα πεδία μάχης τον εβραιομπολσεβικισμόν και ηγήθη του ολοκληρωτικού πολέμου της πατρίδος του". Οι παραπάνω περικοπές απηχούν τις ακραίες πολιτικές αντιλήψεις του συγγραφέα, οι οποίες είναι φιλοναζιστικές και δεν μπορούν να υπαχθούν στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979, όπου δε σ' αυτές μνημονεύονται οι Εβραίοι αυτό δεν γίνεται εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους αλλά λόγω και των προαναφερθεισών αιτιών.

18) Στις σελίδες, 271, "4) Ουδείς αλλόφυλος αναλαμβάνει δημόσιον αξίωμα, ούτε διορίζεται στο κράτος, το οποίον είναι Ελληνικόν και μόνον. Το αυτό ισχύει και στα ΝΠΔΔ, 5) Οι μεικτοί γάμοι Ελλήνων ή Ελληνίδων με άτομα μη ανηκόντων στην Λευκήν Φυλήν αποτρέπονται, ...7) Η μετακίνησις και εγκατάστασις εν Ελλάδι ατόμων ανηκόντων στην Λευκήν Φυλήν είναι απολύτως ελευθέρα...9) Ουδείς αλλόφυλος ανακηρύσσεται Έλλην πολίτης, πλην των τιμητικών περιπτώσεων, ως ο νόμος ορίζει. Αλλόφυλλοι δι' άλλους λόγους αποκτήσαντες την Ελληνικήν υπηκοότητα την στερούνται αμέσως και εφόσον πληρούν τας προϋποθέσεις θεωρούνται Ελληνίζοντες" και 601, "Στο ερώτημα μπορεί εις Εβραίος να θεωρηθεί Έλλην; Απαντώ ευθέως: όχι. Διότι η φυλετική καταγωγή δεν αλλάζει με την διοικητικήν πράξιν της παροχής Ελληνικής υπηκοότητος, που είναι νομικόν γεγονός και όχι φυλετικόν και εθνολογικόν", Τα αμέσως παραπάνω δεν μπορούν να υπαχθούν στο πραγματικό του άρθρου 1 του νόμου 927/1979, καθόσον τα ως άνω μέτρα που προτείνει ο κατηγορούμενος, σύμφωνα με τις πολιτικές του αντιλήψεις, δεν συνιστούν καθ' οιονδήποτε τρόπον προτροπή για πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων, εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους. Και 19) Στις σελίδες 872, "Θα δηλώσω με ειλικρίνεια και αλλού, ότι εάν οι Γερμανοί εθανάτωναν τους εβραιοσιωνιστάς εγώ - και πιστεύω δεν είμαι ο μόνος - δεν επρόκειτο να λυπηθώ. Οι εβραιοσιωνισταί είναι εγκληματίαι που προετοιμάζουν τον θάνατον μας.. Την εξαφάνισιν της Λευκής Φυλής την οποίαν τόσον μισούν, με φθόνον συμπιεσθέντα στο υποσυνείδητο των, επί αιώνας. Το ένστικτον αυτοσυντηρήσεως της Φυλής μας δεικνύει τον δρόμον του πολέμου, κατά του εβραιοσιωνισμού μέχρις εσχάτων...Οι Εβραίοι δεν επέτυχαν να κυριαρχήσουν στην Ευρώπην. Πάντως εδημιούργησαν παντού στην Ευρώπην το φυλετικόν πρόβλημα το οποίο οξύνουν με την βοήθειαν των πολιτικάντηδων, τηλεπαρουσιαστών, "καθηγητών", δημοσιογράφων και λοιπών γνωστών ή αγνώστων πρακτόρων τους. Τελικώς το μόνον που θα επιτύχουν είναι να ερεθίσουν τους Ευρωπαίους και να προκαλέσουν την αντίδρασίν των. Ενθυμηθήτε με. Αυτήν την φοράν δεν θα ευρεθούν καλοί Γερμανοί Ναζί, που θα μαζεύουν τους Εβραίους δια να τους στείλουν στην Μαδαγασκάρη, αλλ' Ιππόται της Λευκής Αποκαλύψεως. Τους φαντάζομαι να καλπάζουν με γυμνά ξίφη πάνω στα σταχτιά άτια του θανάτου" και στη σελίδα 1245- 1246, "Επανειλημμένως θα τονίσω ότι δεν επιτίθεμαι εναντίον των Εβραίων ως ατόμων, ως λαού, ως Έθνους, αλλ' εναντίον της θρησκείας των, επειδή αυτή διδάσκει ότι οι Εβραίοι συνεφώνησαν με το Θεό τους (Ιεχωβά) αυτοί να τον λατρεύουν κι' εκείνος να τους εξασφαλίσει την παγκόσμιον κυριαρχίαν και όλα τα Έθνη του κόσμου, να υποταγούν στους Εβραίους και να είναι δούλοι αυτών...Δεν γνωρίζω ούτε ένα Εβραίο που να μην πιστεύει το εξωφρενικόν, ότι οι Εβραίοι είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, ο οποίος ανέλαβε την υποχρέωσα, με συμφωνία μαζί τους να τους καταστήσει κυρίαρχους εφ' όλων των Εθνών". Τα παραπάνω αποσπάσματα δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 927/1979, καθόσον, όπως προαναφέρθηκε, ο κατηγορούμενος μετά την επίκληση συγκεκριμένων περικοπών από το Ταλμούδ, περιστατικών και μνεία ιστορικών πηγών, οδηγείται στο σύμφωνα με τις πολιτικές του απόψεις συμπέρασμα, ότι οι εβραιοσιωνιστές επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία, με προπαγάνδα και συνωμοσίες κατά των λοιπών λαών και ως εκ τούτου όσα διατείνεται ως άνω δεν τα αναφέρει για να παρακινήσει σε πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής η εθνικής καταγωγής τους. Επιπλέον τονίζει ότι δεν επιτίθεται κατά των Εβραίων ως ατόμων, ως λαού, ως έθνους, αλλά γιατί η θρησκεία τους διδάσκει την επιβολή της κυριαρχίας τους επί των άλλων λαών.

