Θέμα
Ποινή, Δήμευση, Ασφαλείας μέτρα.
Περίληψη:
Η κατά το άρ. 99 ΠΚ αναστολή αφορά εκ των παρεπομένων ποινών μόνον τις στερήσεις και ανικανότητες προς διατήρηση ή απόκτηση αξιωμάτων και δημοσίων θέσεων, όχι δε και τα μέτρα ασφαλείας, στα οποία εντάσσεται και η δήμευση(μεταφορικού μέσου). Κατά την γνώμη της μειοψηφίας η διάταξη του άρ. 104 παρ. 2 ΠΚ καταλαμβάνει και την διαταχθείσα με την καταδικαστική απόφαση δήμευση του μεταφορικού μέσου. Το άρθρο 104 παρ. 2 Π.Κ., με υπότιτλο «δικαστικές δαπάνες, αποζημιώσεις και παρεπόμενες ποινές», ορίζει ότι «οι παρεπόμενες της ποινής στερήσεις δικαιωμάτων και ανικανότητες αναστέλλονται και εξαλείφονται μαζί με την κύρια ποινή, αν πρόκειται όμως για στερήσεις ή ανικανότητες σε βάρος δημοσίων υπαλλήλων (άρθρο 263) το δικαστήριο μπορεί να διατάξει να μην ανασταλούν». Από την πιο πάνω διάταξη προκύπτει ότι αναστέλλονται κατά το άρθρο 99 Π.Κ. και εξαλείφονται μαζί με την κύρια ποινή μόνον οι στερήσεις και ανικανότητες προς διατήρηση ή απόκτηση αξιωμάτων και δημόσιων θέσεων, που προβλέπονται ως περιεχόμενο των, υπό τον συμπίπτοντα τίτλο «παρεπόμενες ποινές», διατάξεων του τμήματος ΙΙ του τέταρτου κεφαλαίου του Ποινικού Κώδικα. Όχι δε και οι συνέπειες που προβλέπονται στο τμήμα ΙΙΙ του ίδιου κεφαλαίου του Π.Κ., με το διάφορο τίτλο «μέτρα ασφαλείας», στις οποίες εντάσσεται και η δήμευση. Τούτο συνάγεται και από την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου Ποινικού Κώδικα αλλά και από τη θεσπιζόμενη από την πιο πάνω διάταξη (104 παρ. 2 Π.Δ.) εξαίρεση, που αναφέρεται σε στερήσεις ή ανικανότητες σε βάρος δημοσίων υπαλλήλων, σύμφωνα με το άρθρο 263 Π.Κ., το οποίο προβλέπει πρόσκαιρη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων κατά το άρθρο 61 Π.Κ. Εντεύθεν η αναστολή της κύριας ποινής δεν επεκτείνεται και στην κατά τα άρθρα 76 Π.Κ. και 33 παρ. 1 του ν. 1975/1991 δήμευση του μεταφορικού μέσου που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά αλλοδαπών.(Ολομ. ΑΠ 1/2003, Ποιν.Χρον.ΝΓ.691). (Επιμέλεια περίληψης: Ευριπίδης Αντωνίου, επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου)
Αριθμός 1/2003
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΕ ΤΑΚΤΙΚΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ – Β' ΣΥΝΘΕΣΗ(ΠΟΙΝΙΚΗ)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές : Γεώργιο Κάπο, πρόεδρο, Ευάγγελο Περλίγκα, αντιπρόεδρο, Σπυρίδωνα Γκιάφη, Δημήτριο Βούρβαχη, Θεόδωρο Μπάκα, Νικόλαο Γεωργίλη, Κωνσταντίνο Βαρδαβάκη, Ανδρέα Μοσχανδρέου, Γεράσιμο Σιμόπουλο, Αχιλλέα Ζήση – εισηγητή, Σπυρίδωνα Μπαρμπαστάθη, Νικόλαο Κασσαβέτη, Χρήστο Μπαλντά, Ανάργυρο Πλατή, Αναστάσιο Πράσσο, Κωνσταντίνο Μουλαγιάννη, Αλέξανδρο Κασιώλα, Γεώργιο Σαραντινό, Σπυρίδωνα Κολυβά, Γεώργιο Αμελαδιώτη και Χρύσανθο Παπούλια, αρεοπαγίτες, κωλυομένων των λοιπών αντιπροέδρων και αρεοπαγιτών.
Με την παρουσία και του εισαγγελέως Ευάγγελου Κρουσταλάκη και της γραμματέως Μηλιάς Αθανασοπούλου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του καταστήματός του, την 19 Δεκεμβρίου 2002, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου ..... που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Σταμούλη, για αναίρεση της υπ' αριθμόν 802/2001 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θράκης. Με συγκατηγορούμενο τον .....
. Το Τριμελές Εφετείο Θράκης με την υπ' αριθμ. 802/2001 απόφασή του, διέταξε όσα αναφέρονται σ' αυτή.
Και ο αναιρεσείων ζητάει τώρα την αναίρεση της αποφάσεως αυτής για τους λόγους που αναφέρονται στην από 16 Αυγούστου 2001 αίτησή του αναιρέσεως, που καταχωρήθηκε στο οικείο πινάκιο με αριθμό 1906/2001.
Επί της αιτήσεως αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 1874/2002 απόφαση του Ε' Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, που παρέπεμψε την υπόθεση στην Τακτική Ολομέλεια του Δικαστηρίου αυτού.
