Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Ακυρότητα απόλυτη, Έγγραφα, Ελαφρυντικές περιστάσεις, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Αναιρέσεων συνεκδίκαση, Αναιρέσεως πρόσθετοι λόγοι, Αναίρεση μερική, Συνέργεια, Κτίσμα αυθαίρετο, Κινητή τηλεφωνία.
Περίληψη:
Καταδικαστική απόφαση για εγκατάσταση και λειτουργία σταθμού βάσεως κινητής τηλεφωνίας χωρίς άδεια (ν. 2801/2000), παράβαση άρθρου 17 παρ. 8 ν. 1337/1983 και άμεση συνέργεια στις πράξεις αυτές του εκμισθωτή στην εταιρία κινητής τηλεφωνίας του διαμερίσματος του επί της ταράτσας του οποίου εγκαταστάθηκε ο σταθμός. Στοιχεία εγκλημάτων. Ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία ως προς παράβαση ν. 2801/2000 και άμεση συνεργεία σ' αυτήν. Για την εγκατάσταση του σταθμού δεν απαιτείται οικοδομική άδεια και δεν εφαρμόζεται το άρθρο 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983. Αναίρεση, λόγω εσφαλμένης εφαρμογής νόμου, ως προς φερόμενο ως δράστη της παραβάσεως αυτής, κατά παραδοχήν πρόσθετου λόγου, αυτεπαγγέλτως δε (άρθρ. 511 ΚΠΔ) και ως προς άμεσο συνεργό. Αιτιολογημένη απόρριψη αυτοτελούς ισχυρισμού περί αναγνωρίσεως ελαφρυντικού έμπρακτης μετάνοιας (άρθρ. 84 παρ. 2 δ ΠΚ). Ορθώς λήφθηκαν υπόψη έγγραφα, τα οποία δεν αναγνώσθηκαν, το περιεχόμενο των οποίων, όμως, προέκυπτε από άλλα έγγραφα. Αναφορά μη αναγνωσθέντων εγγράφων στο σκεπτικό διηγηματικώς και όχι προς στήριξη της καταδικαστικής κρίσεως. Όχι απόλυτη ακυρότητα. Απόρριψη της αιτήσεως του ενός και μερική παραδοχή των αιτήσεων των λοιπών. Αναίρεση ως προς καταδικαστικές διατάξεις για την παράβαση του άρθρου 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983 και την άμεση συνεργεία σ' αυτήν, ως προς τις ποινές που επιβλήθηκαν γι' αυτές και ως προς τις συνολικές ποινές, αθώωση των φερομένων ως δραστών των πράξεων αυτών αναιρεσειόντων (άρθρ. 518 παρ. 1 εδ. α ΚΠΔ) και απάλειψη των σχετικών ποινών.
Αριθμός 781/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Θεοδώρα Γκοΐνη Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Δήμητρα Παπαντωνοπούλου, Ιωάννη Γιαννακόπουλο - Εισηγητή, Ανδρέα Ξένο και Βασίλειο Καπελούζο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 17 Απριλίου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευάγγελου Παντιώρα (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει τις αιτήσεις των αναιρεσειόντων-κατηγορουμένων: 1)Ν. Σ. του Σ., κατοίκου ... 2)Π. Σ. του Δ., κατοίκου ... που εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Μαριάννα Σπανουδάκη και 3)Α. Π. του Φ., κατοίκου ... που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μιχαήλ Κοινούση, για αναίρεση της υπ'αριθ.54391/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και οι αναιρεσείοντες-κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 24 Δεκεμβρίου 2012 αίτηση αναίρεσης όπως αυτή διαμορφώθηκε με τους από 29 Μαρτίου 2013 προσθέτους λόγους των δύο πρώτων αναιρεσειόντων και την από 27 Δεκεμβρίου 2012 αίτηση αναίρεσης του τρίτου αναιρεσείοντος, οι οποίες καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 138/2013.
Αφού άκουσε Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των αναιρεσειόντων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθούν οι προκείμενες αιτήσεις αναίρεσης και οι πρόσθετοι λόγοι.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες αιτήσεις, ήτοι, 1) από 24.12.2012, (με αριθ. πρωτ. 8597/2012), κοινή των Ν. Σ. του Σ. και Π. Σ. του Δ. μετά των από 29.3.2013 προσθέτων αυτής λόγων, που κατατέθηκαν εμπρόθεσμα (την 29.3.2013) και κατά τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρο 509 παρ. 2 του ΚΠοινΔ), και 2) από 27.12.2012, (με αριθ. πρωτ. 8599/2012), του Α. Π. του Φ., για αναίρεση της υπ' αριθ. 54391/2012 καταδικαστικής αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως και πρέπει να συνεκδικασθούν, ως συναφείς. Κατά το άρθρο 1 παρ. 1 και 2Α του Ν. 2801/2000, για την κατασκευή κεραίας σταθμού στην ξηρά, που χρησιμοποιείται για την εκπομπή ή/και λήψη ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας ή χρησιμοποιείται ως μέρος ενός συστήματος κεφαλής δικτύου καλωδιακής τηλεόρασης, απαιτείται άδεια, η οποία χορηγείται από το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, ενώ μετά την ισχύ του Ν. 2867/2000 (19-12-2000) η άδεια αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 14 αυτού, χορηγείται από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ). Περαιτέρω στην παράγραφο 2 εδ. Ε και ΣΤ του άρθρου 1 του Ν. 2801/2000, ορίζεται ότι επιτρέπεται η κατασκευή οικίσκων για τη στέγαση των μηχανημάτων των σταθμών ραδιοεπικοινωνίας, καθώς και δομικών κατασκευών για την τοποθέτηση της κεραίας, ενώ στην παράγραφο Η του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι για την τοποθέτηση των ανωτέρω εγκαταστάσεων (οικίσκων και δομικών