Ως προς τη Β' πράξη :

1) Στη σελίδα 206, (κάτω από μια φωτογραφία παιδιών) "Μας έδειξαν αυτήν την φωτογραφίαν (πότε; πού; ποίοι ήσαν κλπ, άγνωστον, και μας είπαν Εβραιόπουλα εις στρατόπεδον συγκεντρώσεως. Δεκτόν. Τα βλέπομεν τετράπαχα...". Η περικοπή αυτή δεν μπορεί να υπαχθεί στο πραγματικό του άρθρου 2

του νόμου 927/1979, καθόσον δεν συνιστά έκφραση προσβλητικών ιδεών κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων, λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους αλλά σχολιασμό της φωτογραφίας στην οποία απεικονίζονται παιδιά, σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, τα οποία, κατά τον συγγραφέα, δεν φαίνονται ταλαιπωρημένα αλλά "τετράπαχα". Όσα αναφέρονται παραπάνω ισχύουν και για την περικοπή της σελίδας 1100, (γίνεται μνεία της φωτογραφίας της σελ. 1098) "Αυτά τα παιδιά είναι Εβραιόπουλα στο στρατόπεδο Άουσβιτς - 2 (Μπιρκενάου) φαίνονται καλοζωϊσμένα και φυσικά επέζησαν", με μόνη διαφορά ότι αντί του επιθέτου "τετράπαχος" έχει τεθεί το επίθετο "καλοζωϊσμένος".

2) Στις σελίδες, 702, "Οι Εβραίοι απαιτούν να σεβώμεθα τους ανύπαρκτους νεκρούς των. Εγώ προσωπικώς και υπαρκτοί να ήσαν, διατί να τους σεβαστώ;", 117, "Τι άλλο θέλετε να σας κάνουν οι Εβραίοι, δια να ξυπνήσετε επιτέλους. Το παραμύθι του Άουσβιτς σας συγκινεί και όχι αι σφαγαί των ομοεθνών μας;", 270, "Απελευθερωθείτε από την Εβραϊκήν προπαγάνδα που σας εξαπατά με τα ψεύδη περί στρατοπέδων συγκεντρώσεων, θαλάμων αερίων, "φούρνων", και τα άλλα παραμύθια του ψευτοολοκαυτώματος...", 685, "Τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, οι "φούρνοι", το "σαπούνι" και τα βασανιστήρια υπήρξαν και παραμένουν τα προσφιλή θέματα, τα οποία εκμεταλλεύεται η αντιναζιστική προπαγάνδα... Εκείνα τα έργα, όπως το "ολοκαύτωμα" σας συγκινούν και εντυπωσιάζεστε από τα δήθεν βασανιστήρια τα οποία δήθεν υπέστησαν οι Εβραίοι προ 60 ετών...", 1008, "Το ZYKLON Β που τόσον διεφήμισαν, ως το αέριον με το οποίο εθανατώνοντο οι Εβραίοι, στους ειδικούς θαλάμους αερίων (που δεν ανευρέθησαν) δεν ήτο παρά ένα δηλητηριώδες αέριον χρήσιμον δια τας απεντομώσεις των στρατοπέδων συγκεντρώσεων... όλα τα άλλα είναι παραμύθια προπαγάνδας", 1012, "Η Εβραϊκή πτωματολογία στην περίπτωση του Άουσβιτς απεδείχθη εξ αρχής ψευδεστάτη... Τα τέκνα του "εκλεκτού λαού" δεν κατόρθωσαν ακόμη να αρπάξουν τα αγαθά των Εθνών, ούτε επέτυχαν να κυριαρχήσουν στον κόσμον. Στο μέλλον ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί. Ξέρομεν όμως τι συνέβη στο παρελθόν, όπου είδαμε τον "εκλεκτόν λαόν" να τρέμη προ της Μαύρης Στολής των Ες- Ες με την αργυρά νεκροκεφαλή στο πηλίκιον. Είδαμε τον "εκλεκτό λαό" πειθήνιο, σιωπηλόν, φοβισμένον να εργάζεται στην Γερμανικήν βιομηχανία, από την οποία ζητεί τώρα αποζημιώσεις και τας οποίας ορθώς θα λάβει, όπως οι δούλοι, που δικαιούνται κάποιας αμοιβής δια την εργασίαν των, αλλά το χρήμα δεν ξεπλένει τον πενταετή εγκλωβισμόν του "εκλεκτού λαού" στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, όπου πολλοί δυστυχείς απώλεσαν την ζωήν των, περισσότεροι υπέφεραν και όλοι των εταπεινώθησαν μέχρις πλήρους εξευτελισμού των, διότι οι Γερμανοί δεν εσεβάσθησαν τας περί "εκλεκτού λαού" διαβεβαιώσεις της Π. Διαθήκης και των Ταλμούδ" και 558, "Ο Ναζί Ανώτατος Δικαστής Βάλτερ Μπουχ διεξήγαγε έρευνα δια τα επεισόδια της "νύκτας των κρυστάλλων" ...Αυτά βεβαίως η εβραϊκή προπαγάνδα τα αποκρύπτει. Απεναντίας μάλιστα κατηγορούν τα SS δια τα έκτροπα τα οποία προσωπικώς υπερεγκρίνω". Τα ως άνω αποσπάσματα του επίμαχου βιβλίου δεν συνιστούν έκφραση προσβλητικών ιδεών κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων, λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους και ως εκ τούτου δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 2 του νόμου 927/1979. Τούτο δε γιατί τα αποσπάσματα αυτά αφορούν κυρίως την εκ μέρους του κατηγορουμένου αμφισβήτηση ή και άρνηση του ολοκαυτώματος των Εβραίων. Το γεγονός αυτό, όπως προαναφέρθηκε, δεν συνιστά στην Ελλάδα ποινικό αδίκημα, οι δε χρησιμοποιούμενες για την αμφισβήτηση αυτού εκφράσεις συνάδουν με το ύφος και τις εν γένει απόψεις του συγγραφέα. Αντίθετη εκδοχή θα οδηγούσε σε υπέρμετρο περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και της διάδοσης των ιδεών και θα ποινικοποιούσε την άρνηση του ολοκαυτώματος. Το ότι ο κατηγορούμενος δεν σέβεται τους νεκρούς των Εβραίων (σελ. 702) δεν μπορεί να θεωρηθεί έκφραση προσβλητικών ιδεών κατά των Εβραίων, όπως δεν αποτελεί τέτοια έκφραση, αλλά μόνο αμφισβήτηση του ολοκαυτώματος, η μνεία για, παραμύθι του Άουσβιτς (σελ. 117) τα ψεύδη για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως (σελ. 270), τα δήθεν βασανιστήρια των Εβραίων (σελ. 685), το ΖΥΚLΟΝ (σελ. 1008) και την Εβραϊκή πτωματολογία στην περίπτωση του Άουσβιτς (σελ. 1112). Επιπλέον, τα ως άνω αναφερόμενα ο κατηγορούμενος τα μνημονεύει για να καταδείξει την αντίφαση της συμπεριφοράς των Εβραίων, οι οποίοι μεγαλοποιούν και εκμεταλλεύονται οικονομικά και προπαγανδιστικά όσα οι ίδιοι υπέστησαν από τους Γερμανούς, ενώ αποσιωπούν τη βάναυση συμπεριφορά τους έναντι των Παλαιστινίων [φωτογραφία στη σελ. 1075 με το συρματόπλεγμα του Άουσβιτς, για να θυμίζει σ' ολόκληρο τον κόσμο τη ναζιστική θηριωδία της περιόδου 1939-1945 και φωτογραφία στη σελ. 1076, με ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα που τοποθέτησαν οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη, με το οποίο φυλάκισαν ένα ολόκληρο λαό στην ίδια του την πατρίδα, γεγονός για το οποίο, κατά τον συγγραφέα η διεθνής κοινότητα σιωπά].

