Θέμα
Απάτη, Υπέρβαση εξουσίας.
Περίληψη:
Υπέρβαση εξουσίας υπάρχει και όταν επί εφέσεως του πρωτοδίκως καταδικασθέντος, το Εφετείο καταδίκασε αυτόν για έγκλημα βαρύτερο εκείνου για το οποίο είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως έστω και αν επέβαλε την ίδια ή ακόμη και μικρότερη ποινή από την πρωτόδικη, αφού καθιστά χειρότερη τη θέση του κατά παράβαση του άρθρου 470 του ΚΠΔ. Πότε το έγκλημα για το οποίο καταδικάστηκε από το Εφετείο θεωρείται βαρύτερο. Αναιρείται για υπέρβαση εξουσίας η προσβαλλόμενη απόφαση, γιατί μετά από μεταβολή της κατηγορίας, καταδίκασε τον κατηγορούμενο για απάτη ιδιαίτερα μεγάλης ζημίας (άρθ. 386 § 1 του ΠΚ), ενώ πρωτοδίκως είχε καταδικαστεί για υπεξαίρεση ιδιαίτερα μεγάλης αξίας (άρθ. 375 § 1α του ΠΚ), για την οποία είχε παραπεμφθεί σε δίκη.
Αριθμός 299/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Παπαδόπουλο - Εισηγητή, Ιωάννη Γιαννακόπουλο και Ανδρέα Ξένο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 20 Ιανουαρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Κατσιρώδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ... που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Παπαδάκο, περί αναιρέσεως της 5595/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών.
Με πολιτικώς ενάγοντα τον ..., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία δικηγόρο του Ελένη Τζούλη.
Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 24.9.2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1418/2009.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξουσίους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκειμένη αίτηση αναιρέσεως και να αθωωθεί ο αναιρεσείων, επικουρικά δε να γίνει δεκτή και να παραπεμφθεί η υπόθεση.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη διάταξη του άρθρου 470 εδ. α' του ΚΠΔ, με την οποία ορίζεται ότι στην περίπτωση που ασκήθηκε ένδικο μέσον εναντίον καταδικαστικής απόφασης από εκείνον που καταδικάστηκε ή υπέρ αυτού, δεν μπορεί να γίνει χειρότερη η θέση του ούτε να ανακληθούν τα ευεργετήματα που δόθηκαν με την απόφαση που προσβάλλεται, σε συνδυασμό με το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η του ίδιου Κώδικα, που προβλέπει ως λόγο αναιρέσεως την υπέρβαση εξουσίας, σαφώς συνάγεται ότι τέτοια υπέρβαση υπάρχει και όταν επί εφέσεως του καταδικασθέντος πρωτοδίκως, το Εφετείο καταδίκασε τον εκκαλούντα για έγκλημα βαρύτερο εκείνου για το οποίο είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως, έστω και αν επέβαλε την ίδια ή ακόμη και μικρότερη ποινή από την επιβληθείσα πρωτοδίκως. Είναι δε βαρύτερο το έγκλημα, όταν η για τούτο αφηρημένως υπό του νόμου προβλεπόμενη ως προς το ελάχιστο ή και ως προς το ανώτατο όριο ποινή, είναι μεγαλύτερη από αυτήν που προβλέπεται για το άλλο έγκλημα. Στην προκειμένη περίπτωση, από τα έγγραφα της δικογραφίας, τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται για τη βασιμότητα ή μη αναιρετικού λόγου, προκύπτει ότι κατά του ήδη αναιρεσείοντος ασκήθηκε ποινική δίωξη για την πράξη της υπεξαίρεσης αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, για την οποία ο νόμος (άρθρο 375 παρ. 1α του ΠΚ) προβλέπει ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον ενός (1) έτους. Ακολούθως, με την υπ' αριθ. 14957/2008 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών ο αναιρεσείων καταδικάστηκε για την ανωτέρω πράξη σε ποινή φυλακίσεως δύο (2) ετών και άσκησε έφεση. Επί της εφέσεως εκδόθηκε η προσβαλλόμενη υπ' αριθ. 5595/2009 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, με την οποία ο αναιρεσείων καταδικάστηκε για την πράξη της απάτης από την οποία η προξενηθείσα ζημία είναι ιδιαίτερα μεγάλη, για την οποία πράξη ο νόμος (άρθρο 386 παρ. 1 του ΠΚ) προβλέπει ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον δύο (2) ετών και επέβαλε σ' αυτόν ποινή φυλακίσεως δύο (2) ετών. Έτσι, όμως, το Εφετείο κατέστησε χειρότερη τη θέση του εκκαλούντος κατηγορουμένου, γιατί τον καταδίκασε για έγκλημα βαρύτερο, κατά την προαναφερθείσα έννοια, από εκείνο για το οποίο καταδικάστηκε αυτός πρωτοδίκως και επομένως υπέπεσε στην πλημμέλεια της υπερβάσεως εξουσίας, γιατί άσκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος.
Συνεπώς, είναι βάσιμος ο σχετικός λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ, ο οποίος εξετάζεται αυτεπαγγέλτως (άρθρο 511 του ΚΠΔ), αφού η αίτηση αναιρέσεως είναι παραδεκτή και περιέχει ορισμένους λόγους αναιρέσεως, εκείνους της εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως και της απόλυτης ακυρότητας. Μετά από αυτά και ενώ παρέλκει η εξέταση των λοιπών λόγων αναιρέσεως, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθ. 5595/2009 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα 10 Φεβρουαρίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 12 Φεβρουαρίου 2010.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