κατασκευών) δεν απαιτείται η έκδοση οικοδομικής άδειας, αλλά έγκριση που χορηγείται από την αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία ύστερα από έλεγχο των δικαιολογητικών που καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, με την ίδια δε απόφαση μπορούν να καθορίζονται οι λεπτομέρειες της διαδικασίας έκδοσης των πολεοδομικών εγκρίσεων και να προσδιορίζονται οι περιπτώσεις για τις οποίες η έγκριση από τον οικείο Νομάρχη των περιβαλλοντικών όρων εγκατάστασης κατασκευών κεραιών αποτελεί προϋπόθεση της πολεοδομικής έγκρισης. Περαιτέρω, στην παράγραφο 5 Α του ίδιου ως άνω άρθρου ορίζεται ότι τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών και χρηματική ποινή από επτά χιλιάδες πεντακόσια (7.500) ευρώ έως τριάντα οκτώ χιλιάδες (38.000) ευρώ, μεταξύ άλλων περιπτώσεων, η εγκατάσταση σταθμού εκπομπής ή/και λήψης ραδιοσήματος και κατασκευής κεραίας χωρίς άδεια ή έγκριση, όπου αυτή απαιτείται. Εξάλλου, από τις αυτές ως άνω διατάξεις σαφώς συνάγεται ότι, σε περίπτωση εγκαταστάσεως κεραίας χωρίς την άδεια και έγκριση που προαναφέρθηκε, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί, παραλλήλως, και η διάταξη του άρθρου 17§8 εδ. α του ν. 1337/1983 "επέκταση σχεδίου, οικιστικά, ζώνες", κατά την οποία "οι ιδιοκτήτες ή εντολείς κατασκευής αυθαιρέτων και οι εργολάβοι κατασκευής του τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι (6) μηνών και με χρηματική ποινή από πέντε χιλιάδες (5.000) ευρώ μέχρι πενήντα χιλιάδες (50.000) ευρώ, ανάλογα με την αξία του αυθαίρετου έργου και το βαθμό υποβάθμισης του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος", γιατί, όπως αναφέρθηκε, για την εγκατάσταση κεραίας δεν απαιτείται η έκδοση οικοδομικής άδειας και, έτσι, ο δράστης της κατασκευής της κεραίας δεν μπορεί να γίνει υποκείμενο και του ανωτέρω εγκλήματος. Τέλος, κατά το άρθρο 46 παρ. 1β` του ΠΚ, "με την ποινή του αυτουργού τιμωρείται όποιος με πρόθεση παρείχε άμεση συνδρομή στο δράστη κατά τη διάρκεια της πράξης και στην εκτέλεση της κύριας πράξης". Από τη διάταξη αυτή σαφώς συνάγεται ότι, για την ύπαρξη άμεσης συνέργειας στην τελούμενη από άλλον αξιόποινη πράξη, απαιτείται παροχή άμεσης συνδρομής από τον δράστη στον αυτουργό κατά την τέλεση και κατά την διάρκεια εκτέλεσης της κύριας πράξεως και μάλιστα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε χωρίς αυτή τη συνδρομή δεν θα ήταν δυνατή με βεβαιότητα η διάπραξη του εγκλήματος υπό τις περιστάσεις που τελέστηκε. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεώς της από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠοινΔ, όταν αναφέρονται σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την αποδεικτική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό της αποφάσεως, τα οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο, δεν υπάρχει δε έλλειψη αιτιολογίας και στην περίπτωση που αυτή εξαντλείται σε επανάληψη του διατακτικού της αποφάσεως, το οποίο, όμως, εκτός από τα τυπικά στοιχεία του κατηγορητηρίου, περιέχει και πραγματικά περιστατικά τόσο αναλυτικά και με τόση πληρότητα, ώστε να καθίσταται περιττή η διαφοροποίηση της διατυπώσεως του σκεπτικού της. Περαιτέρω, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠοινΔ, και η εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, η οποία συντρέχει όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν κάνει σωστή υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που δέχθηκε ως αληθή στη διάταξη που εφήρμοσε, αλλά και όταν η παραβίαση γίνεται εκ πλαγίου, πράγμα που συμβαίνει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται στο συνδυασμό αιτιολογικού και διατακτικού και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, για το οποίο πρόκειται, έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη υπ` αριθ. 54391/2012 απόφασή του, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, κήρυξε ενόχους τους αναιρεσείοντες, τους Ν. Σ. και Π. Σ. παραβάσεως του άρθρου 1 παρ. 1, 2, 5 Α ν. 2801/2000, τον Π. Σ. και παραβάσεως του άρθρου 17 παρ. 8 ν. 1337/1983 και τον Α. Π. άμεσης συνέργειας στις ως άνω πράξεις και τους καταδίκασε τον πρώτο σε ποινή φυλακίσεως ενός (1) έτους και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ, ανασταλείσα, τον δεύτερο σε ποινή φυλακίσεως ενός (1) έτους και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ για την εγκατάσταση και λειτουργία της κεραίας και έξι (6) μηνών για την παράβαση του άρθρου 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983 και συνολική ενός (1) έτους και τριών (3) μηνών, μετατραπείσα σε χρηματική, και τον τρίτο σε ποινή φυλακίσεως ενός (1) έτους και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ για την άμεση συνέργεια στην εγκατάσταση και λειτουργία της κεραίας και έξι (6) μηνών για την άμεση συνέργεια στην παράβαση του