3) Στη σελίδα 626, "Διότι εμείς είμεθα ΕΛΛΗΝΕΣ δηλαδή ανωτέρα Φυλή και όχι άθλιοι σημίται". Το απόσπασμα αυτό του βιβλίου αποκομμένο από το λοιπό περιεχόμενο του βιβλίου θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι εμπεριέχει καταφρόνηση για τους Εβραίους, συνδεόμενο όμως με τα προηγούμενα και επόμενα αποσπάσματα αυτού προκύπτει ότι δεν αναφέρεται στους Εβραίους συλλήβδην αλλά στους αποκαλούμενους Εβραιοσιωνιστές, τους οποίους θεωρεί ότι αποτελούν πολιτικοθρησκευτικό συνωμοτικό κίνημα. Για την επίρρωση δεν των ισχυρισμών του αναφέρει περιστατικά ανθρώπων που μετέχουν του εβραιοσιωνισμού και ακολούθως άλλα (βιωματικά) περιστατικά Εβραίων οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με τον εβραιοσιωνισμό. Με το ανωτέρω απόσπασμα ο κατηγορούμενος δεν εκφράζει ιδέες προσβλητικές κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων, λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους και ως εκ τούτου αυτό δεν υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 2 του νόμου 927/1979.

4) Στη σελίδα 481, "Προσωπικώς εις επίδειξιν θαρραλέας διαμαρτυρίας δηλώνω, πάλιν και πάλιν, ότι είμαι αντισημίτης καταφρονώ τους Εβραίους ..., που θεωρώ υπανθρώπους". Και στην περικοπή αυτή του βιβλίου δεν αναφέρεται σε όλους τους Εβραίους αλλά τους αποκαλούμενους Εβραιοσιωνιστές, όπως τούτο προκύπτει από το πλήρες ως άνω κείμενο, στο οποίο αναφέρεται (σελ. 481 - 482) "Ο αντισημιτισμός, όπως τονίζω, απαγορεύεται, έστω και αν λέγετε την αλήθειαν. Ο αντιρωσισμός, αντικινεζισμός, αντιγαλλισμός, αντιγερμανισμός και όλα τα αντί μπορείτε να τα λέγετε, εκτός του αντισημιτισμού, που απαγορεύεται. Προσωπικώς εις επίδειξιν θαρραλέας διαμαρτυρίας δηλώνω, πάλιν και πάλιν, ότι είμαι αντισημίτης, καταφρονώ τους Εβραίους, δια τους λόγους που έχω αναφέρει και ουδένα φοβούμαι, ιδίως δεν φοβούμαι τους εβραιοσιωνιστάς, που θεωρώ υπανθρώπους, δολοφόνους μικρών παιδιών και παγκοσμίους συνωμότας". Το ως άνω απόσπασμα δεν υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 2 του νόμου 927/1979, καθόσον ο κατηγορούμενος δεν εκφράζει προσβλητικές ιδέες κατά των Εβραίων λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους αλλά μόνο κατά των αποκαλούμενων εβραιοσιωνιστών τους" οποίους θεωρεί συνωμότες και υπεύθυνους για τα εις το επίμαχο βιβλίο αναφερόμενα εγκλήματα, στα οποία περιλαμβάνονται και αυτά κατά των Ελλήνων και των Παλαιστινίων, για τα οποία τους χαρακτηρίζει υπανθρώπους. Περαιτέρω και τα αναφερόμενα στη σελίδα 583, "Το βιβλίον μου, που τώρα διαβάζετε είναι μία απλή απόδειξις, ότι εμείς δεν υπολογίζομεν τους Εβραίους. Τους καταφρονούμεν δια την ηθικήν των, δια την θρησκείαν των, δια τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι". Και αυτό το απόσπασμα αναφέρεται στον εβραιοσιωνισμό και όχι σε όλους τους Εβραίους λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους, αφού αμέσως μετά το απόσπασμα αυτό αναφέρει ότι, "Για μας ο αντισημιτισμός δηλαδή η αντίθεσις προς τον εβραιοσιωνισμόν, είναι πολιτική, ιδεολογική και ηθική υποχρέωσις παντός σκεπτόμενου, πολιτισμένου και ανεξαρτήτου ανθρώπου".

