Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Αποδεικτικά μέσα, Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος.
Περίληψη:
Αυθαίρετο κτίσμα (παράβαση άρθρ. 17 παρ.8 του Ν. 1337/1983). Καταδικαστική απόφαση για τοποθέτηση κοντέινερ σε οικόπεδο του κατηγορουμένου. Μη αναφορά στην αιτιολογία της καταδικαστικής απόφασης του αποδεικτικού μέσου του μάρτυρα (μοναδικός μάρτυρας κατάθεσης). Αίτηση αναίρεσης με ιδιαίτερο λόγο την έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αφού δεν προέκυπτε από το όλο περιεχόμενο του αιτιολογικού της καταδικαστικής απόφασης ότι λήφθηκε υπόψη το ως άνω αποδεικτικό μέσο. Παραδοχή του λόγου αυτού αναίρεσης (άρθρο 510 παρ.1 περ.Δ ΚΠΔ) και παρελκούσης της εξέτασης των λοιπών λόγων αναίρεσης, αναίρεση της προσβαλλόμενης καταδικαστικής απόφασης.
Αριθμός 1678/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αιμιλία Λίτινα, Προεδρεύουσα Αρεοπαγίτη, ως αρχαιότερο μέλος στη σύνθεση και σύμφωνα με την 101/21-7-2010 Πράξη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, Ανδρέα Τσόλια, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή-Εισηγητή και Αθανάσιο Γεωργόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Οκτωβρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Νικολούδη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση
του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Κώτσο, για αναίρεση της 895/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημ/κείου Σύρου. Το Τριμελές Πλημ/κείο Σύρου με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 9 Νοεμβρίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1655/2009.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 17 παρ.8 του ν.1337/1983, οι ιδιοκτήτες ή εντολείς κατασκευής αυθαιρέτων, οι μηχανικοί που συντάσσουν την μελέτη ή έχουν την επίβλεψη του έργου και οι εργολάβοι κατασκευής του, τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών ή με χρηματική ποινή από 100.000 δρχ. μέχρι 2.000.000 δρχ., ανάλογα με την αξία του αυθαιρέτου έργου και τον βαθμό υποβάθμισης του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος. Αν η πιο πάνω παράβαση γίνει από αμέλεια, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι ένα χρόνο ή με χρηματική ποινή από 50.000 δρχ. μέχρι 1.000.000 δρχ. Σε περίπτωση απλών υπερβάσεων της άδειας κατασκευής μπορεί να επιβληθεί μειωμένη ποινή.
Εξάλλου, η απαιτούμενη κατά το άρθρο 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 του ΚποινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ'του ιδίου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, περιλαμβάνει και τη μνεία των αποδεικτικών μέσων κατά το είδος τους, το οποίο έλαβε υπόψη το Δικαστήριο για το σχηματισμό της καταδικαστικής ή αθωωτικής ή όποιας άλλης κρίσεώς του. Ειδικότερη αναφορά των αποδεικτικών μέσων (όπως τα ονόματα μαρτύρων κ.λπ.) δεν είναι αναγκαία, όπως δεν είναι αναγκαία και παράθεση του τι προέκυψε από καθένα εξ αυτών. Πρέπει, όμως, να συνάγεται ότι το Δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα ανεξαιρέτως τα αποδεικτικά μέσα και όχι μόνον ορισμένα απ'αυτά.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη υπ'αριθμ.895/2009 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Σύρου, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος της παραβάσεως του άρθρου 17 παρ.8 του ν.1337/1983 και του επέβαλε ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών, την εκτέλεση της οποίας ανέστειλε για τρία (3) έτη. Για να καταλήξει στην κρίση του αυτή το ως άνω δευτεροβάθμιο δικαστήριο αναφέρει στο αιτιολογικό της προσβαλλόμενης απόφασης, κατά πιστή αναφορά τα ακόλουθα: "Στην προκειμένη υπόθεση από τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν και απ'ολη τη συζήτηση της υπόθεσης, αποδείχθηκε ότι ο εκκαλών κατηγορούμενος τέλεσε την αποδιδόμενη σ'αυτόν με το κατηγορητήριο αξιόποινη πράξη, καθώς όπως προκύπτει από την από 11-9-2003 έκθεση αυτοψίας του διενεργήσαντος υπαλλήλου του Πολεοδομικού Γραφείου Νάξου ..., ο εκκαλών-κατηγορούμενος ήταν εκείνος που τοποθέτησε κοντέϊνερ σε ακάλυπτο χώρο της ιδιοκτησίας του, που βρίσκεται στο περιφερειακό δρόμο προς περιοχή ..., χωρίς την απαιτούμενη οικοδομική άδεια της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δεν αποδείχθηκε ότι δεν έχει σταθερή βάση και θεμέλια ούτε ότι έχει απομακρυνθεί", ενώ στο διατακτικό της ίδιας απόφασης αναφέρεται μόνο ότι ο κατηγορούμενος "ηθελημένα προέβη στην ανέγερση αυθαιρέτου κτίσματος...." Από τα παραπάνω εκτιθέμενα προκύπτει ότι στο αιτιολογικό της προσβαλλόμενης απόφασης δεν αναφέρεται ότι το Δικαστήριο για το σχηματισμό της καταδικαστικής κρίσης του έλαβε υπόψη ως ξεχωριστό αποδεικτικό μέσο (άρθρο 178 περ.ε'ΚΠοινΔ) την ένορκη κατάθεση του μοναδικού μάρτυρα (κατηγορίας) ..., ούτε από άλλη αναφορά του όλου περιεχομένου της αποφάσεως προκύπτει, είτε ευθέως, είτε διηγηματικώς ότι λήφθηκε πράγματι υπόψη και συνεκτιμήθηκε καθ'οιονδήποτε τρόπο η ως άνω μαρτυρική κατάθεση. Έτσι, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν έχει, ως προς την έκθεση των αποδεικτικών μέσων, την απαιτούμενη κατά τα ανωτέρω απ'το Σύνταγμα και το νόμο ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Η πλημμέλεια αυτή της προσβαλλόμενης απόφασης προβάλλεται με τον πρώτο λόγο αναίρεσης της ένδικης αιτήσεως, ο οποίος προβλέπεται από το άρθρο 500 παρ.1 στοιχ.Δ' ΚΠοινΔ και πρέπει, κατ'ακολουθίαν των ανωτέρω, να γίνει δεκτός ως κατ'ουσίαν βάσιμος, παρελκούσης μετά ταύτα της έρευνας των λοιπών λόγων αναιρέσεως. Στη συνέχεια πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο που την εξέδωσε, αφού είναι δυνατή η συγκρότησή του από άλλους Δικαστές, εκτός από εκείνους που τη δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠοινΔ)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ'αριθμ.895/2009 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Σύρου. Και
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που τη δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου 2010.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 20 Οκτωβρίου 2010.
Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