άρθρου 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983 και συνολική ενός (1) έτους και τριών (3) μηνών, ανασταλείσα. Στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν Τριμελές Πλημμελειοδικείο, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των μνημονευομένων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, ανελέγκτως, κατά λέξη, τα εξής: "... προέκυψαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο πρώτος κατηγορούμενος, Ν. Σ., από 21-3-2008, οπότε και ήταν νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρίας με την επωνυμία "VODAFONE - ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ" (ΦΕΚ ΤΑΕΕΠΕ 1649/21-3-2008), Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνων Σύμβουλος, έως και το Σεπτέμβριο του έτους 2008 και με την ιδιότητα του νομίμου εκπροσώπου της και ο δεύτερος κατηγορούμενος, Π. Σ., από τα μέσα Σεπτεμβρίου του έτους 2005 έως και το Σεπτέμβριο του έτους 2008, ως υπεύθυνος εγκατάστασης και λειτουργίας των σταθμών βάσης κινητής τηλεφωνίας της ως άνω εταιρίας, προέβησαν σε εγκατάσταση και λειτουργία σταθμού βάσης κινητής τηλεφωνίας (κεραίας), με κωδικό αριθμό ..., προς εξυπηρέτηση του λειτουργούντος δικτύου της ως άνω εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, στο δώμα οικοδομής, που βρίσκεται στην οδό ..., στη θέση ..., στην ... χωρίς την απαιτούμενη από το νόμο άδεια της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, παρόλο που αμφότεροι γνώριζαν, ως εκ της ως άνω ιδιότητάς τους, ότι πριν από εγκατάσταση και κατασκευή κεραίας κινητής τηλεφωνίας έπρεπε να είχαν εφοδιαστεί με την σχετική άδεια που εκδίδεται από την παραπάνω Δημόσια Υπηρεσία. Να σημειωθεί δε ότι η ως άνω κεραία κινητής τηλεφωνίας αποτελείτο ... Και ναι μεν ο πρώτος κατηγορούμενος ήταν νόμιμος εκπρόσωπος της μισθώτριας εταιρίας από το Μάρτιο του έτους 2008, πλην όμως και αυτός, αν και γνώριζε ως εκ της ως άνω ιδιότητάς του ότι ο ως άνω σταθμός βάσης λειτουργούσε χωρίς την προβλεπόμενη άδεια από την ΕΕΤΤ, ωστόσο επέτρεψε την εγκατάσταση και τη λειτουργία της χωρίς την άδεια αυτή. Επίσης, ο δεύτερος κατηγορούμενος, περί τα μέσα Σεπτεμβρίου του έτους 2005, υπό την ως άνω ιδιότητά του και ειδικότερα σύμφωνα με τα υπ' αριθμ. φυλ. 9681/8-9-2005 και 11842/16-11-2005 ΦΕΚ (Τεύχος ΑΕ και ΕΠΕ), ως αποκλειστικά αρμόδιος και υπεύθυνος για όλα τα θέματα που αφορούν τους σταθμούς βάσης, όπως ανάμεσα σε άλλα την εγκατάσταση, λειτουργία, καθώς και τον αναγκαίο εξοπλισμό για τη λειτουργία τους και τη διενέργεια όλων των σχετικών ενεργειών, κατασκεύασε σταθμό βάσης κινητής τηλεφωνίας (κεραία), στην ταράτσα της ως άνω οικοδομής, χωρίς την απαιτούμενη από το νόμο έγκριση της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας, η οποία σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, ισοδυναμεί με οικοδομική άδεια. Ειδικότερα, στην υπ' αριθμ. Φ3023/08 Α.Υ.80/08 και από 24-7-2008 έκθεση αυτοψίας των υπαλλήλων του Τμήματος Ελέγχου Κατασκευών της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Ανατολικού Τομέα της Νομαρχίας Αθηνών αναφέρεται ότι διαπιστώθηκε τοποθέτηση κεραίας κινητής τηλεφωνίας σε δώμα οικοδομής άνευ εγκρίσεως εγκατάστασης δομικών κατασκευών Σταθμών Ραδιοεπικοινωνίας κ.λπ., αποπερατωμένη, πολεοδομικά αυθαίρετο κατά παράβαση του άρθρου 1 του V.2801/00 και του άρθρου 31 του ν.3431/06, καθώς και ότι η ως άνω κατασκευή είναι αυθαίρετη σύμφωνα με το ν. 1337/83 και το άρθρο 22 του ΓΟΚ/85, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το ν.2831/00. Ήτοι στην ως άνω έκθεση αυτοψίας χαρακτηρίσθηκε ως αυθαίρετη και κατεδαφιστέα η εγκατάσταση της παραπάνω κεραίας κινητής τηλεφωνίας και επιβλήθηκαν πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης αυθαιρέτου. Η πράξη του δε αυτή τελέστηκε από δόλο, καθώς, ως εκ της ως άνω ιδιότητάς του, του υπεύθυνου εγκατάστασης και λειτουργίας των σταθμών βάσης κινητής τηλεφωνίας της ως άνω εταιρείας, γνώριζε ότι η ως άνω κατασκευή ήταν αυθαίρετη και ότι έπρεπε να εφοδιαστεί με την απαραίτητη πολεοδομική έγκριση - οικοδομική άδεια.... Μόνη δε η υποβολή της υπ' αριθμ. πρωτ. 1330/2-3-2006 αίτησης της εταιρίας Vodafone στην Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας για τη σύμφωνη γνώμη της για την τήρηση των ορίων ασφαλείας έκθεσης του κοινού σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία και της από 9-10-2007 αίτησης της εταιρίας αυτής προς τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωροταξίας για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων, δεν αίρει το δόλο των ως άνω κατηγορουμένων για τη λειτουργία του ως άνω σταθμού χωρίς τις ως άνω νόμιμες προϋποθέσεις, ενόψει του ότι, όπως προαναφέρθηκε, γνώριζαν ότι ο ως άνω σταθμός βάσης λειτουργούσε χωρίς την απαιτούμενη νόμιμη άδεια της Ε.Ε.Τ.