5) Στη σελίδα 597, "Διότι Εβραίος (στο θρήσκευμα) και άνθρωπος είναι έννοιαι αντιφατικοί, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλη". Η περικοπή αυτή δεν υπάγεται στη διάταξη του άρθρου 2 του νόμου 927/1979, γιατί αφορά τη θρησκευτική καταγωγή των Εβραίων για την οποία δεν του είχε αποδοθεί κατηγορία και δεν είχε καταδικασθεί πρωτοδίκως. Επιπλέον και αυτή η περικοπή συνδέεται με την αναφορά του κ. Λεβινά, ο οποίος, κατά τον κατηγορούμενο είναι Εβραίος ταλμουδιστής και κάποιες εργασίες του μεταφράσθηκαν και στην Ελληνικήν, όχι τα αποσπάσματα που αναφέρονται στους Χριστιανούς κ.λπ., αλλά η αναφορά για την υπεροχή του "Εβραϊκού ανθρώπου". 6) Στις σελίδες 266 και 852, "Και τώρα έφθασε η ώρα να δώσωμεν στον Εβραίο τον χαρακτηρισμόν που του αξίζει... Αυτός που βασανίζει τι είναι; Αυτός που πυροβολεί τι είναι; Αυτός που δολοφονεί αόπλους και γυναίκας τι είναι; Αυτός που βιάζει τι είναι; Αυτός που θέλει να μας πίη το αίμα τι είναι; Αυτός που τα κάνει όλα αυτά μαζί τι είναι; Είναι ο υπάνθρωπος Εβραίος (σελ. 266), "Είσθε εγκληματίαι, διότι αυτό εδίδαξε η θρησκεία σας. Είσθε δολοφόνοι, διότι από παιδιά εγαλουχηθήκατε στο έγκλημα. Επομένως εμείς οι άλλοι δικαιούμεθα να σας αντιμετωπίσωμεν. Και θα το κάνωμεν". Όπως προαναφέρθηκε (περ. 8) ο χαρακτηρισμός των Εβραίων ως υπανθρώπων γίνεται μετά την αναφορά, για 80 περίπου σελίδες, αγριοτήτων των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων, στο μεταξύ τους πόλεμο και αφορά μόνον αυτούς τους Εβραίους και όχι τους Εβραίους συλλήβδην. Και το δεύτερο απόσπασμα αφορά τη συμπεριφορά των Ισραηλινών απέναντι τους Παλαιστίνιους, αφού πριν από τις λέξεις, "Είστε εγκληματίες" υπάρχει η φράση "Τώρα στην Παλαιστίνη δεικνύετε τον πραγματικόν εαυτόν σας". Οι παραπάνω περικοπές δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 2 του νόμου 927/1979, καθόσον όσα αναφέρονται ως άνω δεν αναφέρονται λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των Εβραίων αλλά λόγω της συμπεριφοράς τους απέναντι στους Παλαιστίνιους.

7) Στις σελίδες 218 και 223, "Την 2αν Νοεμβρίου 1917 η Αγγλία όπως γνωρίζομεν, εξέδωσε πολιτικήν ανακοίνωσιν (δήλωσιν Μπάλφουρ), δια της οποίας ιδρύθη Εβραϊκή Εθνική εστία στην Παλαιστίνην" (2Ι8) "Οι Εβραίοι λοιπόν, αμέσως μετά τη δήλωσιν Μπάλφουρ και μέχρι τώρα σκοτώνουν και μετακινούν Παλαιστινίους... Η όλη των εγκληματική συμπεριφορά δικαιολογεί τας πράξεις των Ναζί εναντίον των και κάτι περισσότερον. Τας δικαιώνει ".

