Θέμα
Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος.
Περίληψη:
Παράβαση άρθρου 17 παρ. 8 Ν. 1337/83. Αναιρεί για έλλειψη αιτιολογίας.
Αριθμός 992/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ιωάννη Παπουτσή-Εισηγητή και Ανδρέα Δουλγεράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 13 Ιανουαρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Κονταξή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας-κατηγορουμένης Χ, κατοίκου ......, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Δημήτριο Μπόκοτα, για αναίρεση της 69935/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και η αναιρεσείουσα-κατηγορουμένη, ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 21 Μαΐου 2008 αίτησή της αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1537/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αναιρεσείουσας, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή εν μέρει η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι.- Η απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως, της καταδικαστικής αποφάσεως, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 Δ' ΚΠΔ, υπάρχει όταν περιέχονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, για το οποίο εκηρύχθη ένοχος ο κατηγορούμενος, οι αποδείξεις από τις οποίες προέκυψαν τα περιστατικά, και τέλος, οι σκέψεις και οι συλλογισμοί, βάσει των οποίων έγινε η υπαγωγή τους στην ποινική διάταξη που εφαρμόστηκε. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας α) είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της αποφάσεως που αποτελούν ενιαίο σύνολο, και β) αρκεί να μνημονεύονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατ' είδος χωρίς να είναι ανάγκη να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από τον καθένα, αρκεί να συνάγεται ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε όλα ανεξαιρέτως και όχι μόνο μερικά από αυτά. Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη υπ' αρ. 69935/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών που δίκασε ως Εφετείο, και μετά από συνεκτίμηση των αποδεικτικών μέσων που κατ' είδος μνημονεύονται, η αναιρεσείουσα καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης οκτώ (8) μηνών, η οποία μετατράπηκε σε χρηματική προς 4,40 ευρώ ημερησίως, για παράβαση του άρθρου 17 παρ. 8 του Ν. 1337/1983, δεχθέντος ειδικότερα του Δικαστηρίου ανελέγκτως, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: "Αποδείχθηκε και το Δικαστήριο πείσθηκε, ότι η κατηγορούμενη έχει τελέσει την πράξη που της αποδίδει το κατηγορητήριο και πρέπει να κηρυχθεί ένοχη, διότι στις 18-10-2001, στην ......, με πρόθεση προέβη, ως ιδιοκτήτρια ακινήτου, στην επέκταση ισογείου κατοικίας στην οδό ......, χωρίς να εφοδιασθεί με την απαιτούμενη, κατά νόμον, άδεια της αρμόδιας Πολεοδομικής Υπηρεσίας".
Με τις, ως άνω, όμως, παραδοχές, η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται της ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που απαιτούν οι προαναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ., αφού δεν αναφέρονται, και πολύ περισσότερο δεν εξειδικεύονται, ποιες ήταν οι συγκεκριμένες εργασίες που έγιναν, προκειμένου να κριθεί εάν πράγματι γι' αυτές απαιτείτο άδεια της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής. Η γενική παραδοχή ότι η αναιρεσείουσα κατηγορουμένη προέβη σε επέκταση της ισογείου κατοικίας, χωρίς αναφορά σε τι συνίσταται η επέκταση αυτή, καθιστά σε σχέση με την αναγκαιότητα χορήγησης οικοδομικής άδειας, ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο αναφορικά με την αντικειμενική και υποκειμενική στοιχειοθέτηση της αξιόποινης πράξης της παράβασης του άρθρου 17 παρ. 8 του Ν. 1337/1983 για την οποία καταδικάστηκε η αναιρεσείουσα. Εξάλλου, η αιτίαση ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα έγγραφα, είναι αβάσιμη, διότι στο προοίμιο του σκεπτικού αναφέρεται σαφώς ότι λήφθηκαν υπόψη τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν.
Συνεπώς, ο πρώτος λόγος της ένδικης αίτησης αναίρεσης, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' Κ.Π.Δ., με τον οποίο προβάλλονται σχετικές αιτιάσεις, είναι βάσιμος.
Μετά από αυτά, παρελκούσης της έρευνας του ετέρου λόγου της αναίρεσης, ως αλυσιτελούς, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλομένη, και να παραπεμφθεί η υπόθεση, για νέα συζήτηση, στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από δικαστές άλλους, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (άρθ. 519 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αρ. 69935/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών,
Παραπέμπει την υπόθεση, για νέα συζήτηση, στο ίδιο Δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από Δικαστές άλλους, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 10 Φεβρουαρίου 2009.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 8 Απριλίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