Τ. Επίσης, ο ισχυρισμός του δευτέρου κατηγορουμένου ότι δεν στοιχειοθετείται εναντίον του η πράξη της παράβασης του άρθρου 17 παρ.8 του ν. 1337/83, καθόσον ο νόμος 2801/2000 δεν απαιτεί άδεια της πολεοδομίας, αλλά πολεοδομική έγκριση, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, η έγκριση της πολεοδομικής αρχής ισοδυναμεί με οικοδομική άδεια, η μη ύπαρξη της οποίας καθιστά την εγκατάσταση της κεραίας αυθαίρετη, όπως, άλλωστε έκρινε και η Πολεοδομία χαρακτηρίζοντάς την αυθαίρετη στην από 24-7-2008 έκθεση αυτοψίας. Περαιτέρω, προέκυψε ότι ο τρίτος κατηγορούμενος, Α. Π., παρέσχε άμεση συνδρομή στους πρώτο και δεύτερο των κατηγορουμένων, στις ως άνω πράξεις τους. Ειδικότερα, όντας ιδιοκτήτης του διαμερίσματος του τρίτου και τελευταίου ορόφου της παραπάνω πολυκατοικίας, από το οποίο καν μόνο ήταν δυνατή μέσω σκάλας εντός αυτού η πρόσβαση στην ταράτσα, με το από 14-9-2005 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης, που συνήψε με την εταιρία "VODAFONE - ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΝΏΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ", δυνάμει του οποίου της εκμίσθωσε για 12 έτη και αντί ετησίου μισθώματος 15.000 ευρώ, αναπροσαρμοζόμενο κατ' έτος, τμήμα της ταράτσας και τμήμα του τρίτου ορόφου και της βεράντας αυτού, επέτρεψε σ' αυτούς να εγκαταστήσουν και να λειτουργήσουν τον ως άνω σταθμό κινητής τηλεφωνίας, αν και γνώριζε ότι δεν είχαν εφοδιαστεί με τις απαιτούμενες άδειας από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων και από την αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία. Η γνώση του δε αυτή, προκύπτει από το γεγονός ότι στο ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό δεν αναγράφονται ότι κατά το χρόνο σύναψης είχαν δοθεί οι ως άνω άδειες, αντίθετα μάλιστα στο άρθρο 1 αυτού οριζόταν ότι η μισθώτρια αναλαμβάνει να διενεργήσει με δαπάνες της τις απαιτούμενες μελέτες που αφορούν την τοποθέτηση και λειτουργία της εγκατάστασής της, στο άρθρο 5 ότι η μισθώτρια βεβαιώνει ότι οι εγκαταστάσεις της και κάθε εκπεμπόμενη από αυτές ακτινοβολία θα είναι σύμφωνη με την κείμενη νομοθεσία περί ορίων ακτινοβολίας και στο άρθρο 13 οριζόταν ότι η μισθώτρια διατηρούσε το δικαίωμα να καταγγείλει τη μίσθωση στην περίπτωση που δεν επιτύχει να λάβει από τις αρμόδιες υπηρεσίες όλες τις σχετικές άδειες που τυχόν απαιτούνται, προκειμένου να προβεί σε κατασκευές, εγκαταστάσεις κ.λπ. πάνω στο μίσθιο, συμφωνίες από τις οποίες προκύπτει ότι γνώριζε ότι κατά το χρόνο σύναψης του ως άνω συμφωνητικού δεν είχαν εκδοθεί οι απαιτούμενες άδειες, η έκδοση των οποίων θα γινόταν με την επιμέλεια της μισθώτριας. Εξάλλου, το γεγονός ότι είχε συμφωνηθεί ότι όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για τη νόμιμη εγκατάσταση της κεραίας θα γίνονταν από τη μισθώτρια, δεν αναιρεί την ποινική ευθύνη του τρίτου κατηγορουμένου για την άμεση συνέργειά του στις παραπάνω πράξεις του πρώτου και του δευτέρου των κατηγορουμένων, αφού η εκμίσθωση του ως άνω ακινήτου του στην μισθώτρια εταιρία, ήταν αναγκαία για την εγκατάσταση του σταθμού βάσης κινητής τηλεφωνίας. Επίσης, την ποινική του ευθύνη για την αποδιδόμενη σ' αυτόν άμεση συνέργεια δεν αναιρεί και η κοινοποίηση στη μισθώτρια των από 7-2-2008 και 24-4-2008 εξώδικων δηλώσεών του, στις 14-2-2008 και στις 30-4-2008 αντίστοιχα, με τις οποίες την καλούσε να λάβει όλες τις σχετικές άδειες, καθόσον οι δηλώσεις αυτές απεστάλησαν 2,5 περίπου έτη μετά τη σύναψη του ως άνω ιδιωτικού συμφωνητικού, ενόψει του από 11-4-2008 εγγράφου της ΔΕΗ προκειμένου να λάβει η μισθώτρια άδεια για ξεχωριστή ηλεκτρική παροχή από τη ΔΕΗ για την τοποθέτηση της κεραίας και του από 28-1-2008 εγγράφου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας που κοινοποιήθηκαν σ` αυτόν για την επίδικη κεραία, η λειτουργία και η αυθαίρετη εγκατάσταση της οποίας άνευ τη συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων, όπως προαναφέρθηκε, ήταν σε γνώση του, ήδη από 14-9-2005, οπότε και συντάχθηκε το ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης, χωρίς μάλιστα την ενημέρωση των υπολοίπων συνιδιοκτητών της οικοδομής. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου περί της γνώσης του τρίτου κατηγορουμένου για την έλλειψη των απαιτούμενων αδειών (από Ε.Ε.Τ.Τ. και Πολεοδομία), ενισχύεται και από τις ένορκες καταθέσεις των ενοίκων της ως άνω οικοδομής και των περιοίκων στο ακροατήριο του δικαστηρίου, ότι όταν αντιλήφθηκαν την εγκατάσταση της κεραίας, ένα χρόνο περίπου μετά την τοποθέτηση της και διαμαρτυρήθηκαν σ' αυτόν σχετικά, δεν κατόρθωσαν να αποξηλωθεί η κεραία, παρά μόνο μετά την κατάθεση της υπ' αριθμ. 54052/4053/14-3-08 αίτησης τους στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ αριθμ.7042/14-8-2008 απόφαση αυτού του δικαστηρίου, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Επομένως, ενόψει των προαναφερομένων, ...".