Αφού άκουσε τον πληρεξούσιο του αναιρεσείοντος που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον εισαγγελέα που πρότεινε να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.Νόμιμα φέρεται προς συζήτηση στην τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου ο υπό στοιχ. IV από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ., λόγος της από 16.8.2001 αίτησης, για αναίρεση της 802/2001 καταδικαστικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θράκης, κατά παραπομπή με την 1874/2002 απόφαση του Ε' Τμήματος του Αρείου Πάγου, επειδή αυτή λήφθηκε με διαφορά μιας ψήφου, σύμφωνα με τα άρθρα 23 παρ. 1 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων (ν. 1756/1988) και 3 παρ. 3 του ν. 3810/1957. Ειδικότερα παραπέμφθηκε το ζήτημα αν στην περίπτωση αναστολής κατά το άρθρο 99 παρ. 1 Π.Κ. της εκτέλεσης της περιοριστικής της ελευθερίας ποινής, συναναστέλλεται κατά το άρθρο 104 παρ. 2 Π.Κ. υποχρεωτικά και η παρεπόμενη ποινή της δήμευσης μεταφορικού μέσου, που επιβλήθηκε, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 76 Π.Κ. και 33 παρ. 1 του ν. 1975/1991.
ΙΙ.Το άρθρο 104 παρ. 2 Π.Κ., με υπότιτλο «δικαστικές δαπάνες, αποζημιώσεις και παρεπόμενες ποινές», ορίζει ότι «οι παρεπόμενες της ποινής στερήσεις δικαιωμάτων και ανικανότητες αναστέλλονται και εξαλείφονται μαζί με την κύρια ποινή, αν πρόκειται όμως για στερήσεις ή ανικανότητες σε βάρος δημοσίων υπαλλήλων (άρθρο 263) το δικαστήριο μπορεί να διατάξει να μην ανασταλούν». Από την πιο πάνω διάταξη προκύπτει ότι αναστέλλονται κατά το άρθρο 99 Π.Κ. και εξαλείφονται μαζί με την κύρια ποινή μόνον οι στερήσεις και ανικανότητες προς διατήρηση ή απόκτηση αξιωμάτων και δημόσιων θέσεων, που προβλέπονται ως περιεχόμενο των, υπό τον συμπίπτοντα τίτλο «παρεπόμενες ποινές», διατάξεων του τμήματος
ΙΙ του τέταρτου κεφαλαίου του Ποινικού Κώδικα. Όχι δε και οι συνέπειες που προβλέπονται στο τμήμα
ΙΙΙ του ίδιου κεφαλαίου του Π.Κ., με το διάφορο τίτλο «μέτρα ασφαλείας», στις οποίες εντάσσεται και η δήμευση. Τούτο συνάγεται και από την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου Ποινικού Κώδικα αλλά και από τη θεσπιζόμενη από την πιο πάνω διάταξη (104 παρ. 2 Π.Δ.) εξαίρεση, που αναφέρεται σε στερήσεις ή ανικανότητες σε βάρος δημοσίων υπαλλήλων, σύμφωνα με το άρθρο 263 Π.Κ., το οποίο προβλέπει πρόσκαιρη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων κατά το άρθρο 61 Π.Κ. Εντεύθεν η αναστολή της κύριας ποινής δεν επεκτείνεται και στην κατά τα άρθρα 76 Π.Κ. και 33 παρ. 1 του ν. 1975/1991 δήμευση του μεταφορικού μέσου που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά αλλοδαπών. Στην προκείμενη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Θράκης, με την προσβαλλόμενη 802/2001 απόφασή του, όπως απ' αυτήν προκύπτει, κήρυξε τον αναιρεσείοντα ένοχο του προβλεπόμενου και τιμωρούμενου από το άρθρο 33 παρ. 1 του ν. 1975/1991 , πλημμελήματος της μεταφοράς λαθρομεταναστών στο εσωτερικό της χώρας και επέβαλε σ' αυτόν τις αναφερόμενες στην απόφαση αυτή στερητικές της ελευθερίας ποινές, γιατί μαζί με άλλον από κοινού και με σκοπό το παράνομο κέρδος στις 12.5.2001 μετέφερε με το ...... ταξί, ιδιοκτησίας του, δύο αλλοδαπές γεωργιανής υπηκοότητας, από τον ....., προς την .... Ακολούθως το Εφετείο, με βάση την ίδια ως άνω διάταξη και το άρθρο 76 Π.Κ. διέταξε τη δήμευση του άνω οχήματος και εν τέλει ανέστειλε την εκτέλεση της στερητικής της ελευθερίας συνολικής ποινής, που επέβαλε στον αναιρεσείοντα, χωρίς όμως να αναστείλει και την εκτέλεση της εν λόγω παρεπόμενης ποινής. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω το Εφετείο, που δεν ανέστειλε την εκτέλεση της δήμευσης του μεταφορικού μέσου, δεν εφάρμοσε εσφαλμένα τις ουσιαστικές διατάξεις του άρθρου 104 παρ. 2 Π.Κ. και του άρθρου 33 παρ. 1 του ν. 1975/1991 και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ο πιο πάνω από το άρθρο 510 παρ. 1 εδ. Δ' Κ.Π.Δ. αναιρετικός λόγος. Δύο μέλη του Δικαστηρίου, οι αρεοπαγίτες Ανδρέας Μοσχανδρέου και Νικόλαος Κασσαβέτης, έχουν τη γνώμη ότι η άνω διάταξη του άρθρου 104 παρ. 2 Π.Κ. καταλαμβάνει και τη διαταχθείσα με την καταδικαστική απόφαση δήμευση του μεταφορικού μέσου, ώστε έπρεπε να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 16 Αυγούστου 2001 αίτηση του .....για αναίρεση της 802/2001 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θράκης ως προς τον παραπεμφθέντα υπό στοιχείο IV λόγο αυτής.
Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα τα οποία ανέρχονται στο ποσόν των διακοσίων δέκα (210) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 30 Ιανουαρίου 2003 και δημοσιεύθηκε σε δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση στις 20 Φεβρουαρίου 2003.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