(223). Τα αποσπάσματα αυτά δεν συνιστούν έκφραση προσβλητικών ιδεών σε βάρος προσώπων ή ομάδας προσώπων, λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους αλλά οξεία κριτική σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο για τις πράξεις των Εβραίων και ιδιαίτερα κατά των Παλαιστινίων. Και 8) Στις σελίδες 432,1221 και 1196,"Ο Ναζισμός λοιπόν γνωρίζων καλώς τα Εβραϊκά σχέδια απεφάσισε, όπως αλλού περιγράφω, να εκδιώξει τους Εβραίους από την Ευρώπην. Και έπραξεν κατά την γνώμην μου πολύ ορθώς" (432) "Συνεπώς κατηγορώ τους Γερμανούς Ναζί διότι δεν απάλλαξαν την Ευρώπην μας από τον εβραιοσιωνισμόν ενώ ηδύναντο να το πράξουν. Στο ερώτημα λοιπόν, αν ήτο σωστό που οι Γερμανοί συγκέντρωσαν τους Εβραίους, δια να τους μεταφέρουν στην Μαδαγασκάρη η απάντησις έρχεται μόνη της: Μέσα από όσα διδάσκουν και επιδιώκουν οι Εβραίοι, δεν ήταν σωστό αυτό που έκαναν οι Γερμανοί. Έπρεπε να τους έστελναν όχι στη Μαδαγασκάρη, αλλά στον Ιεχωβά τους να διαβάζουν μαζί όρθιοι το Ταλμούδ" (1221) και "Έχομεν λοιπόν μεταφοράν όχι θανάτωσιν. Μα είναι σωστόν να μεταφέρωνται άνθρωποι βιαίως; κ.τ.λ. Αν οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν, ότι προορίζονται εκ Θεού να κυριαρχήσουν εις ολόκληρον τον κόσμον και τα Έθνη να είναι υπόδουλα εις αυτούς, τότε η μεταφορά των, κατά την γνώμην μου δεν αρκεί" (1196). Τα ως άνω αποσπάσματα δεν υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 2 του νόμου 927/1979, καθόσον όσα ο κατηγορούμενος αναφέρει για την εκδίωξη των Εβραίων από την Ευρώπη τα μνημονεύει, επικαλούμενος ιστορικές πηγές και συγκεκριμένα περιστατικά, όχι λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των Εβραίων αλλά λόγω των πράξεων τους, οι οποίες, κατ' αυτόν, έχουν ως υπόβαθρο τις θρησκευτικές διδαχές του Ταλμούδ και των ιερών κειμένων τους. Απ' όλα τα προεκτεθέντα προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος με το ως άνω βιβλίο και ειδικότερα τα αποσπάσματα που προαναφέρθηκαν, καταφέρεται κατά των αποκαλούμενων εβραιοσιωνιστών (ο πρόλογος του βιβλίου του αρχίζει με τη φράση "Στο βιβλίο αυτό διαπραγματεύομαι τον εβραιοσιωνισμό, που είναι πολιτικοθρησκευτικό συνωμοτικό κίνημα") με σφοδρότητα και οξύτητα όχι εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους αλλά κυρίως λόγω της, κατά την άποψη του συγγραφέα, που θεμελιώνεται σε ιστορικές πηγές και συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, τα οποία δεν αμφισβητούνται βάσιμα, διαχρονικής επιδίωξης των ως άνω Εβραίων για παγκόσμια κυριαρχία, σύμφωνα με τις διδαχές του Ταλμούδ, εγκληματικής έναντι των Ελλήνων, των Παλαιστινίων αλλά και των άλλων λαών συμπεριφοράς τους και της προπαγάνδας και των συνωμοτικών μεθόδων που χρησιμοποιούν για την επίτευξη των σκοπών τους, κ.ά, και ως εκ τούτου δεν στοιχειοθετείται τόσο η αντικειμενική όσο και η υποκειμενική υπόσταση των αδικημάτων των άρθρων 1 και 2 του νόμου 927/1979. Οι οξείες εκφράσεις και οι βαρείς χαρακτηρισμοί κατά των αποκαλούμενων εβραιοσιωνιστών, που επαναλαμβάνονται πολλές φορές στο βιβλίο, εντάσσονται λογικά και νοηματικά στο ύφος και το περιεχόμενο του βιβλίου, που είναι καταγγελτικό και δικαιολογούνται από την άσκηση του δικαιώματος του κατηγορουμένου - συγγραφέα για ελεύθερη έκφραση των στοχασμών του, με την συγγραφή του ως άνω βιβλίου, έκφανση του οποίου είναι και η δυνατότητα να αξιολογεί, κρίνει και ερμηνεύει τα ιστορικά γεγονότα και τα συνδεόμενα με αυτά πρόσωπα, σύμφωνα με τις πολιτικοϊδεολογικές του απόψεις. Η παραδοχή της αντίθετης άποψης θα οδηγούσε, πλήθος βιβλίων στην "πυρά" και τους συγγραφείς τους συνεχώς ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων αφού οι διατυπούμενες σε σωρεία βιβλίων απόψεις για ιστορικά και άλλα γεγονότα, συνδεόμενα με συγκεκριμένους λαούς εμπεριέχουν οξύτατες εκφράσεις και βαρύτατους χαρακτηρισμούς γι' αυτούς. Επιπλέον των ανωτέρω, από το όλο περιεχόμενο του βιβλίου προκύπτει ότι δεν υφίσταται το στοιχείο του δόλου για την τέλεση των ως άνω πράξεων που του αποδίδονται, αφού σ' αυτό επισημαίνεται από την αρχή μέχρι το τέλος ότι στο επίμαχο βιβλίο "διαπραγματεύεται τον εβραιοσιωνισμό" και δηλώνει ότι, δεν μισεί τους Εβραίους δεν επιτίθεται εναντίον των εβραίων ως ατόμων, ως λαού, ως φυλής, ως έθνους (1245) και επαινεί τη συμπεριφορά των Εβραίων που δεν ανήκουν στον εβραιοσιωνισμό (το παράδειγμα του Μ. Φριζή και άλλων απλών Εβραίων τους οποίους ο ίδιος έχει γνωρίσει)". Κατά της αποφάσεως αυτής προβάλλονται με την παραδεκτώς φερόμενη ενώπιον της πλήρους Ποινικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου υπέρ του νόμου αίτηση αναιρέσεως του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αναιρετικές, αιτιάσεις από το άρθρο 510 παρ. 1 περ. δ' και ε' ΚΠοινΔ, έννοια με την οποία και ερευνώνται στη συνέχεια. Ειδικότερα: Κατά τη διάταξη του άρθρου 505 παρ. 2 ΚΠοινΔ ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δικαιούται να ζητήσει την αναίρεση οποιασδήποτε καταδικαστικής ή αθωωτικής αποφάσεως οποιουδήποτε ποινικού δικαστηρίου και για όλους τους λόγους που αναφέρονται στην διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και αυτός της ελλείψεως της απαιτούμενης από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠοινΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Ειδικά όμως προκειμένου για αθωωτική απόφαση, ενόψει του τεκμηρίου της αθωότητας που θεσπίζεται και από τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ν.δ. 73/1974), τέτοια έλλειψη αιτιολογίας, που ιδρύει τον από την διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 περ. δ' ΚΠοινΔ λόγο, υπάρχει όταν δεν εκτίθενται καθόλου στην απόφαση πραγματικά περιστατικά είτε όταν δεν αιτιολογεί το δικαστήριο με σαφήνεια και πληρότητα γιατί δεν πείσθηκε για την ενοχή του κατηγορουμένου από τα αποδεικτικά μέσα που προσδιορίζονται στα πρακτικά και τα οποία έλαβε υπόψη του για το σχηματισμό της περί πραγμάτων κρίσεώς του. Δεν απαιτείται όμως για την αιτιολογία της αθωωτικής αποφάσεως να εκθέτει το δικαστήριο περιστατικά από τα οποία να πείσθηκε για την αθωότητα του κατηγορουμένου, δεδομένου ότι αντικείμενο της αποδείξεως στην ποινική δίκη αποτελεί η ενοχή σε αντιδιαστολή με την αθωότητα του κατηγορουμένου. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 ε' ΚΠοινΔ, λόγο αναιρέσεως αποτελεί και η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, η οποία υπάρχει όταν ο δικαστής αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή τέτοιας διατάξεως συντρέχει όχι μόνο όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν υπάγει ορθά τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ως αληθινά στη διάταξη που εφαρμόσθηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάσθηκε εκ πλαγίου για το λόγο ότι στο πόρισμα της αποφάσεως που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό του αιτιολογικού με το διατακτικό και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως. Εξάλλου, η Ελλάδα με την επικύρωση, με το Ν.Δ. 494/1970, της υπογραφείσης στις 7 Μαρτίου 1966 Διεθνούς Συμβάσεως περί καταργήσεως κάθε μορφής φυλετικών διακρίσεων, ανέλαβε την υποχρέωση όπως, αφενός μεν καταδικάσει κάθε φυλετική διάκριση, αφετέρου δε προβεί στη λήψη και εφαρμογή μέτρων, τα οποία απαιτούνται για την πραγματοποίηση των επιδιωκομένων με των ως άνω Σύμβαση σκοπών για την καταπολέμηση ενεργειών που αποσκοπούν στη διάδοση ιδεών ή θεωριών περί ανωτερότητας μιας φυλής ή ομάδας προσώπων ενός χρώματος ή που προκαλούν φυλετικό μίσος και διακρίσεις, καθώς και την εξάλειψη κάθε φυλετικής διάκρισης, όπως, διαλαμβάνεται στην εισηγητική έκθεση του νόμου 927/1979 της 22/28 Ιουνίου 1979 (ΦΕΚ Α' 139) "περί κολασμού πράξεων ή ενεργειών αποσκοπουσών εις φυλετικάς διακρίσεις" και με τα άρθρα 1 και 2 του οποίου ορίζονται τα ακόλουθα: 1. Όστις δημοσίως, είτε προφορικώς, είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου εκ προθέσεως προτρέπει εις πράξεις ή ενεργείας δυναμένας να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βίαν κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων, εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των [με το άρθρο 24 του ν. 1419/1984 προστέθηκε και το θρήσκευμα] τιμωρείται με φυλάκισιν μέχρι δύο ετών ή με χρηματικήν ποινήν ή και δι' αμφοτέρων των ποινών τούτων.

Άρθρο 2'Οστις δημοσίως, είτε προφορικώς είτε δια του τύπου ή δια γραπτών κειμένων ή εικονογραφήσεων ή παντός ετέρου μέσου, εκφράζει ιδέας προσβλητικάς κατά προσώπου ή ομάδος προσώπων, λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής των [και θρησκευτικής με το άρθρο 24 του ν. 1419/1984] τιμωρείται με φυλάκισιν μέχρι ενός έτους ή με χρηματικήν ποινήν και δι' αμφοτέρων των ποινών τούτων. Εξάλλου, ενώ αρχικά απαιτείτο έγκληση για την άσκηση ποινικής διώξης για τα εγκλήματα του νόμου 927/1979, στη συνέχεια, με το άρθρο 72 του νόμου 2910/2001, καταργήθηκε το άρθρο 4 του νόμου 927/1979 που προέβλεπε την υποβολή έγκλησης για τη δίωξη των εγκλημάτων αυτών. Με τις διατάξεις αυτές προβλέπονται, κατά το ενδιαφέρον την παρούσα αναιρετική διαδικασία πεδίο εφαρμογής αυτών, τα τιμωρούμενα σε βαθμό πλημμελήματος εγκλήματα (α) της δημόσιας προκλήσεως σε πράξεις δυνάμενες να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος και βία κατά προσώπων εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής του καταγωγής (άρθρο 1 παρ. 1) και (β) της δημόσιας έκφρασης προσβλητικών ιδεών κατά προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής (άρθρο 2). Ως εθνική καταγωγή νοείται η εθνικότητα, η καταγωγή δηλαδή του ατόμου από κάποιο έθνος, το οποίο είναι σύνολο ανθρώπων που συνδέονται πνευματικά και ψυχολογικά μεταξύ τους, με κοινό ιστορικό παρελθόν, κοινά στοιχεία πλουτισμού και κοινά ιδεώδη και έχουν επί το πλείστον κοινή γλώσσα και ως φυλετική η καταγωγή ατόμου από κάποια φυλή του ανθρώπινου γένους, ως μία από τις υποδιαιρέσεις αυτού, με κυριότερα διακριτικά γνωρίσματα το χρώμα του δέρματος, τις τρίχες της κόμης και το σχήμα του κρανίου. Η αντικειμενική υπόσταση του με στοιχ. (α) εγκλήματος πληρώνεται όταν κάποιος προτρέπει άλλον ή άλλους σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία εναντίον προσώπων εξαιτίας και μόνον της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής. Η "προτροπή" αυτή πρέπει να είναι δημόσια, με την έννοια ότι μπορεί να εισακουστεί και να επηρεάσει οποιονδήποτε δέκτη, ανεξαιρέτως αν τελείται σε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο, με δημόσιο ή ιδιωτικό μέσο, όπως είναι ο έντυπος τύπος. Δεν συνιστά "προτροπή" η απλή έκφραση γνώμης επιστημονικής κριτικής, έστω και δυσάρεστης ή επικριτικής για τα μέλη μίας φυλής ή εθνικότητας. Η "προτροπή", ενέχει παρότρυνση, παρόρμηση, διέγερση, ενθάρρυνση και παρακίνηση για την τέλεση πράξεων ή ενέργειας, προϋπόθεση η οποία δεν συντρέχει όταν αποβλέπει δι' αυτής το υποκείμενο της προτροπής στην αποδοχή και μόνον των απόψεών του. Οι πράξεις και ενέργειες, στις οποίες προτρέπει το υποκείμενο του εγκλήματος, πρέπει να είναι ικανές και πρόσφορες να προκαλέσουν "διακρίσεις, μίσος ή βία", χωρίς να απαιτείται και να προκληθούν. Το αποτέλεσμα της προσφόρου προκλήσεως "διακρίσεων, μίσους ή βίας" πρέπει να έχει ως μοναδική αιτία και λόγο και να συνδέσει αποκλειστικά με τη φυλετική ή εθνική καταγωγή των προσώπων που αποτελούν το αντικείμενο του εγκλήματος. Τέλος, η αντικειμενική υπόσταση του με στοιχ. (β) εγκλήματος πληρούται με μόνη τη δημόσια έκφραση και εκφορών ιδεών για πρόσωπα, που έχουν ως λόγο και συνδέονται με τη φυλετική ή εθνική καταγωγή τους και είναι παράλληλα προσβλητικές. Αμφότερες οι αξιόποινες πράξεις τελούνται από δόλο (ΠΚ 26 παρ. 1), υποκειμενική υπόσταση η οποία πληρούται με τη γνώση και θέληση των στοιχείων της αντικειμενικής υποστάσεως. Οι διατάξεις του ν. 927/1979 πρέπει να ερμηνεύονται συσταλτικά και αυστηρά, ενόψει των διατάξεων των άρθρων 14 παρ. 1 και 16 παρ. 1 του Συντάγματος και του άρθρου 10 παρ. 1 της Ε.Σ.Δ.Α., με τις οποίες κατοχυρώνεται η ελευθερία της έκφρασης των στοχασμών του ατόμου (προφορικά, γραπτά και δια του τύπου) καθώς και η ελευθερία της τέχνης, της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας, που αποτελούν εκφάνσεις της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και της συμμετοχής στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Χώρας (άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος). Στο πλαίσιο προστασίας των ως άνω συνταγματικών δικαιωμάτων περιλαμβάνεται τόσο η ελευθερία του επιστήμονα (ιστορικού) να συγγράψει και να κυκλοφορήσει έργο στο οποίο θα καταγράφει, ερμηνεύει και αξιολογεί ιστορικά γεγονότα, όσο και το δικαίωμα κάθε πολίτη στην απρόσκοπτη και