Με αυτά που δέχθηκε, το Δικαστήριο της ουσίας, όσον αφορά την εγκατάσταση και λειτουργία του σταθμού και την άμεση συνέργεια σ` αυτήν, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ' αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των άνω εγκλημάτων της παραβάσεως του άρθρου 1 παρ. 1, 2, 5 Α του ν. 2801/2000, για το οποίο καταδικάσθηκαν οι αναιρεσείοντες Ν. Σ. και Π. Σ., και της άμεσης συνέργειας στην ως άνω πράξη, για το οποίο καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων Α. Π., τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ανωτέρω ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε και δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου, με ελλιπή, δηλαδή, ή αντιφατική αιτιολογία. Οι μερικότερες αντίθετες αιτιάσεις των αναιρεσειόντων είναι αβάσιμες, αφού: α) Η αναφορά διαφορετικών χρονικών διαστημάτων, κατά τα οποία οι αναιρεσείοντες Ν. Σ. και Π. Σ. τέλεσαν την πράξη της εγκαταστάσεως και λειτουργίας του σταθμού βάσεως κινητής τηλεφωνίας χωρίς νόμιμη άδεια (από Μάρτιο του 2008 ο πρώτος και από μέσα Σεπτεμβρίου του 2005 ο δεύτερος μέχρι Σεπτέμβριο του 2008), δεν ενέχει καμιά αντίφαση, γιατί το Δικαστήριο δέχθηκε ότι η κεραία εγκαταστάθηκε περί τα μέσα Σεπτεμβρίου του 2005, πλην ο αναιρεσείων Ν. Σ. ευθυνόταν για τη λειτουργία της μόνο από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ως νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρίας "VODAFONE - ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ", ενόψει, μάλιστα, του ότι το έγκλημα είναι διαρκές και διαρκεί μέχρι να παύσει η λειτουργία της κεραίας που τοποθετήθηκε παρανόμως. β) Ορθώς το Τριμελές Πλημμελειοδικείο έκρινε ότι ο αναιρεσείων Α. Π., με την εκμίσθωση του ακινήτου του στην ως άνω εταιρία, παρέσχε άμεση συνδρομή στους συγκατηγορουμένους του κατά την τέλεση της αξιόποινης πράξεως της εγκαταστάσεως και λειτουργίας της κεραίας, γιατί η εν λόγω μίσθωση ήταν αναγκαία για την εγκατάσταση αυτής, δέχθηκε δε ότι αυτός γνώριζε ότι κατά την υπογραφή του μισθωτηρίου δεν είχαν εκδοθεί, ακόμη, οι απαιτούμενες άδειες, ενώ όχλησε σχετικώς τη μισθώτρια 21/2 περίπου έτη αργότερα. δ) Το σκεπτικό δεν αποτελεί επανάληψη του διατακτικού, αλλά εκτίθενται σ` αυτό όλα τα περιστατικά που προέκυψαν από τις αποδείξεις και στοιχειοθετούν τις άνω πράξεις, για τις οποίες καταδικάσθηκαν οι αναιρεσείοντες. Επομένως, οι, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ και Ε του ΚΠοινΔ, δεύτερος λόγος αναιρέσεως του κυρίου δικογράφου της αιτήσεως των Ν. Σ. και Π. Σ., και πρώτος και τρίτος λόγοι της αιτήσεως του Α. Π.υ, κατά το μέρος που οι τελευταίοι αφορούν στην άμεση συνέργεια στην πράξη της εγκαταστάσεως και λειτουργίας της κεραίας, με τους οποίους πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και για εσφαλμένη εφαρμογή της ουσιαστικής ποινικής διατάξεως του άρθρου 46 παρ. 1 β του ΠΚ, είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι.
Η επιβαλλόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, με την έννοια που προαναφέρθηκε, πρέπει να υπάρχει όχι μόνον ως προς την κατηγορία, αλλά να εκτείνεται και στους προβαλλόμενους από τον κατηγορούμενο ή τον συνήγορο του αυτοτελείς ισχυρισμούς. Τέτοιος αυτοτελής ισχυρισμός, η απόρριψη του οποίου πρέπει να αιτιολογείται ιδιαίτερα, είναι και ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου περί συνδρομής στο πρόσωπο του ελαφρυντικής περιστάσεως από τις αναφερόμενες στο άρθρο 84 παρ. 2 ΠΚ, αφού η παραδοχή της οδηγεί στην επιβολή μειωμένης, κατά το άρθρο 83 του ίδιου Κώδικα, ποινής. Προϋποτίθεται, όμως, η προβολή των αυτοτελών ισχυρισμών κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, καθώς και η προφορική τους ανάπτυξη, δηλαδή με όλα τα πραγματικά περιστατικά που απαιτούνται κατά νόμον για τη θεμελίωσή τους, έτσι ώστε να μπορούν να αξιολογούνται και, σε περίπτωση αποδοχής τους, να οδηγούν στο ειδικότερα ευνοϊκό για τον κατηγορούμενο συμπέρασμα. Διαφορετικά, δεν υπάρχει υποχρέωση του δικαστηρίου της ουσίας να απαντήσει επί των ισχυρισμών αυτών, συνεπώς δε ούτε και να αιτιολογήσει ειδικώς την απόρριψή τους. Ως ελαφρυντική περίσταση θεωρείται, μεταξύ άλλων, η προβλεπόμενη από την §2 του άρθρου 84 του ΠΚ, με στοιχείο δ' , ήτοι το ότι ο υπαίτιος έδειξε ειλικρινή μετάνοια και επιδίωξε να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξεώς του Για να στοιχειοθετηθεί η ελαφρυντική αυτή περίσταση, πρέπει η μετάνοια του υπαιτίου όχι μόνο να είναι ειλικρινής, αλλά και να εκδηλώνεται εμπράκτως, δηλαδή να συνδυάζεται με συγκεκριμένα περιστατικά, τα οποία δείχνουν ότι αυτός μεταμελήθηκε και για το λόγο αυτό επιζήτησε, ειλικρινά και όχι προσχηματικά, να άρει ή να μειώσει τις συνέπειες της πράξεώς του, χωρίς να αρκεί η απλή έκφραση συγγνώμης.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα αυτά ως άνω πρακτικά, οι αναιρεσείοντες Ν. Σ. και Π. Σ. ζήτησαν, δια της συνηγόρου τους, μετά την έκδοση της αποφάσεως περί ενοχής, να τους αναγνωρισθεί το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μετάνοιας, για τη θεμελίωση του οποίου επικαλέστηκαν ότι προέβησαν αυτοβούλως στην αποκατάσταση της νομιμότητας και, ειδικότερα, ανέθεσαν σε εξειδικευμένο συνεργείο την αποξήλωση της κεραίας και όλων των μηχανημάτων, υπέβαλαν δε και αίτημα στην Πολεοδομία να ενεργήσει νέα αυτοψία, πράγμα που έγινε και εκδόθηκε το υπ` αριθ. πρωτ. 28395/2009 έγγραφο. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο απέρριψε τον αυτοτελή αυτό ισχυρισμό με την αιτιολογία ότι: "Ο αυτοτελής ισχυρισμός ... πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος, διότι δεν προέκυψαν πραγματικά περιστατικά, τα οποία να δείχνουν ότι οι κατηγορούμενοι μεταμελήθηκαν ειλικρινά για την πράξη τους και επεδίωξαν να άρουν ή να μειώσουν τις συνέπειές τους, δεδομένου ότι η θέση του ως άνω σταθμού βάσης 1533 εκτός λειτουργίας, από τις 8.5.2008 δεν έγινε με δική τους πρωτοβουλία, αλλά κατόπιν της υπ` αριθ. 7042/14.8.08 απόφασης του Μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών (ασφαλ. μέτρα), η οποία εκδόθηκε επί της από 13.3.08 ... αίτησης περιοίκων και διέτασσε την απαγόρευση προσωρινά της λειτουργίας της βάσης του σταθμού και υποχρέωνε τον 3ο κατηγορούμενο και την μισθώτρια εταιρία Vodafone να αφαιρέσουν την κεραία. ...". Η αιτιολογία αυτή είναι η απαιτούμενη από τις ανωτέρω διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠοινΔ, καθόσον εκτίθεται σαφώς ο λόγος, για τον οποίο η εκ των υστέρων, μετά, δηλαδή, την υποβολή της αιτήσεως των περιοίκων, ήτοι μετά τις 13.3.2008, αποξήλωση της κεραίας δεν αποδεικνύει έμπρακτη μετάνοια, δεν αποτελεί δε ασάφεια η παραδοχή ότι αυτό έγινε κατόπιν της εκδόσεως της αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου, η οποία εκδόθηκε στις 14.8.2008. Επομένως, ο, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠοινΔ, τρίτος λόγος αναιρέσεως της αιτήσεως των ανωτέρω, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμος και απορριπτέος.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 329, 331, 333 παρ.2, 364 και 369 του ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι η λήψη υπόψη από το δικαστήριο, για το σχηματισμό της κρίσεώς του περί της ενοχής του κατηγορουμένου, εγγράφων που δεν είναι βέβαιο ότι αναγνώσθηκαν κατά την προφορική συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο, επιφέρει απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας κατά το άρθρο 171 παρ.1 εδ. δ' του ίδιου Κώδικα, που ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Α' ΚΠοινΔ λόγο αναιρέσεως, διότι αποστερείται έτσι ο κατηγορούμενος του δικαιώματος να εκθέσει τις απόψεις του και να προβεί σε παρατηρήσεις σχετικά με το αποδεικτικό αυτό μέσο (άρθρο 358 ΚΠοινΔ), εκτός αν αυτά αποτελούν στοιχεία του κατηγορητηρίου ή το υλικό αντικείμενο του εγκλήματος ή είναι έγγραφα διαδικαστικά ή αναφέρονται απλώς διηγηματικά στην απόφαση ή το περιεχόμενό τους προκύπτει από άλλα αποδεικτικά μέσα.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δικάσαν Τριμελές Πλημμελειοδικείο, για το σχηματισμό της κρίσεώς του περί της ενοχής των αναιρεσειόντων, έλαβε, μεταξύ άλλων, υπόψη του και α) την υπ` αριθ. Φ3023/08 Α.Υ.80/08 και από 24.7.2008 έκθεση αυτοψίας των υπαλλήλων του Τμήματος Ελέγχου και Κατασκευών της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Ανατολικού Τομέα της Νομαρχίας Αθηνών, β) την υπ` αριθ. πρωτ. 1330/2.3.2006 αίτηση της εταιρίας Vodafone στην Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας για τη σύμφωνη γνώμη της για την τήρηση των ορίων ασφαλείας έκθεσης του κοινού σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία και γ) την υπ` αριθ. 54052/4053/14.3.2008 αίτηση λήψεως ασφαλιστικών μέτρων, η οποία λήφθηκε υπόψη και για την απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού των αναιρεσειόντων Ν. Σ. και Π. Σ. περί χορηγήσεως του ως άνω ελαφρυντικού. Τα έγγραφα αυτά δεν αναφέρονται μεταξύ των αναγνωσθέντων εγγράφων ούτε στην προσβαλλόμενη ούτε στην πρωτόδικη υπ` αριθ. 1953/2010 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, όπως προκύπτει από τα αντίστοιχα πρακτικά τους, αξιολογήθηκαν δε αποδεικτικώς σε βάρος των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων με ρητή μνεία τους στο σκεπτικό. Όμως, όπως προκύπτει από την επιτρεπτή, για τον έλεγχο του παραδεκτού και της βασιμότητας των λόγων αναιρέσεως, επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας, το περιεχόμενό τους αναφέρεται σε άλλα έγγραφα, τα οποία αναγνώσθηκαν. Συγκεκριμένα, το περιεχόμενο της υπ` αριθ. 54052/4053/14.3.2008 αιτήσεως προκύπτει από την υπ` αριθ. 7042/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (αύξ. αριθ. αναγνωσθέντων 11), της υπ` αριθ. πρωτ. 1330/2.3.2006 αιτήσεως της εταιρίας Vodafone από το με Α.Π.: Μ.ι./411/1241 από 31.7.2006 έγγραφο της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (αύξ. αριθ. 4) και της υπ` αριθ. Φ3023/08 Α.Υ.80/08 και από 24.7.2008 εκθέσεως αυτοψίας από το υπ` αριθ. πρωτ. 28395/30.11.2009 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Ανατολικού Τομέα (αύξ. αριθ. 5) και από το υπ` αριθ. πρωτ. Φ.863/1922/ΠΕΡ10/09/2.6.2009 έγγραφο του Γραφείου Κεραιών (αύξ. αριθ. 18 πρωτόδικης αποφάσεως). Ακόμη, στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως γίνεται μνεία και α) της από 9.10.2007 αιτήσεως της εταιρίας Vodafone προς τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωροταξίας για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων, β) του από 28.1.2008 εγγράφου της Διευθύνσεως Πολεοδομίας και γ) του από 11.4.2008 εγγράφου της ΔΕΗ. Όπως, όμως, προκύπτει από το σκεπτικό της αποφάσεως αυτής, τα έγγραφα αυτά δεν αξιολογήθηκαν αποδεικτικώς και δεν λήφθηκαν υπόψη για την κρίση περί της ενοχής των αναιρεσειόντων, αλλά αναφέρονται απλώς διηγηματικά και, κατά συνέπειαν, η μνεία τους δεν δημιουργεί ακυρότητα. Επομένως, οι, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α του ΚΠοινΔ, πρώτος λόγος αναιρέσεως της αιτήσεως των αναιρεσειόντων Ν. Σ. και Π. Σ. και πρώτος, κατά το πρώτο σκέλος του, λόγος της αιτήσεως του Α. Π., με τους οποίους πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο που προκλήθηκε από την αποδεικτική αξιολόγηση σε βάρος τους των ως άνω εγγράφων, είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι.
Κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Β' του ΚΠοινΔ, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί η έλλειψη ακροάσεως κατά το άρθρο 170 παρ. 2, η οποία επιφέρει ακυρότητα της διαδικασίας. Η ακυρότητα αυτή επέρχεται, κατά τη διάταξη του άρθρου 170 παρ. 2 στοιχ. α' του ΚΠοινΔ, στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος ή ο συνήγορός του ζήτησαν να ασκήσουν δικαίωμα που ρητά τους παρέχεται από το νόμο και το Δικαστήριο τους το αρνήθηκε ή παρέλειψε να αποφανθεί για τη σχετική αίτηση. Τέτοιο δικαίωμα είναι και αυτό του κατηγορουμένου, ο οποίος, σύμφωνα με το άρθρο 364 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, υποβάλλει αίτημα αναγνώσεως εγγράφου που υποβλήθηκε κατά τη διάρκεια της αποδεικτικής διαδικασίας ή, κατά το άρθρο 365 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, ζητεί την ανάγνωση της προανακριτικής καταθέσεως μάρτυρα, του οποίου η εμφάνιση στο ακροατήριο είναι αδύνατη. Το Δικαστήριο της ουσίας οφείλει να απαντήσει στο αίτημα αυτό, αιτιολογώντας την απόφασή του, άλλως, αν αρνηθεί ή παραλείψει να αποφανθεί, δημιουργείται έλλειψη ακροάσεως. Για να επέλθει, όμως, από την τελευταία, κατά το άρθρο 170 παρ. 2 ΚΠοινΔ, ακυρότητα της διαδικασίας, απαιτείται να υποβληθεί σαφές και ορισμένο αίτημα από τον κατηγορούμενο ή το συνήγορό του και επιπλέον, σε περίπτωση μη αποδοχής αυτού από το διευθύνοντα τη συζήτηση, άμεση προσφυγή τους σε ολόκληρο το Δικαστήριο και απόρριψη παρά το νόμο από αυτό της προσφυγής ή παράλειψή του να αποφανθεί. Η υποβολή δε αυτή πρέπει να προκύπτει από τα πρακτικά της συνεδριάσεως, χωρίς να επιτρέπεται αμφισβήτηση της ακρίβειας αυτών, παρά μόνο προσβολή τους για πλαστότητα ή διόρθωσή τους κατά τη διαδικασία του άρθρου 145 του ΚΠοινΔ.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο αναιρεσείων Α. Π., με το δεύτερο σκέλος του πρώτου λόγου της αιτήσεώς του προβάλλει ότι δεν αναγνώσθηκαν τα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης που περιέχουν τις καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν, οι ένορκες καταθέσεις που δόθηκαν στην προδικασία στις περιπτώσεις του άρθρου 365 και τα έγγραφα που αναφέρονται στο άρθρο 364. Ο ισχυρισμός αυτός, εκτιμώμενος ότι στηρίζεται στο άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Β του ΚΠοινΔ, είναι αβάσιμος και απορριπτέος, γιατί, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης αποφάσεως, α) αναγνώσθηκε η υπ` αριθ. 1953/2010 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (πρωτόδικη), καθώς και τα επ` αυτής τηρηθέντα πρακτικά και έγγραφα (αύξ. αριθ. 1 αναγνωσθέντων) και β) δεν υποβλήθηκε αίτημα αναγνώσεως οποιασδήποτε προανακριτικής καταθέσεως ή άλλου εγγράφου, πέραν των αναφερομένων ως αναγνωσθέντων, ούτε τα πρακτικά διορθώθηκαν σχετικώς ή προσβλήθηκαν ως πλαστά.
Όσον αφορά, όμως, την παράβαση του άρθρου 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983, η οποία αποδίδεται στον αναιρεσείοντα Π. Σ., το Τριμελές Πλημμελειοδικείο εσφαλμένως εφήρμοσε την ουσιαστική αυτή ποινική διάταξη και καταδίκασε τον ανωτέρω για την πράξη αυτή, αφού, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, δεν απαιτείται οικοδομική άδεια για την εγκατάσταση κεραίας κινητής τηλεφωνίας και, επομένως, το εν λόγω έγκλημα δεν στοιχειοθετείται. Εσφαλμένως εφήρμοσε, κατά το σημείο αυτό, και την ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 46 παρ. 1 β του ΠΚ και κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα - κατηγορούμενο Α. Π. για άμεση συνέργεια στην ως άνω πράξη, καθόσον, αν δεν στοιχειοθετείται μια παράνομη πράξη, δεν νοείται άμεση συνέργεια σ` αυτήν και, επομένως, δεν ευθύνεται ο φερόμενος ως συνεργός παρά την αυτοτέλεια της ευθύνης των συμμετόχων κατ` άρθρο 48 του ΠΚ. Κατά συνέπειαν, ο, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του ΚΠοινΔ, μοναδικός λόγος του δικογράφου των προσθέτων λόγων των αναιρεσειόντων Ν. Σ. και Π. Σ., με τον οποίο υποστηρίζονται τα αυτά, είναι βάσιμος και πρέπει, κατά παραδοχήν του, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση ως προς την καταδικαστική της διάταξη για την παράβαση του άρθρου 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983, αυτεπαγγέλτως δε (άρθρο 511 του ΚΠοινΔ) και ως προς την καταδικαστική διάταξη για την άμεση συνέργεια του κατηγορουμένου Α. Π.υ στην πράξη αυτή.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 1 εδ. α του ΚΠοινΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 50 του ν.3160/2003, "αν ασκηθεί αναίρεση επειδή έχει γίνει εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης, ο Άρειος Πάγος δεν παραπέμπει την υπόθεση αλλά εφαρμόζει τη σωστή ποινική διάταξη και, αν δεν υπάρχει αξιόποινη πράξη, κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο". Στην προκειμένη περίπτωση, όπως αναφέρθηκε, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο, κάνοντας εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983 καταδίκασε τον αναιρεσείοντα Π. Σ. για παράβαση της διατάξεως αυτής, τον δε Α. Π. για άμεση συνέργεια στην πράξη αυτή. Πρέπει, επομένως, σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη, οι αναιρεσείοντες αυτοί να κηρυχθούν αθώοι για τις εν λόγω πράξεις.
Μετά από αυτά, πρέπει, να αναιρεθεί εν μέρει η προσβαλλομένη απόφαση και δη ως προς την καταδικαστική της διάταξη για την πράξη της παραβάσεως του άρθρου 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983, που αποδίδεται στον αναιρεσείοντα Π. Σ., και για την άμεση συνέργεια στην πράξη αυτή, που αποδίδεται στον αναιρεσείοντα Α. Π., αναγκαίως δε και ως προς τις διατάξεις τους που αφορούν τις ποινές για τις πράξεις αυτές και τον καθορισμό συνολικής ποινής, να κηρυχθούν οι αναιρεσείοντες αυτοί αθώοι για τις ως άνω πράξεις, να απαλειφθούν οι διατάξεις που αφορούν την ποινή φυλακίσεως έξι (6) μηνών που επιβλήθηκε στους εν λόγω κατηγορουμένους για τις πράξεις αυτές και τις από αυτές προελθούσες συνολικές ποινές φυλακίσεως ενός (1) έτους και τριών (3) μηνών με την επαύξηση της ποινής φυλακίσεως ενός (1) έτους που επιβλήθηκε για το έγκλημα της εγκαταστάσεως και λειτουργίας σταθμού βάσεως κινητής τηλεφωνίας και της άμεσης συνέργειας σ` αυτήν, αντιστοίχως, κατά τρεις (3) μήνες, ώστε να διατηρηθεί μόνο η ποινή φυλακίσεως του ενός (1) έτους και η χρηματική των δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ για την πράξη της εγκαταστάσεως και λειτουργίας σταθμού βάσεως κινητής τηλεφωνίας και της άμεσης συνέργειας σ` αυτήν, αντιστοίχως, για την οποία δεν αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση, και να απορριφθούν οι αιτήσεις αναιρέσεως των ανωτέρω, κατά τα λοιπά, του δε Ν. Σ. στο σύνολό της ως αβάσιμες, να καταδικασθεί δε ο αναιρεσείων Ν. Σ. στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 24.12.2012 (με αριθ. πρωτ. 8597/2012) αίτηση του Ν. Σ. του Σ., για αναίρεση, ως προς αυτόν, της υπ' αριθ. 54391/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον άνω αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα από διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
ΑΝΑΙΡΕΙ εν μέρει, ως προς τους αναιρεσείοντες Π. Σ. του Δ. και Α. Π. του Φ., την υπ' αριθ. 54391/2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών και δη αναφορικά με α. την καταδίκη των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων αυτών για την πράξη της παραβάσεως του άρθρου 17 παρ. 8 του ν. 1337/1983 και της άμεσης συνέργειας σ` αυτήν, αντιστοίχως, β. την επιβολή ποινών για τις πράξεις αυτές και γ. τον καθορισμό συνολικών ποινών. ΚΗΡΥΣΣΕΙ τους ως άνω κατηγορουμένους ΑΘΩΟΥΣ του ότι:
Α) Ο κατηγορούμενος Π. Σ. περί τα μέσα Σεπτεμβρίου του 2005, υπό την ιδιότητα του υπεύθυνου εγκαταστάσεως και λειτουργίας των σταθμών βάσεως κινητής τηλεφωνίας της εταιρίας με την επωνυμία "VODAFONE - ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ", κατασκεύασε σταθμό βάσεως κινητής τηλεφωνίας (κεραία) στην ταράτσα της ευρισκομένης στην επί της οδού ..., στην ... πολυκατοικίας, χωρίς την απαιτούμενη από το νόμο άδεια - έγκριση της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας.
Β) Ο κατηγορούμενος Α. Π. παρέσχε άμεση συνδρομή στον άνω κατηγορούμενο κατά τη διάρκεια τελέσεως από αυτόν της ανωτέρω πράξεως και, συγκεκριμένα, όντας ιδιοκτήτης του διαμερίσματος του τρίτου ορόφου της πολυκατοικίας, που βρίσκεται επί της οδού ..., στην ... επέτρεψε στον άνω συγκατηγορούμενό του, με το από 14.9.2005 ιδιωτικό συμφωνητικό μισθώσεως, που συνήψε με την εταιρία "VODAFONE - ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ", να κατασκευάσει, στην ταράτσα του διαμερίσματός του αυτού, σταθμό βάσεως κινητής τηλεφωνίας (κεραία), αν και γνώριζε ότι δεν είχε εφοδιαστεί με την απαιτούμενη από το νόμο άδεια - έγκριση της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας.
ΑΠΑΛΕΙΦΕΙ τη διάταξη για την επιβολή ποινής φυλακίσεως έξι (6) μηνών για καθεμιά από τις ανωτέρω πράξεις (παράβαση άρθρου 17 παρ. 8 ν. 1337/1983 και άμεση συνέργεια σ` αυτήν), καθώς και για την επαύξηση της συντρέχουσας ποινής του ενός (1) έτους για την πράξη της εγκαταστάσεως και λειτουργίας της κεραίας κατά τρεις (3) μήνες, διατηρουμένης της ποινής φυλακίσεως ενός (1) έτους (η οποία έχει μετατραπεί σε χρηματική ως προς τον Π. Σ. και έχει ανασταλεί ως προς τον Α. Π.) και χρηματικής δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ που επιβλήθηκε στον καθένα για την τελευταία πράξη.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ, κατά τα λοιπά, τις από 24.12.2012 (με αριθ. πρωτ. 8597/2012) αίτηση του Π. Σ. του Δ. και από 27.12.2012 (με αριθ. πρωτ. 8599/2012) αίτηση του Α. Π. του Φ., για αναίρεση της υπ' αριθ. 54391/2012 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Μαΐου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 22 Μαΐου 2013.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