ελεύθερη πληροφόρηση, μέσω και γραπτών κειμένων, για τα ιστορικά γεγονότα, καθώς και την αξιολόγηση αυτών από τον συγγραφέα. Ο ιστορικός στα πλαίσια άσκησης των ως άνω συνταγματικών δικαιωμάτων του δικαιούται να ερμηνεύει και να αξιολογεί τα ιστορικά γεγονότα και τις πράξεις προσώπων που συμμετείχαν στη διαμόρφωση των γεγονότων αυτών, κατά τρόπο υποκειμενικό και σύμφωνα με την κοσμοθεωρία του και τις εν γένει πολιτικές και κοινωνικές του αντιλήψεις, καταφεύγοντας και σε οξεία κριτική και δυσμενείς χαρακτηρισμούς των ιστορικών προσώπων και των πράξεών τους, υπό τους περιορισμούς όμως που θέτουν τα άρθρα 10 παρ. 2 της ΕΣΔΑ, 2 παρ. 1, 5 παρ. 1 και 25 παρ. 3 του Συντάγματος και τα συναφή άρθρα των ποινικών εν γένει νόμων. Η άσκηση των συνταγματικών αυτών δικαιωμάτων πρέπει να κρίνεται σε συνδυασμό με την απορρέουσα από τη συνταγματική επιταγή του άρθρου 2 πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας για σεβασμό και προστασία της αξίας του ατόμου, στην έννοια της οποίας περιλαμβάνεται και η φυλετική και εθνική καταγωγή του, στην οποία και ανταποκρίθηκε με τον ν. 927/1979, και προεχόντως, με την επικύρωση, ως μέλος της διεθνούς κοινότητας, με το ν.δ. 494/1970 της υπογραφείσης στις 7-3-1966 Διεθνούς Συμβάσεως - Πρόσφορα κριτήρια της αξιολογήσεως αυτής αποτελούν, εκτός των άλλων, η προσφορότητα και αναγκαιότητα των σχετικών με ιστορικά πρόσωπα αναφορών του συγγραφέα, η προηγούμενη επιμελής έρευνα των ιστορικών πηγών, η διασταύρωση και ο έλεγχος της αξιοπιστίας αυτών, η συνάφεια των πράξεων που αποδίδονται από τον συγγραφέα σε ιστορικά πρόσωπα με τα ιστορικά γεγονότα που αποτελούν αντικείμενο της έρευνάς του και η απαραίτητη για την κατανόηση των ιστορικών γεγονότων της ερευνώμενης περιόδου κριτική των ιστορικών προσώπων, η οποία πρέπει να μην είναι προσχηματική και να μην εκφεύγει από τα επιστημονικά πλαίσια. Κατά τις σημειούμενες στην αρχή της παρούσης ουσιαστικές παραδοχές της προσβαλλόμενης αποφάσεως η απαλλακτική για τις αποδιδόμενες στον κατηγορούμενο αξιόποινες πράξεις κρίση του δικαστηρίου της ουσίας οικοδομείται και θεμελιώνεται στην περί πραγμάτων κυρίαρχη παραδοχή του ότι "δεν καταφέρεται συλλήβδην κατά των Εβραίων, αλλά κατά των εβραιωνιστών", οι οποίοι προφανές είναι ότι δεν αποτελούν ομάδα προσώπων που εντάσσεται στην έννοια της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής, κατά την προδιαληφθείσα του όρου έννοια. Κατά την γνώμη που επικράτησε για την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του αυτή διαλαμβάνει πλήρεις και σαφείς περί τούτου αιτιολογίες, αξιολογώντας κατά περίπτωση τις αποσπασματικές και χωρίς νοηματική και λογική ακολουθία αναφορές του κατηγορητηρίου με τα προηγούμενα και επόμενα εδάφια, από την εκτίμηση των οποίων καταλήγει παράλληλα ότι δεν προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος είχε πρόθεση να προτρέψει τον αναγνώστη σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά των Εβραίων, ή να εκφράσει προσβλητικές κατά των Εβραίων ιδέες εκ μόνου του λόγου της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής τους, στηλιτεύοντας, κατά τις παραδοχές της προσβαλλόμενης αποφάσεως πάντοτε, συγκεκριμένα αναφερόμενες πράξεις των Εβραιοσιωνιστών ή ότι συνδέονται με την θρησκεία τους, η οποία δεν συμπεριλαμβάνεται στο κατηγορητήριο, ως στοιχείο της αντικειμενικής υποστάσεως των αποδιδόμενων στο κατηγορητήριο αξιόποινων πράξεων. Οι πλήρεις και σαφείς περί τούτου αιτιολογίες της προσβαλλόμενης αποφάσεως στηρίζουν ασφαλώς την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του δικαστηρίου της ουσίας ότι δεν πληρούται η υποκειμενική και αντικειμενική υπόσταση των αποδιδόμενων στον κατηγορούμενο αξιοποίνων πραγμάτων και δικαιολογούν την κατ' ορθή εφαρμογή των άρθρων 1 παρ. 1 και 2 του ν. 927/1979 απαλλακτική κατ' ουσίαν κρίση του, με άμεση δικονομική συνέπεια οι προβαλλόμενες αναιρετικές αιτιάσεις από το άρθρο 510 παρ. 1 εδ. δ' και ε' ΚΠοινΔ αρνητικά να αξιολογούνται, ως αβάσιμες. Κατά τη γνώμη, όμως, των Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Δημητρίου Πατινίδη και Αρεοπαγιτών Χαραλάμπους Παπαηλιού, Ιωάννη Σίδερη, Γεωργίου Αδαμόπουλου, Γεωργίου Μπατζαλέξη, Ιωάννη Γιαννακόπουλου και Ανδρέα Ξένου, τα ανωτέρω αποσπάσματα του βιβλίου του κατηγορουμένου, που δέχθηκε το Εφετείο ως αποδειχθέντα, αναφέρονται αδιακρίτως κατά των Εβραίων, διακρίνονται από εμπάθεια και φανατισμό και εμπεριέχουν αφενός δημόσια πρόκληση σε πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν εναντίον των Εβραίων, εκ μόνου του λόγου της εθνικής καταγωγής των, διακρίσεις, μίσος ή βία και αφετέρου προσβλητικές της τιμής και της υπολήψεώς των ιδέες, λόγω της εθνικής και μόνο καταγωγής των, αφού εμφανίζουν αυτούς, συλλήβδην, ως ραδιούργους, δολοφόνους και υπανθρώπους. Παρά ταύτα το Εφετείο δέχεται, κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, ότι τα ανωτέρω περιστατικά αναφέρονται αποκλειστικά σε ορισμένη ομάδα Εβραίων, των εβραιοσιωνιστών, εξ αιτίας συγκεκριμένων πράξεων τους που αναφέρει ο κατηγορούμενος στο βιβλίο του, κατά των οποίων και μόνο δέχεται ότι κατευθυνόταν ο δόλος του κατηγορουμένου και όχι εναντίον της ολότητας των Εβραίων, εκτιμώντας προς τούτο και τις δηλώσεις του κατηγορουμένου σε ορισμένα σημεία του βιβλίου του ότι δεν μισεί τους Εβραίους ως λαό, αλλά αντιμετωπίζει τον εβραιοσιωνισμό ως πολιτικοθρησκευτικό συνωμοτικό κίνημα, καθώς και ότι δεν τον απασχολούν οι Εβραίοι αορίστως ως άτομα, λαός, φυλή ή έθνος, αλλά επιτίθεται κατά της θρησκείας τους και του εβραϊσμού ως εγκληματικής πολιτικοθρησκευτικής πίστης (εβραιοσιωνισμού). Η αιτιολογία, όμως, αυτή δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, αλλά ασαφής και ελλιπής, διότι το Εφετείο δεν δικαιολογεί τη σύνδεση των εκφερομένων με τα αποσπάσματα νοημάτων του κατηγορουμένου με συγκεκριμένες πράξεις των εβραιοσιωνιστών και δεν εξηγεί τον λόγο για τον οποίο, αν και τα εν λόγω αποσπάσματα αναφέρονται αδιακρίτως σε όλους τους Εβραίους, εκτιμά ότι αυτά αναφέρονται μόνο σε ορισμένη ομάδα Εβραίων, των εβραιοσιωνιστών. Ειδικότερα, δεν αιτιολογεί το Εφετείο αν και γιατί οι ανωτέρω επανειλημμένες και έντονα επιθετικές κατά της ολότητας των Εβραίων αναφορές ήταν αντικειμενικά και κατά την πρόθεση του κατηγορουμένου αναγκαίες για να καυτηριάσει ο κατηγορούμενος συγκεκριμένες πράξεις των εβραιοσιωνιστών και γιατί δεν μπορούσε αυτός να περιορίσει μόνο στους τελευταίους τους ανωτέρω προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, αν όντως ήθελε να ασκήσει μόνο κατ' αυτών κριτική για συγκεκριμένες πράξεις τους, έστω οξεία και δριμεία, και δεν ερεύνησε μήπως την κριτική κατά του εβραιοσιωνισμού χρησιμοποίησε ο κατηγορούμενος ως πρόσχημα και άλλοθι για την επίθεση του κατά της ολότητας των Εβραίων, θέλοντας να ταυτίσει στη συνείδηση του αναγνώστη τις έννοιες Εβραίος και εβραιοσιωνισμός. Υιοθέτησε έτσι χωρίς αιτιολογία τη δήλωση του κατηγορουμένου ότι με το βιβλίο του επιτίθεται μόνο κατά των εβραιοσιωνιστών και όχι κατά της ολότητας των Εβραίων, δήλωση που είναι φανερό ότι έγινε, επειδή και ο ίδιος ο συγγραφέας γνώριζε ότι οι ανωτέρω αναφορές του αδιακρίτως κατά των Εβραίων στοιχειοθετούν αντικειμενικά τις αξιόποινες πράξεις των άρθρων 1 παρ. 1 και 2 του Ν. 927/1979, θέλοντας εκ προοιμίου να προβάλει επιχείρημα περί μη συνδρομής του υποκειμενικού στοιχείου. Οι ανωτέρω ελλείψεις της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης καθιστούν ανέφικτο τον έλεγχο της ορθής ή μη εφαρμογής από το Εφετείο των παραπάνω διατάξεων και έπρεπε να γίνει δεκτός ο λόγος αναίρεσης από το άρθρο 510 στοιχ. Δ ΚΠοινΔ και να αναιρεθεί υπέρ του νόμου η προσβαλλόμενη απόφαση. Περαιτέρω, κατά την γνώμη των Αρεοπαγιτών Βαρβάρας Κριτσωτάκη, Γεωργίας Λαλούση, Παναγιώτη Κομνηνάκη, Παναγιώτη Ρουμπή και Χρυσόστομο Ευαγγέλου, για τους λόγους που αναφέρονται στη γνώμη της προηγούμενης μειοψηφίας και αφορούν την παράβαση του άρθρου 1 παρ. 2 του Ν. 927/1979, η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και έπρεπε να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο λόγος αναίρεσης από το άρθρο 510 στοιχ. Δ' ΚΠοινΔ και να αναιρεθεί υπέρ του νόμου η προσβαλλόμενη απόφαση. Σε συνέπεια με τις παραδοχές τής, κατά πλειοψηφία, διαμορφωθείσης γνώμης, η ένδικη αίτηση αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί.





ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την υπέρ του νόμου 34/1-7-2009 αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για αναίρεση της 913/27-3-2009 αποφάσεως του Α' Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου 2010. Και

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 15 Απριλίου 2010.



Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

<< Επιστροφή